Έχουμε υπάρξει μαζί...

 Η λάμψη θα μας συναντήσει
Όπως χορεύεις την κραυγή

Έχουμε υπάρξει μαζί
Κύματα σε θαλασσογραφίες

Έχουμε υπάρξει
Αμήχανες σιωπές μετά από εξεγέρσεις

Έχουμε υπάρξει μαζί
Με λευκά πρόσωπα σε ανάσες που δεν κατεβαίνουν

Έχουμε υπάρξει
Ερωτευμένοι και με άλλους

Κι αν δεν φύγουμε μαζί
Τουλάχιστον θα ξέρουμε πως κανείς δεν έμεινε πίσω

Δεν θα γράψω ξανά από απόσταση
Όσα θα ήθελα να σου πω με τα μάτια

Δεν μπορούμε παρά να υπάρξουμε μαζί
Και σε ό,τι είναι έτοιμο να ανθίσει

Μόνο που για την ώρα
Τα φιλιά μας διανύουν μια παράξενη περίοδο της ζωής μας



Νίκος Ερηνάκης , "η λάμψη θα μας συναντήσει όπως χορεύεις την κραυγή" (απόσπασμα)

__________________________________________________________________

Ο Νίκος Ερηνάκης (1988, Αθήνα) είναι υποψήφιος διδάκτωρ Φιλοσοφίας των Πανεπιστημίων του Λονδίνου και της Οξφόρδης έχοντας σπουδάσει οικονομικά (ΟΠΑ), φιλοσοφία και συγκριτική λογοτεχνία (Warwick), και φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών (LSE]. Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία ποίησής του "Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου" (Ροές, 2009) και "Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά" (Γαβριηλίδης, 2013), και μία επιλογή ποιημάτων του Γκέοργκ Τρακλ και σχετικών κειμένων του Μάρτιν Χάιντεγκερ σε μετάφρασή του ("Σκοτεινή αγάπη μιας άγριας γενιάς", Γαβριηλίδης, 2011). Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες.

 Φώτο : Art Wolfe

Οι θρύλοι των πράξεων...

Θρύλοι λένε πως στην ενδοχώρα της Βραζιλίας,υπάρχει ένα σπάνιο είδος πουλιού που τραγουδά μόνο κάθε φορά που κάποιος ερωτεύεται η νοιώθει μοναξιά.

Οι ίδιοι θρύλοι λένε πως το ακούν μόνο όσοι ονειρεύονται στη διάρκεια της μέρας τους.

Όσοι έπαιξαν και έχασαν στην αρένα της αγάπης.

Το ακούν και χαμογελούν..γνωρίζοντας πως ο κόσμος γεμίζει θαυμάσιους "ακροατές" δύο πράξεων σπάνιων.

Του έρωτα και της μοναξιάς.

Θα μπορούσαν όλα αυτά να τα λένε οι θρύλοι...η να σας τα λέει ο Jobim.

Σαν μια ακόμα ιστορία που δεν πρέπει να..προσπεράσουμε.


Μαρία Βούλγαρη,Οι θρύλοι των πράξεων(απόσπασμα)

___________________________________________

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ (2017)

Οι ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ είναι μικρές ιστορίες που διαρκούν όσο μια.. νύχτα.

Με το πρώτο φως της ημέρας τις ξεχνάς και το μόνο που θυμάσαι από αυτές είναι μια φωνή.

Αν είναι η δική σου η κάποιου που θέλει να σου διαβάσει πριν κοιμηθείς ...δεν θα το μάθεις ποτέ.

Ξεκίνησαν τον χειμώνα του 2017.

Αρχικά είχαν πρόθεση να διαβαστούν στην μικρή μου ανηψιά,τη Σοφία,αλλά στην πορεία τις διάβαζα μόνο στον εαυτό μου.

Σαν μια απόπειρα να ακούσω την φωνή μου που απευθύνεται σε ό,τι αγαπά μετά μανίας.

Στις σύντομες ιστορίες δεν υπάρχει αφηγητής.

Παρά μόνο η ιστορία...

Να αφηγείται την δική της ιστορία.

Συνεχίζονται....

"The Story Behind the Night Bird Sing His Lullaby" by Natasha Newton

Σύντομο βιογραφικό

Οι ΙΚΕΤΕΣ είμαστε δυό άνθρωποι που ζούμε δίπλα σας.
Υπαρκτοί όσο και οι λέξεις μας.
Όσο εσείς αποφασίζετε να.. είμαστε!
Ταξιδεύουμε και σημειώνουμε σύννεφα..
Δίνουμε οδηγίες ζωής ο ένας στον άλλο για ασφαλείς μετακινήσεις εντός μας.
Είμαστε εμμονικά ερωτευμένοι με τη ζωή.
Δεν λέμε ποτέ "σε αγαπώ"μιας και αυτό έγινε κουρέλι στα στόματα των ανθρώπων.
Ζούμε σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη.
Κοινός τόπος συνάντησης είναι μια κουβέρτα σε έναν καναπέ κάπου.
Όπου...
Όταν λείπουμε ο ένας στον άλλο ανταλλάσσουμε δελτία καιρού.
Είναι ζωτικής σημασίας να βρέχει ικανοποιητικά όταν διαβάζουμε.
Οι πόλεις που περπατάμε είναι αρχηγεία βροχής.
Είναι στην καρδιά μιας επιστροφής.
Εκλιπαρούμε μόνο τις θύρες εξόδου.
Ικετεύουμε...για ανοιχτά μυαλά, χέρια και τσέπες με πολύτιμα όνειρα.
Δεν έχουμε όνομα.
Μας εγκατέλειψαν τα γράμματα τους από πολύ νωρίς.
Δεν έχουμε πρόσωπο.
Μόνο το δικό σας δανειζόμαστε!
Προσπαθούμε να ευθυγραμμιστούμε και να ζήσουμε σε ένα φως φιλικό!
Γράφουμε για να μη ξεχάσουμε τις σκιές μας.
Αγαπάμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τις πλατείες.
Κερνάμε ονειροπολήσεις.
Μοιράζουμε χάρτες.
Αυτοί είμαστε.
Και σας ευχαριστούμε που είστε κοντά μας!

Μαρία Βούλγαρη-ΙΚΕΤΗΣ 1

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

Μη σταματάτε να μας ρωτάτε ποτέ..."Ποιοι είστε"
Για να είμαστε!

 

Αντίο,πληγές...

Αντίο,πληγές,ξέρω ότι σας χρωστώ όλα όσα δεν είμαι.
Τώρα πρέπει να φύγω,δεν μπορώ να μείνω εδώ να ακούω τα παράπονά σας
ούτε τα δικά μου.
Δεν θέλω να γίνω μάρτυρας μιας πίστης που δεν έχω.

Ονομάζομαι Κανένας,όχι Άγιος Σεβαστιανός.

Με περιμένει ο κόσμος,η θάλασσα και ό,τι αγαπώ,
η άγρια οδύσσεια του να είσαι ευτυχισμένος.

Juan Vicente Piqueras,Heridas Sirenas(Πληγές Σειρήνες) απόσπασμα
Από την ποιητική συλλογή,ΑΘΗΝΑ