Μόνο στιγμές και η άμμος του χρόνου που μας καίει.....

Τα χρόνια του ήρθαν και πέρασαν.
Χλωμός,ευθυτενής,σκεφτικός.
Τα άσπρα μαλλιά να φτερουγίζουν στους ώμους του,
φιγούρα ασάλευτη ,σημαδιακή.
Ο χρόνος,τα χρόνια του και η ερημιά που του δόθηκε.
Μονάχος σε έναν κόσμο ρημαγμένο.
Ερείπια γύρω του.
Φωνή καμιά να κρατηθεί.
Της μνήμης μόνο το ξεγέλασμα.
"Μόνο στιγμές,ήτανε",λέει.
"Μόνο στιγμές και η άμμος του χρόνου που μας καίει".
Δίχως ελπίδα στερνή,δίχως φιλίες κι άλλους θεούς,
βουβός κι ανίδεος αργοσαλεύει στους αιώνες :
"Απατεώνα χρονομέτρη,σου ξέφυγα",λέει.
"Είμαι το μέλλον μου πια,έγινα αυτό που φοβόμουν!"

Κυριάκος Νικολούδης,ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ


Ο Κυριάκος Νικολούδης γεννήθηκε στη Μηλιά της Δυτικής Μάνης,τα χρόνια εκείνα,που τα καρκατζόλια σκαρφάλωναν ακόμα στις σκεπές και τα μόσκαρα της Απόκριες παίζανε αμάδια στις πλατείες.
Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ είναι το δεύτερο βιβλίο του.
Το πρώτο, με τίτλο Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΓΕΙΡΕ εκδόθηκε το 2013 από τις εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ.

Οι μόνες τίμιες ανθρωποκεντρικές λέξεις.
Τιμή που ο Κυριάκος βρίσκεται στη ζωή μου χρόνια πολλά!!!
Καλοτάξιδη η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ σε χρόνια που έγειραν!!!

Εγκαρτέρηση....

Το θέμα είναι να μπορείς να υπομένεις,
να σε παιδεύει η βροχή και να υπομένεις,
όπως μονάχα ξέρουν να υπομένουν

μες στις πλατείες
τα αγάλματα.

Χρίστος Λάσκαρης
«Να εμποδίσεις τις σκιές» (1982)

 

Μαζεύω γράμματα...

Μαζεύω γράμματα .
Μαζεύω και φωτογραφίες .
Από αγνώστους .

Άχρηστα , βρώμικα ,πεταμένα κομμάτια ενός τεράστιου παζλ μιας κάποιας ζωής που περνάει .

Υπάρχουμε δίχως τις μνήμες μας ;

Χαρτιά ταλαιπωρημένα , ταξιδεμένα . Αλλάξανε χέρια , λιμάνια , αεροδρόμια ,ταχυδρόμους , φακέλους , τραπέζια , τσέπες , συρτάρια ,μυρωδιές ,μουσικές και φθάσαν σε μένα .

Έχω ένα κουτί , το στόλισα λουλούδια ,το έντυσα πράσινο χαρτί βελουτέ , για να ακουμπώ τις μνήμες στα μαλακά όταν τις αναπαύω κάθε σούρουπο .
Το πρωί καθώς το ανοίγω οι μυρωδιές και το μελάνι έχουν νοτίσει το χαρτί θαρρείς κι αναπνέουν.
Μπερδεύονται με τον καφέ μου , μπλέκονται στα μαλλιά μου , παίζουν με τις πυτζάμες μου , φοράνε τις παντόφλες μου και καμιά φορά με ακουμπούν στην πλάτη καθώς ανοίγω το παράθυρο .

Η άνοιξη περνά απέξω σαν επιτάφιος .
Τα γιασεμιά επιμένουν .
Οι μπουκαμβίλιες πετάνε ματάκια .
Οι γάτες γεννούν .
Η νερατζιά μοσχοβολάει.
Το ζευγάρι της απέναντι αυλής μόνιασε .

Οι τυπωμένες μνήμες σε πρόσωπα και γραφικούς χαρακτήρες αναπνέουν στωικά ..ησύχασε τώρα …ησύχασε...ησύχασε…είναι η ζωή .. αλλάζει χέρια …πονά…πεινά…περνά…

Κατερίνα Αρβανίτη

**************************************

Κείμενα σαν και αυτό της Κατερίνας με κάνουν ακόμα  να ελπίζω σε όσους... Γράφουν.

Με αίμα ζεστό!

Τιμή!

Από καρδιάς!

Φώτο :Κατερίνα Αρβανίτη

Τώρα θα είσαι κάποιος που αφηγείται μια αρχή...

Εν αρχή ην η πόλη...
Ακολουθούν τα χιλιόμετρα.
Στη συνέχεια το χάος μας.
Κάπου στην πορεία εμφανίζονται και δύο άνθρωποι.

Η ιστορία ξεκίνησε με έναν σελιδοδείκτη καρφωμένο στην ίδια σελίδα.
Και τελείωσε χωρίς βιβλίο.

Ο σελιδοδείκτης θα αγνοείται επ' αόριστον.
Στα ίδια και τα ίδια του να ασθμαίνει.

Εν αρχή ην η λέξη...
Ακολουθεί μια αλήθεια.
Στη συνέχεια το χιόνι.
Στην πορεία εμφανίζεται και μια θάλασσα πραγματικότητας.

Η ιστορία θα συνεχίζεται σε ένα μουσείο γεμάτο προβλήματα και εκθέματα.

Και τώρα;;;
Τώρα θα είσαι κάποιος που αφηγείται μια αρχή ..

Μαρία Βούλγαρη
 Μικρές παρλάτες για στιγμές κατά φαντασίαν (2018)

 

Ανάμεσα στο ποτέ και στο πουθενά,αλλά μακριά από το τίποτα...

Περίεργο που ποτέ δεν ήταν εδώ
όσα έχουν τώρα φύγει.

Όσα αναζητούμε δεν είναι παρά μια κραυγή πληγής
που με ηδονή ξύνουμε.

Προκύπτουμε από ό,τι προκύπτει από εμάς
το αίτιο ταυτίζεται με το αιτιατό.

Θέλω να φύγω στην έρημο
μήπως διώξω την έρημο μέσα μου.

Μερικές φορές λέω να πεθάνω
μα θέλει πολύ κόπο
κι έτσι επ΄αόριστον το αναβάλλω.

Συναντώ συνεχώς ανισόρροπους που προτιμούν τη ζωή
απ'το θάνατο.
Λέγονται ερωτευμένοι.

Νίκος Ερηνάκης

Ο Νίκος Ερηνάκης (1988, Αθήνα) είναι υποψήφιος διδάκτωρ Φιλοσοφίας των Πανεπιστημίων του Λονδίνου και της Οξφόρδης έχοντας σπουδάσει οικονομικά (ΟΠΑ), φιλοσοφία και συγκριτική λογοτεχνία (Warwick), και φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών (LSE]. Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία ποίησής του "Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου" (Ροές, 2009) και "Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά" (Γαβριηλίδης, 2013), και μία επιλογή ποιημάτων του Γκέοργκ Τρακλ και σχετικών κειμένων του Μάρτιν Χάιντεγκερ σε μετάφρασή του ("Σκοτεινή αγάπη μιας άγριας γενιάς", Γαβριηλίδης, 2011). Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες.

Όλα κοστίζουν ένα ευρώ και μια ψυχή....

Παρατηρώντας  με τα χρόνια την πορεία της λογοτεχνίας και της ποίησης...με πιάνω να γελώ.

Άνθρωποι που γράφουν η άνθρωποι που καμώνονται πως γράφουν.

Θλιμμένοι περιηγητές των δικτύων αντικοινωνικής φαντασίωσης,σαστισμένα φαντάσματα με ένα μολύβι στο χέρι...
Συντονιστές ομαδικών οργίων που τα είπαν εκδόσεις,υπέυθυνοι -ανεύθυνοι εκδόσεων μιας ματαιοδοξίας άνευ προηγουμένου.
Φωτογραφίες ποιητών σε power point,με μουσικά όργανα,τριαντάφυλλα ..με όλα όσα φτιάχνουν μια εικόνα τους ανύπαρκτη.
Εραστές που κάποτε ήταν ποιητές μα τώρα είναι οι δολοφόνοι της όποιας αισθητικής μας απέμεινε.

Ποιος γράφει και ποιος γκρινιάζει;;;
Ποιος μονοπωλεί την απελπισία που μας κατέκλυσε με τους τόσους ποιητάδες;;
Πόσοι ηλεκτρονικοί και υπαρξιακοί θα χωρέσουμε στην Google αναζήτηση.

Βιβλία...βιβλία...βιβλία.
Κάθετι ασήμαντο και καθημερινό καταγράφεται ως ποίημα..
Σημειώσεις από ανθρώπους χωρίς συμπόνια και έλεος.

Τέχνη...τέχνη...τέχνη.

Φτώχεια,λιπόσαρκες ηδονές,θλίψη και πατριώτες παντού.

Όλα κοστίζουν ένα ευρώ και μια ψυχή.

Και,ναι!!!
Να πληρώσω..μα δώστε μου δρόμο να βαδίσω.

Για τους παραπάνω λόγους...για όλη μου την απογοήτευση...όλη μου την διαπίστωση, με μεγάλη χαρά και δημόσια σας λέω...σε όλους όσους με τιμήσατε με τα ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΤΣΕΠΗΣ.. πως δεν θα υπάρξει για την ώρα άλλο βιβλίο.

Ντρέπομαι να συμβάλλω στην μαζική έκδοση βιβλίων-σφαγείων και πορνείων.

Γράφω γιατί προσπαθώ να ακούσω την φωνή μου.
Γιατί ο προφορικός μου λόγος είναι ακόμα σε βρεφική ηλικία.

Τις περισσότερες ώρες μου....αγαπώ!

Τα κείμενα μου,που ακόμα και εγώ αδυνατώ να τα χαρακτηρίσω "ποιητικά"...η το οτιδήποτε άλλο θα βρίσκονται στην σελίδα τούτη.
Μακριά από συλλογικές,ατομικές και κάθε είδους "εκδόσεις".

Προς το παρόν...γελώ.
Και ταξιδεύω!


Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας και σας  στέλνω  όλο μου το φως!!!


Μαρία Βούλγαρη

Φώτο :ΙΚΕΤΕΣ στον Μολδάβα

Η ψυχή...

Η ψυχή είναι η τελική πραγματικότητα.

Ramana Maharsi


Καμιά παγκόσμια ημέρα δεν αρκεί για  να μας οδηγήσει εκεί.
Στην μόνη πραγματικότητα.
Στην ψυχή.
Η ευχή μας είναι να μην την πουλάμε σε παζάρια.
Ακόμα και αν αυτά τα  παζάρια λέγονται... ποίηση.

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

 

Μικρή σημασία έχει....

Κι αν δεν είπαμε ποτέ "σε αγαπώ";;;
Μικρή σημασία έχει....
Εγώ θα σε καμαρώνω την ώρα που τα όνειρα σου θα εξεγείρονται..και εσύ θα μου κρατάς το χέρι σε ένδειξη...ευαισθησίας.
Ποιος σου είπε πως η αγάπη μας είναι κάτι άλλο;;;
Ποιος σου είπε πως οι επαναστάσεις δεν ξεκινούν και από τα...κρεβάτια;;;


Μαρία Βούλγαρη,Ονειροπόλεμος.
ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ(ταξιδιωτικός οδηγός σε δύο πρόσωπα)

Γιατί κάθε φορά που κάποιος γράφει..

Λευτεριά στα ποιήματα.
Γιατί κάθε φορά που ένα ποίημα λυπάται..ένα νέο ταξίδι γεννιέται!
Γιατί κάθε φορά που κάποιος γράφει.. είναι ένα λάθος και μια αλήθεια.
Μαζί!

Μαρία Βούλγαρη,ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΨΕΥΔΟΥΣ(2017)

Φώτο : ΙΚΕΤΕΣ

Κάποια απογεύματα βρέχει και όλα νυστάζουν..

Κάνουμε τέχνη γιατί...

Κανείς δεν ξέρει αν η τέχνη είμαστε εμείς η αν εκείνη ορίζει αυτό που είμαστε...

Κάποια απογεύματα βρέχει και όλα νυστάζουν..

Ακόμα και ο Σιντάρτα...

Siddhārtha is sleeping ~ digital artwork for a rainy afternoon, του αγαπημένου μας Kosta Kosnetzof

Έργα του Κωστή θα βρίσκονται μέχρι την 1η Απριλίου στο HOXTON στο Γκάζι,Βουτάδων 42.

https://vimeo.com/259046790 

Κυλιόμενες μέρες σαν λέξεις απαλές...

Κυλιόμενες μέρες σαν λέξεις απαλές.
Σαν λέξεις που ετοιμάζονται μα δεν κατεβαίνουν για να γραφτούν.
Μέρες ηλιόλουστες με διαλείμματα βροχής.
Μαζεύω τα κομάτια σου,μου είπες.
Αυτά που αφήνεις στις χώρες που γελάς.
Για να τα βλέπεις...μέσα από τα μάτια μου.

Ποια είναι η μυστική ουσία που κάνει την καρδιά μας ανυπόμονη;;;
Και ποιος θα γράψει για δαύτη;;;

Όλες μου οι σκηνές άδειασαν και ξαναρχίζω να μετρώ από το ..Ένα.
Ένα...
Ένα....
Δύο..

Μαρία
ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ
Μάρτης 2018

Φώτο :ΙΚΕΤΕΣ

Θάλασσες,πόλεις,παγωτά και χάρτες...

Με τις μέρες να μεγαλώνουν και τα λουλούδια να τραγουδούν.. το σώμα μπαίνει σε ρυθμούς αιώρας.
Οι νύχτες σκαρφαλώνουν σε ποτήρια ιδρωμένα.
Οι λέξεις ακούγονται συνηθισμένες και προβλέψιμες.
Τα χέρια ξεφυλλίζουν χάρτες και σταθμούς μετρό.
Θάλασσες,πόλεις,παγωτά και χάρτες.

Υπάρχει η εποχή που σχεδιάζεις τα πόδια σου και τα καπέλα σου σε γεωγραφικά μήκη.
Και η εποχή που όλα γυρνούν στη θέση τους.
Εκεί που αγαπάς και δίνεις μόνο όλα σου τα ολόκληρα.

Οι ΙΚΕΤΕΣ άνοιξαν τους χάρτες για τα καλά και σύντομα θα σας γράφουμε από Ρώμη,Βουκουρέστι και Βουδαπέστη.
Από Φλώρινα και Θεσσαλονίκη.
Από Αιγαίο...
Θα σας φυλάξουμε το πιο όμορφο καλοκαίρι μας στη θάλασσα.

Μάρτης είναι,μη το ξεχνάτε.
Ο μήνας που όλα μας τα εισητήρια παίρνουν..φωτιά!
 ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ  λεγόμαστε και..είμαστε!

Βαρεθήκαμε τα εκθέματα στα μουσεία.
Και τις λέξεις ,επίσης.

Όλα μα όλα είναι έρωτας.
Και χάρτες...
Κάπου μας!

Μαρία
ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

Όσα μεσολαβούν ανάμεσα μας είναι..λιακάδα

Τα πιο όμορφα λόγια μου μένουν πάντα στη μέση.
Όχι γιατί δεν έχεις αυτιά να με ακούσεις
μα γιατί όλα όσα μεσολαβούν ανάμεσα μας είναι..λιακάδα.

Μαρία Βούλγαρη
Σημειώσεις στις θύρες εξόδου (Μάρτης 2018)

Φώτο:ΙΚΕΤΕΣ

Είναι μικρός τόπος η ύπαρξη...

Ανθρωποκεντρικές σημειώσεις,είπαν,πως σημείωνε...
μα τους ανθρώπους δεν τους πλησίαζε.

Χρόνια μετά τον βρήκαν να λυπάται μέσα σε πίνακες ζωγραφικής.
Είναι μικρός τόπος η ύπαρξη για τόσους...υπαρξιακούς.

Μαρία Βούλγαρη,Σημειώσεις για εκθέματα

Φώτο :ΙΚΕΤΕΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ

Δεν υπάρχει "εγώ" άξιο λόγου....

Η δημιουργικότητα και ο εγωκεντρισμός δεν συμβαδίζουν.
Αν απελευθερωθείς από τις συγκρίσεις και το ζηλόφθονο πνεύμα η δημιουργικότητα σου διευρύνεται στο άπειρο.
Όπως το νερό ξεπηδά από το συντριβάνι,η δημιουργικότητα ξεπηδά κάθε στιγμή.
Δεν πρέπει να εμποδίζεις τον εαυτό σου.
Δεν πρέπει να σε ορίζει το περιβάλλον σου.
Εσύ πρέπει να ορίζεις το περιβάλλον ,τον αντιληπτό κόσμο γύρω σου.
Πρέπει να μπορείς να μπαινοβγαίνεις ελεύθερα μέσα στο μυαλό σου.
Αυτό θα πει ελευθερία.
Ο καθένας μπορεί να διευρύνει τη δημιουργικότητα του.
Δεν υπάρχει "εγώ" άξιο λόγου.

Jeong Kwan


Η  Jeong Kwan είναι  Zen Βουδίστρια μοναχή και εξαιρετική μαγείρισσα.

 

Σημειώσεις για εκθέματα...

Δήλωνε πως αγαπούσε τη ζωγραφική.
Μα κάθε βράδυ έσπαγε τις ξυλομπογιές για να ζεστάνει τα χέρια του.
Στοίχιζε με ακρίβεια τα φτερά του και κάρφωνε τα πόδια του μέσα σε μια κουζίνα.
Ζωγράφιζε ελευθερίες και γνώσεις βιβλίων.
Στα νεανικά του χρόνια τρύπησε το αυτί σε ένδειξη τόλμης.
Από τότε το σκουλαρίκι του έκανε ξενάγηση σε μουσεία τρόμου.
Εντός του.


Μαρία Βούλγαρη,Σημειώσεις για εκθέματα (2017)

Οι σημειώσεις αυτές ξεκίνησαν τον  περασμένο Σεπτέμβρη  στη Φλωρεντία.

Τα πρόσωπα ήταν υπαρκτά και παραμένουν φανταστικά.

Στο διάστημα που μεσολαβεί προσπαθούν να αποδείξουν πως ακόμα στέκονται μπροστά στο έκθεμα του... καθρέφτη τους.

Φώτο : ΙΚΕΤΕΣ

Κανείς δεν παραμένει τίμιος...παρά μόνο η ζώσα στιγμή

Οι μεγαλύτεροι απατεώνες που γνώρισα ήταν τα ποιήματα.
Γράφουν με μεγάλες λέξεις τους μικρούς ανθρώπους.

Οι ποιητές θύτες ατιμώρητοι και με τιμές τεράστιες...

Κανείς δεν παραμένει τίμιος...παρά μόνο η ζώσα στιγμή
στο επόμενο ταξίδι μας.

ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ..ΛΙΑΚΑΔΑΣ (2018)

 

Μένει η αγάπη στο τέλος και μένει σαν «δεκανίκι» για να συνεχίσουμε...

Η αγάπη σίγουρα έρχεται να αντικαταστήσει τον έρωτα.
Χρησιμοποιώ εντελώς αυθαίρετα την έννοια της ενοχής, θέλοντας να πω ότι η αγάπη έπεται του έρωτα και υποσυνείδητα αποτελεί την παρηγοριά που κάτι τόσο μεγάλο και τόσο συγκλονιστικό έσβησε.
Τόσα λέγονται, τόσα πιστεύουμε, τόσα καμωνόμαστε στον έρωτα και κάποια στιγμή μοιάζουν ακόμα και γελοία!
Μένει η αγάπη στο τέλος και μένει σαν «δεκανίκι» για να συνεχίσουμε.
Για να μην παρεξηγούμαστε όμως, ο έρωτας δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρο, εκ φύσεως.
Δεν μπορείς να ζεις συνέχεια μέσα σε εκρήξεις και χειροκροτήματα και φωτάκια που αναβοσβήνουν, κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα τρελαθείς.
Δηλαδή η φυσική συνέχεια του έρωτα είναι εκείνος ο τόπος της ησυχίας που λέγεται αγάπη και που έχει τη δική του ανεκτίμητη αξία.


Σταύρος Σταύρου
(απόσπασμα από συνέντευξή του στο Read to Death)
http://readtodeath.blogspot.gr/2015/10/read-to-death.html

 

Και τις νύχτες...

..και τις νύχτες, ζω συνήθως μες τον ύπνο τη ζωή εκεινη, που παρότι δεν τη θυμάμαι έπειτα, μπορώ να την περιγράψω με την ακρίβεια ενός πυροβολισμού εξ επαφής ή του λυγμού στο διπλανό δωμάτιο, Μαρία...

Σταύρος Σταύρου - Απόσπασμα απο τις νέες "Μικρές ιστορίες που δε θα μεγαλώσουν", που γράφονται...

Φώτο : ΙΚΕΤΕΣ