Πρόσκληση σε ευτυχισμένες στιγμές...

[...]

ξέρεις,φίλη μου,καμιά φορά νομίζουμε πως η ευτυχία προυποθέτει χωροταξία και περιβάλλον προστατευμένο.
Προυποθέτει ατμοσφαιρικές σκηνές,άνεμο,γέφυρες,ομορφιά,μουσική,τοπία....
Χρήματα η υλικά αγαθά.
Καλό φωτισμό και μπόλικα σκηνικά.

Σήμερα ήταν μια μέρα που δεν έκανα όλα όσα είχα προγραμματίσει.
Άφησα την μέρα να με πάει εκείνη σε τόπους δικούς της.

Τι κάνει μια στιγμή ευτυχισμένη;;;
Σίγουρα όχι όλα όσα είχαμε επιμελώς σχεδιάσει.
Σίγουρα όχι τα τοπία και ο φωτισμός.
Με τίποτα οι προθέσεις μας και τα καλώς μας καμωμένα έργα.

Ευτυχία συντελείται και  σε περιβάλλον όπως ένας συνοικιακός φούρνος,με καφέ σε χάρτινο σερβίτσιο και μια λιχουδιά στο χέρι...
Μια γάτα με περιλαίμιο στριφογυρίζει πάνω στις αχτίδες του χειμωνιάτικου ήλιου και ο άνεμος φυσάει σαν Άνοιξη.
Τίποτα δεν πήγε όπως τα θέλαμε και όλα έφτασαν στη σωστή τους θέση.
Αλλάξαμε διαδρομή και αφήσαμε τα βήματα να γίνουν αργά.
Μέσα σε αυτό το αστικό πρωινό πανηγύρι και λίγο πριν έρθεις ,πέρασε και ο παλιατζής της περιοχής μας..
"Όλα τα παλιά αγοράζω"

Εγώ σε περιμένω να ντυθείς και να έρθεις...
Δεν γίνεται να λείπεις από την χειμωνιάτικη λιακάδα και τον καφέ στο χάρτινο ποτήρι.
Σε περιμένω να σου πω:
Δεν θα πουλήσουμε τίποτα παλιό...θα το χαρίσουμε!
Έτσι..
Θα το χαρίσουμε και θα φύγει εν τω μέσω μιας ευτυχισμένης στιγμής!
Αυτής της στιγμής που ήρθε και μας βρήκε πέρα και μακριά από όλα όσα σχεδιάζουμε...
Τίμια πρόθεση της μέρας που ήρθε!

Προς το παρόν σε φιλώ!

Μαρία

Γράμματα στην Μαργαρίτα (Δεκέμβρης 2018)

Θα παίξουμε ....

Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο γεμάτο εγκέφαλο,νευρώνες,εξηγήσεις ,αποδείξεις και...συμπόνια.
Ο εγκέφαλος μας είναι μια μικρογραφία του σύμπαντος.
Στις τομές του είναι γεμάτος άστρα,γαλαξίες,νεφελώματα και λαχτάρα για..Ένωση.

Έτσι...


Ήμερολόγιακα έτη και μέρες σαν κουκίδες περνούν από πάνω μας σαν οδοστρωτήρες.
Ξεχνάμε την άυλη πραγματικότητα μας.
Ξεχνάμε το παιχνίδι!

Όλα είναι ένα μαγικό παιχνίδι που αρχίζει από τα χέρια μας και καταλήγει στο άπειρο.
Γιατί έτσι γεννηθήκαμε.
Άπειροι και άφθαρτοι στην ψυχή.
Το τι συμβαίνει στην πορεία της ζωής ονομάζεται.. επιλογές.

Και αν έχω μια νέα επιλογή να κάνω αυτή θα είναι το...παιχνίδι!
Θα ανοίξω τα χέρια μου και θα ζητήσω να ..παίξουμε!
Εγώ...
Εσύ..
Ο νους μας...
Οι νευρώνες μας,τα μαλλιά μας,τα μάτια μας,τα χείλη μας,τα πέλματα μας...
Ένα ατέλειωτο παιχνίδι γνωριμίας με όλα όσα γεννηθήκαμε.


Ευχαριστώ από καρδιάς τους ανθρώπους που ήταν κοντά μου αυτό τον χρόνο και μου εμπιστεύονται μια στιγμούλα τους.
Τους φίλους μου.
Τους δασκάλους μου και συνασκούμενους στο ονειρικό "παιχνίδι"που ονομάζεται Γιόγκα.
Τα βιβλία που μου ανοίγουν ην πόρτα της συμπόνιας και του φωτός.
Το σώμα που μαλακώνει μέρα με την μέρα.
Τα δύσκολα βραδινά 11 λεπτά υποτιθέμενης "απόσυρσης".
Τα μεγάλα σχολεία που λέγονται Άνθρωποι.

Θα παίξουμε και θα προχωρήσουμε σε αυτό για το οποίο υπάρχουμε.
Την Ένωση και την Ευδαιμονία.

Μια καλύτερη χρονιά θα ευχηθώ από καρδιάς.


Μαρία

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ..ΣΤΡΩΜΑ

 

Μέρες σαν ευχές....

Μέρες περνούν..
Μέρες αράζουν..
Σαν τα καράβια των Χριστουγέννων που γεμίζουν θάλασσες φωτάκια.
Ύπουλες μέρες,κραυγαλέοι καιροί...
Αλήθειες,δυσκαμψίες,αναποφάσιστα λόγια,σημάδια που πονούν και φεύγουν.

Κάποτε διάβασα το έξης:

Άστο να έρθει.
Άστο να σε πονέσει.
Άστο να θεραπευθεί...
Και άστο να φύγει.

Για αυτό:

Τίποτα δεν θα κρατήσουμε που δεν θέλει να μείνει εδώ.
Που δεν επιθυμεί να ζήσει.
Που δεν λαχταρά να ενωθεί.
Που δεν ονειρεύεται θάλασσες....


Πολλές ευχές από τους ΙΚΕΤΕΣ.
Πασπαλισμένες με σεβασμό σε όσα έρχονται και δεν επιθυμούν να σταθούν!
Θα έχουν πάντα τον καλό τους τον λόγο.

Υγεία και αγάπη,φίλοι μου!
Να είμαστε όλοι καλά!

Μαρία

Φώτο : Κατερίνα Αρβανίτη
Την ευχαριστούμε τόσο μα τόσο πολύ!

Σαν κάποιος αθώος που είδε μπροστά στα μάτια του την πρώτη....θλίψη..

[...]

Κάθε μέρα ...πρόσωπα πέφτουν από τα μάτια μας στο χώμα τους.
Κανείς δεν είναι έτοιμος για τις πτώσεις τους,έτσι δεν είναι;;;
Ούτε καν εκείνα.
Ειλικρινά δεν ξέρω που πάνε όταν πέφτουν ακαριαία μπροστά μας...
Δεν προειδοποιούν...δεν σε προετοιμάζουν παρά μόνο πέφτουν και σακατεύονται μπροστά μας.
Οι σχέσεις είναι τόσο περίπλοκο πράγμα ...έτσι τουλάχιστον αποδεικνύει η ιστορία των τραγελαφικών συμβάντων μας.
Των αδιάψευστων γεγονότων μας...
Της ελεγχόμενης κατάντιας μας.
Οι απογοητεύσεις δεν τελειώνουν, φίλη μου,και πόσο έτοιμη να υπάρχω για δαύτες;;;

[...]
στον επόμενο καφέ μας η ιστορία τούτη θα έχει ξεθυμάνει μέσα μου και θα μπορώ να στην αφηγηθώ σαν κάποιος...τρίτος.
Σαν κάποιος αθώος που είδε μπροστά στα μάτια του την πρώτη....θλίψη..
Προς το παρόν σε φιλώ!

Μαρία

Γράμματα στην Μαργαρίτα (Δεκέμβρης 2018)

___________________________________________________________

Τα Γράμματα είναι μικρές σύντομες σκέψεις...τρόμου.
Ανθρωπιάς.
Σεβασμού.
Αγάπης...κυρίως Αγάπης.
Μια προσπάθεια "γνωριμίας"με ανθρώπους που μετράτε μαζί λίγα χρόνια μα μπόλικη ψυχή.
Μια προσπάθεια να πάρουν οι λέξεις τα βάρη και όχι η καρδιά.

Συνεχίζονται.....

Φώτο : Erik Witsoe

Κάποτε οι Λέξεις...

...παίρνουν ένα μπιτόνι βενζίνης
και αυτοπυρπολούνται
στου μυαλού μας το κέντρο,
μην αντέχοντας την απαξία
των νοημάτων τους..!!

Το Α άλφα της αγάπης
απογοητεύεται ...

το Β βήτα της βοήθειας
βουβαίνεται....

της γαλήνης το Γ γάμα
γοερά θρηνεί....

το Δ δέλτα της δικαιοσύνης
φυλακίζεται.....

του έρωτα το Ε έψιλον
εκπορνεύεται ...

της ζωής το Ζ ζήτα
ζητιανεύει ....

Κάποτε οι λέξεις....

Κάποτε ......

αυτοπυρπολούνται..

σε μιάν ηρωϊκή έξοδο ...!!!!!

Ηλέκτρα Στρατωνίου

*******************************************

Την ευχαριστούμε από καρδιάς!!!

Έργο του ζωγράφου Ηρακλή Παρχαρίδη.