Μέρες....

Μέρες σαν σαράβαλα...
Αναρωτιέσαι αν έγινες υπέροχα καταθλιπτικός κι εσύ...
Θέλεις να πεις"Σε ζητώ" και αντί για αυτό λες"Έφαγα μακαρόνια με κιμά".
Θέλεις να πεις,"πονάω"και λες "ευτυχώς υπάρχουν και χειρότερα".
Θέλεις να πεις "μείνε κοντά μου"και τελικά πας εσύ μια βόλτα μέσα στο χάος σου.
Είμαστε όσα δεν λέμε...
Και ακριβώς επειδή δεν τα λέμε οι μέρες θα κυλούν σαν παιδικά τραύματα σε ενήλικη...φαντασία.

μ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΛΑΜΠΕΣ

Σας ευχαριστούμε που μας διαβάζετε.

Οι μέρες είναι θλιβερές.

Μα...το φως πάντα έχει τις δικές του ...μέρες.

Μαρία 

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

Πιες ένα τραγούδι....

Ο Οκτώβρης πάντα κυοφορούσε ποιήματα και ταξίδια.
Η μήπως κυοφορούσε ταξίδια σαν ποιήματα;;;;

Δεν είναι μήνας αυτός για απορίες...

Είναι ο μήνας που φέρνει το φθινόπωρο πίσω στις αγκαλιές όλων όσων το αποζητούν
Είναι μήνας να πεις επιτέλους ένα τραγούδι.
Να μοιραστείς ένα σύννεφο.
Να πιεις μια βροχή.
Κυρίως να ακούσεις....τον διπλανό σου.

Καλό μας μήνα , φίλοι μου.
Με ψυχή ζώσα!

Πάντα μα πάντα θα...επιστρέφουμε!!!!

Μαρία

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ