Δύσκολοι καιροί για ποίηση...

Δύσκολοι καιροί για ποίηση...
Προσπαθείς να γράψεις μια λέξη και σε τρώει το μετρό που περνά κάθε 11 λεπτά...
Χαμογελάς στον άγνωστο άνθρωπο και σε νομίζει πλάσμα ελαφρά σχιζοφρενικό.
Τραγικές μέρες για ποιήματα..
Οι τραπεζικοί λογαριασμοί άδειασαν,έμεινες άνεργος,έμεινες από ψυχή,από βενζίνη και από λυγμούς.
Ο έρωτας είναι με ψυχικές προφυλάξεις για να μη κολλήσεις μεταδοτική ασθένεια μοιρασιάς.
Οι δρόμοι γέμισαν αδέσποτα βιβλία με μούχλα...
Ποια ποίηση,ρε φίλε;;;;
Υποκρισία γεμίζει τα ποτήρια μας και ανεπάρκεια τα πιάτα μας.
Να βρούμε το νόημα στις αναγνώσεις περί καλής ζωής;;;
Να κάνουμε διαλογισμό και να παραμείνουμε έρημοι και σε απόσυρση;;;
Να ακουμπήσω το χέρι σου γνωρίζοντας πως θα το τραβήξεις έκπληκτος;;;
Σαρωτικοί καιροί για ποίηση..
Ποιητές γέμισαν τις πόλεις μας...
Χωρίς σκιά....
Και ξέρεις τι έλεγε η γιαγιά μου για αυτούς που δεν έχουν σκιά;;;
Μη τους κοιτάς ποτέ στα μάτια....
Πέθαναν και δεν το έμαθαν.

Δύσκολοι καιροί για ποίηση....
Μα πότε ήταν οι καιροί έυκολοι;

μ.β,Δύσκολα αγαπώ(απόσπασμα)

Φώτο: Στέλιος Μπακλαβάς,2011