Στον αφηγητή της καρδιάς μας...

Πάνε χρόνια που διάβασα το πρώτο βιβλίο του Eduardo και ακόμα έχω στο μυαλό μου τον τρόπο που οι λέξεις του σε κρατούν "αιχμάλωτο"...μιας αλλόκοτης ιστορίας του.
Η γραφή του είναι η μόνη ρεαλιστική μαγεία που γνωρίζω.
Στην ανάρτηση τούτη κανείς μας δεν είναι ικανός να γράψει κάτι για τον λόγο του.
Δεν θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας την αίσθηση των βιβλίων του γιατί την θέλουμε όλη δική μας.
Στα χέρια του οι ιστορίες έγιναν πανίσχυρες και εθιστικές.
Η ουτοπία έγινε η μοναδική μας πραγματικότητα.
Του χρωστάμε επικές ανακατατάξεις.
Απίθανες φλόγες.
Εξαιρετικά όνειρα.

Τιμή!


"Οι ιστορίες δεν μας λένε ποτέ «αντίο», μας λένε «θα τα ξαναπούμε»

Eduardo Galeano,Οι λέξεις ταξιδεύουν

Οι ηλικίες της Ζοζεφίν

Στα εννιά της καθαρίζει σπίτια στο Σεντ Λούις,στις όχθες του Μισισιπή.
Στα δέκα της αρχίζει να χορεύει στους δρόμους ,για πενταροδεκάρες.
Στα δεκατρία της παντρεύεται.
Στα δεκαπέντε της παντρεύεται ξανά.Από τον πρώτο της άνδρα δεν έχει καμιά ανάμνηση,ούτε καν κακή.Από τον δεύτερο κρατάει μόνο το όνομα,για της αρέσει ο ήχος του.
Στα δεκαέξι της,η Ζοζεφίν Μπέικερ χορεύει τσάρλεστον στο Μπρόντγουει.
Στα δεκαοχτώ διασχίζει τον Ατλαντικό και κατακτά το Παρίσι.Η Μαύρη Αφροδίτη εμφανίζεται γυμνή στη σκηνή,με μοναδικό ρούχο μια ζώνη με μπανάνες.
Στα εικοσί ένα της,γίνεται εκείνο το περίεργο κράμα μοιραίας  γυναίκας και κλόουν γλινεται η πιο καλοπληρωμένη vedette της Ευρώπης,με τους περισσότερους θαυμαστές.
Στα εικοσί τέσσερα είναι η πιο φωτογραφημένη γυναίκα στον κόσμο.Ο Πάμπλο Πικάσο τη ζωγραφίζει γονατιστός.Για να της μοιάσουν, οι χλωμές δεσποινίδες του Παρισιού τρίβουν το δέρμα τους με κρέμα από καρύδια για να σκουρύνει.
Στα τριάντα της έχει πρόβλημα με ορισμένα ξενοδοχεία ,γιατί ταξιδεύει παρέα με ένα χιμπατζή,ένα φίδι,μια κατσίκα,δύο παπαγάλους,αρκετά ψάρια,τρεις γάτες,επτά σκύλους,μια λεοπάρδαλη με το όνομα Τσικίτα και περιδέραιο από διαμάντια,κι ένα γουρουνάκι με το όνομα Άλμπερτ,το οποίο πλένει η ίδια με άρωμα "Je reviens"του Ουόρθ.
Στα σαράντα της,παρασημοφορείται με τη Λεγεώνα της Τιμής για τις υπηρεσίες της στη γαλλική αντίσταση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Στα σαράντα ένα της,όταν παντρεύεται για τέταρτη φορά,υιοθετεί δώδεκα παιδιά διαφόρων χρωμάτων και από διάφορα μέρη του κόσμου,τα οποία αποκαλεί "το ουράνιο τόξο της οικογένειας μου".
Στα σαράντα πέντε επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες .Απαιτεί να παρακολουθούν τις παραστάσεις της λευκοί και μαύροι δίχως διάκριση,ανακατεμένοι.Αλλιώς δεν εμφανίζεται στη σκηνή.
Στα πενήντα εφτά της βρίσκεται στην εξέδρα με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και μιλάει κατά των φυλετικών διακρίσεων στη τεράστια πορεία της Ουάσινγκτον.
Στα εξήντα οκτώ της συνέρχεται από μια παταγώδη πτώχευση,και γιορτάζει στο θέατρο "Μπομπινό" του Παρισιού τα πενήντα χρόνια της καριέρας της.
Και φεύγει.
EDUARDO GALEANO,ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

Καθρέφτες

Οι εθνικοί ύμνοι διακηρύσσουν την ταυτότητα του έθνους μέσα από απειλές, ύβρεις, αυτοπροβολή, δοξολογίες στον πόλεμο και το ιερό καθήκον να σκοτώσεις και να σκοτωθείς. Ο Διάβολος είναι κατά περίσταση μουσουλμάνος, Εβραίος, μαύρος, γυναίκα, ξένος, ομοφυλόφιλος, Τσιγγάνος, Ινδιάνος. Όταν ο Δαίμονας εμφανίστηκε με τη μορφή μιας υποτρόφου στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, ο πρόεδρος Κλίντον δεν ανέτρεξε στις απαρχαιωμένες μεθόδους της Εκκλησίας αλλά επί τρεις μήνες χτυπούσε το Κακό βομβαρδίζοντας ανηλεώς τη Γιουγκοσλαβία.

EDUARDO GALEANO

Καθρέφτες. Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία.