Κάθε μέρα ένας κύκλος αναπνοών...

Η κάθε μέρα έχει μια δική της ιστορία αναπνοής να σου αφηγηθεί.

Κάθε μέρα τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Τίποτα δεν είναι ίδιο.
Σήμερα πονάς.
Αύριο τρέχεις.
Χθες γελούσες.
Σήμερα μένεις ακίνητος.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω πως το μόνο δώρο που έχουμε είναι η πρώτη μας αναπνοή.
Τις υπόλοιπες θα τις διαμορφώσουμε εμείς.
Καλώς η κακώς.

Κάθε μέρα ένας κύκλος αναπνοών.
Ένα παιχνίδι με το φως και το σκοτάδι.
Μια διαδρομή επιλογών.
Μια απόφαση δρόμος.

Κρατώ το πρώτο μου δώρο σαν θησαυρό ανάμεσα στα ρουθούνια μου.
Την πρώτη μου εισπνοή και την πρώτη μου εκπνοή.
Πριν ακόμα ο νους αρχίσει τις πρώτες του επιθέσεις.

Το σημείο ανάμεσα στην αναπνοή και στα κλειστά μάτια είναι η πρώτη ευτυχία μας.
Η πρώτη της κάθε μας μέρας.

Συντονιζόμαστε και αφήνουμε αυτή την πορεία να χαράξει τον κύκλο μας.

Ανάμεσα...
Και παρόντες.

Lokah Samastah Sukhino Bhavantu*
Μαρία Βούλγαρη,Παρόντες

ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ

*"May all beings be happy and free, and may the thoughts, words and actions of my own life contribute in some way to that happiness and freedom for all."

Breathing Space ,Krispen Spencer
 

Επιστροφή...

Επιθυμίες που βόλταραν στην ακτή και στο φεγγάρι, 

μαζεύτηκαν, φορτώθηκαν για την επιστροφή στην πύκνωση της πόλης, 

στων εργάσιμων ημερών τη μέγγενη. 

Θα τις βολτάρεις τ' απογέματα και τις αργίες, σαν σκύλους με λουρί.

Απόστολος Καλουδάς

Φώτο :ΙΚΕΤΕΣ στη Ρώμη

Κάποιες λίγες φορές,τους ανθρώπους τους αγαπάμε μέσα από την απουσία τους...

Κάποιες λίγες φορές,τους ανθρώπους τους αγαπάμε μέσα από την απουσία τους.

Θεαματικές αποτυχίες σφραγίζουν την όποια μας επαφή.
Τόνοι δυστυχίας και ακατέργαστων εαυτών σωριάζονται στην επικοινωνία μας.
Κάποιες λίγες φορές οι άνθρωποι αγαπιούνται υπέροχα όταν λείπει η ζώσα ζωή.
Κανείς δεν γνωρίζει γιατί "διασταυρώθηκαν οι γραμμές τους"...
Μα σας λέω με σιγουριά πως έγινε για κάποιο λόγο....
Ασήμαντο η σημαντικό..κανείς μας δεν ξέρει...και μικρή σημασία έχει.
Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να έγινε ακόμα και για να γραφτεί η διαπίστωση τούτη...
Λίγο το έχετε;;;;

Να πιστεύεις στην αγία απόσταση.
Στην αγία "διασταύρωση"...
Στην πρόθεση των διαπιστώσεων...

Μαρία Βούλγαρη,Δυστυχείς και ανέμελοι(απόσπασμα)

Daido Moriyama: On The Road

Πάθος...

Μια από τις πλέον αμφίσημες έννοιες της ελληνικής γλώσσας. 

Το πάθος είναι ο οίστρος που διαφοροποιεί τη διεκπεραίωση από τη δημιουργία, αλλά και την αυτοσυντήρηση από την αυτοκαταστροφή.
Το πάθος μπορεί να γίνει νόημα ύπαρξης, αλλά και θρυαλλίδα αφανισμού.
Μέσα από τη συμπάθεια μπορώ να σε νιώσω, μέσα από την εμπάθεια μπορώ να σε σκοτώσω.
Το πάθος είναι αρωγός στην αυθάδεια των ενστίκτων, αλλά και άνεμος στα πανιά της λογικής.
Είναι η πλέον απτή απόδειξη της διαλεκτικής ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, τη ζωή και το θάνατο. 

Ηχηρό χαστούκι στους κήρυκες της ηθικής του δυισμού.
Εν τέλει, το πάθος είναι ίσως ο μόνος τρόπος να ζεις και να πεθαίνεις.

 Σαν τα ρωμαϊκά κεριά του Κέρουακ. 

Έτσι όπως αξίζει στον Άνθρωπο: Ολοκληρωτικά…

Χρήστος Κιούσης

"Les Amoureux" de Chagall.

Στον αφηγητή της καρδιάς μας...

Πάνε χρόνια που διάβασα το πρώτο βιβλίο του Eduardo και ακόμα έχω στο μυαλό μου τον τρόπο που οι λέξεις του σε κρατούν "αιχμάλωτο"...μιας αλλόκοτης ιστορίας του.
Η γραφή του είναι η μόνη ρεαλιστική μαγεία που γνωρίζω.
Στην ανάρτηση τούτη κανείς μας δεν είναι ικανός να γράψει κάτι για τον λόγο του.
Δεν θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας την αίσθηση των βιβλίων του γιατί την θέλουμε όλη δική μας.
Στα χέρια του οι ιστορίες έγιναν πανίσχυρες και εθιστικές.
Η ουτοπία έγινε η μοναδική μας πραγματικότητα.
Του χρωστάμε επικές ανακατατάξεις.
Απίθανες φλόγες.
Εξαιρετικά όνειρα.

Τιμή!


"Οι ιστορίες δεν μας λένε ποτέ «αντίο», μας λένε «θα τα ξαναπούμε»

Eduardo Galeano,Οι λέξεις ταξιδεύουν

Κανόνες...

Για κάθε πληγή θα βρίσκεις ένα τραύμα.
Για κάθε τραύμα θα κυοφορείς ένα θαύμα.
Μια θάλασσα να χωράς.
Και ένα χάδι για να το αναπνέεις.

Όλα τα υπόλοιπα συνιστούν εξαιρέσεις σε κανόνες... σιωπής.

Μαρία Βούλγαρη,Θέα στο χρώμα

 Έργο της Melissa McKinnon

 

Είμαστε η προσφορά των σπινθήρων...

"Όπου κι αν βρίσκεστε, υπάρχουν σπίθες που θα εξορύσσονται.
Οι σπινθήρες της ζωής που απελευθερώνονται σε οποιοδήποτε μέρος βρίσκεσαι, σπινθήρες για να βιώνεις, να δουλεύεις, να δημιουργείς μεταμορφωτικές στιγμές ...
 Όποιος κι αν είναι ο ψυχικός σου χώρος - η απελπισία, η ηλικία, η αγάπη, το μίσος, η θλίψη, ο φόβος, , σε περιμένει ένας σπινθήρας μόνο για σένα, γιατί μόνο εσύ μπορείς να έρθεις σε επαφή, να αποστάξεις, να απελευθερώσεις, να εξερευνήσεις και να γίνεις όχημα για το δικό σου μοναδικό σύνολο σπινθήρων ...

Είμαστε η προσφορά των σπινθήρων.
 Όχι μόνο η προσφορά του κήπου, αλλά η προσφορά των σπινθήρων στον κήπο μας.
 Οι σπινθήρες αναπτύσσονται στον κήπο μας και οι κήποι μεγαλώνουν στις σπίθες μας. "

Michael Eigen,Kabbalah and Psychoanalysis (2012)

 

Ακατέργαστοι ακόμα..και αθώοι...

Αμφιλεγόμενες εποχές.
Βρέχει πάνω σε μέρες ζεστές.
Τρέχουν όλοι να μαζέψουν τα καλοκαίρια για να μη βραχούν οριστικά.

Σε ένα βιβλίο της Elizabeth Gilbert διάβασα για την διαδικασία μεταμόρφωσης.
Κύματα μεταμορφώσεων ακολουθούν όλα μας τα χρόνια σαν τη μόνη μας βεβαιότητα.
Η ερείπωση.
Και οι στάχτες που παίρνουν από την αρχή μια άλλη μας μορφή.

Αμφιλεγόμενες ψυχές.
Βάζουν τα λιθαράκια της ερείπωσης και τα θεμέλια της επόμενης μεταμόρφωσης μας.
Ανεπάρκειες , πληγές ,πόνος , κατάκριση.
Κουπιά σάπια πάνω σε βάρκες κατακαίνουργιες αρμενίζουν στις θάλασσες.

Η μεταμόρφωση προϋποθέτει την ερείπωση η  μήπως η πρόθεση μας να αλλάξουμε το δέρμα μας προκαλεί μικρές καθημερινές ερειπώσεις;;;;

Δεν είναι απορίες αυτές για τα καλοκαίρια...
η μήπως η εποχή τούτη γεννά την επόμενη αλλαγή μας;;;


Μαζεύω τις ζεστές μέρες και κρατώ σφιχτά το αλάτι.
Το συστατικό της θάλασσας.
Τα "κύματα μεταμορφώσεων"απειλούν τρυφερά τις παλιές μου συνήθειες.
Και τα ερείπια από ανθρώπους που τους είχαμε επινοήσει επιμελώς κάνουν θόρυβο και δολοφονούν τα τζιτζίκια.

Καλοδεχούμενα ,να λέμε τα συντρίμμια.
Κάπου μέσα σε αυτά υπάρχουμε μαζί με το αλάτι μας.
Ακατέργαστοι ακόμα..και αθώοι.

Μαρία Βούλγαρη,Κατεργασία (απόσπασμα)

 

Κάθε μήνα ψάχνω να βρω ένα σύνθημα να ακολουθήσει το φως....

Κάθε μήνα ψάχνω να βρω ένα σύνθημα να ακολουθήσει το φως.
Αυτό που σβήνει και αυτό που έρχεται.
Σήμερα το σύνθημα μου το έδωσε η φίλη μου η Αλεξάνδρα:

"Κάτι αλλάζει..."

Το φως παίζει μαζί μας μαγικά παιχνίδια.

Κάθε μας πρωινό είναι εκεί...
Στα σεντόνια και στα μαλλιά μας.
Στα βλέφαρα που ακόμα είναι διστακτικά.
Στην πρώτη αναπνοή της καινούργιας αυγής.
Στα όμορφα και στα δύσκολα.

Κρύβεται και βρέχει...
Εξαφανίζεται και μαυρίζει...
Καίγεται και ξαναγεννιέται.

Αυτό όμως που σας γράφω με σιγουριά είναι πως μας δίνει...σινιάλα.
Και μαζί με αυτά..αλλάζει.
Μας αλλάζει ..

Μαρία Βούλγαρη,Αφή
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ



Ο Αύγουστος φέρνει και παίρνει μαζί του το φως του καλοκαιριού.
Καλύτερο μήνα να ευχηθούμε ακόμα κι όταν όλα δείχνουν...βροχερά.

Κάτι αλλάζει,Αλεξάνδρα μου.
Μαζί με το φως του!
Σε ευχαριστώ!
Namaste!!