"Then I'll Be Tired Of You...."

Και δες μας που φτάνουμε....

Δες τα χέρια,τα πόδια και τα μάτια μας....
Σύνορο μας οριστικό η μοναξιά.
Αριθμός ταξιδωτικού εγγράφου ο μόνος χρόνος.

Περνώντας ανάμεσα από ανθρώπους..που "αγαπούν"και δεν αγαπούν.
Από αποστάσεις επιβίωσης.

Από χιλιόμετρα ζωτικής σημασίας.
Από κουρέλια που νομίζουν πως αναπνέουν.
Από κάτεργα κοινωνικών συμβάσεων.

Παρατηρώντας μια ανοδική διαδρομή καθόδου.
Εντός μας και λιγάκι πιο μέσα...
Και με αφορμή τα όσα δηλώνουμε για να λιβανίσουμε τις ανάγκες μας...

Μια ερώτηση αφήνει τούτο το καλοκαίρι...

Ποιον αγαπάς όταν...αγαπάς;;;;

"Then I'll Be Tired Of You...."

μ.β,Ιστορίες κάτω από Λάμπες

Φώτο : Στέλιος Μπακλαβάς

Οι ευλογίες που προσπερνάμε....

Για τους αγαπημένους φίλους που σκέφτονται μες στο φθινόπωρο να αρχίσουν γιόγκα...δυό κουβέντες από καρδιάς και από διαδρομής προσωπικής.

Δεν χρειάζεται να έχεις δύναμη ,ευλυγισία, να είσαι νέος  και με γυμνασμένο σώμα.

Στην γιόγκα προσέρχεσαι ακριβώς όπως είσαι και νιώθεις.
Κυρίως προσέρχεσαι...ξυπόλητος.

Δεν χρειάζεται να είσαι αισιόδοξος,απαισιόδοξος,ακτιβιστής,χορτοφάγος,παμφάγος κλπ .

Η γιόγκα σε χρειάζεται με όλα σου τα ελαττώματα και με όλες σου τις αρετές.
Μαζί!!!
Αν μη τι άλλο μια μέρα όλα σου θα ενωθούν..η τουλάχιστον θα προσπαθήσουν!

Δεν χρειάζεται να πιστεύεις η να μην πιστεύεις σε κάποιο ανώτερο ον.

Η γιόγκα πάντα θα είναι ένα ταξίδι από σένα προς εσένα και κυρίως για εσένα.

Μην ψάξεις τον τέλειο δάσκαλο.
Άνθρωποι είναι και αυτοί....

Ο δάσκαλος ήταν ,είναι και θα είναι πάντα εσύ!
Το κριτήριο σας ας είναι η συμπόνια του και όχι οι "περγαμηνές" του.

Με λίγα λόγια..
Απλά προσπάθησε να αναπνεύσεις.

Η γιόγκα απευθύνεται σε όλους όσους έχουν την ικανότητα της αναπνοής.
Σε όλους μας!
Είναι αυτή η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο "Είμαι"και στο "Νιώθω".
Το κενό μεταξύ του "Αναπνέω"και "Διακόπτω".

Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι...
Θα ήταν αφόρητα βαρετό...
Υπάρχουν όμως ευλογίες που τις προσπερνάμε...τέλεια!!!

Μετά από κάποια χρόνια αποτυχημένων "Κάτω Σκύλων",δυσκαμψίας,φόβων,εκπλήξεων και αμέτρητων,συνειδητών πια,αναπνοών.....θα πω πως η γιόγκα ήταν η μεγαλύτερη ευλογία που ευτυχώς.. δεν προσπέρασα.

Απλά κάντε γιόγκα...
Τα υπόλοιπα αφήστε τα σε εκείνη!

Namaste!!!!
Μαρία

Καλό μας Καλοκαίρι

ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ.

ΥΓ:μη δοκιμάσετε στήριξη στο κεφάλι και άλλες δύσκολες θέσεις χωρίς τον δασκαλό σας,ναι;;;

 

Πόθοι....

Το τραγικό των ημερών είναι οι λέξεις...
Γέρασαν πρόωρα μέσα στις αράδες...και η ποίηση είναι μια μεσήλικη σελίδα με βαθιές ρυτίδες.

Ζητούνται νεανικά φρονήματα...
Μα κι αυτά κοιμούνται υπνο ελαφρύ και απαλλαγμένο....

Σε λίγες μέρες θα χτυπάς επίμονα την ρακέτα σου...
Θα καίγεται το δέρμα σου από την ηλιοφάνεια της ψευδαίσθησης..
Στην άμμο φτιάχνεις πια αποστάσεις επιβίωσης....
Όλοι πρέπει να ζήσουν με φροντίδα!
Εσύ,εγώ,ο αστερίας,το κύμα,η ακτή...

Μεγάλα καλοκαίρια για Μικρούς ανθρώπους.

Ιστορίες πάνε και έρχονται...
Όλα αλλάζουν και θα ειπωθούν στην σωστή τους ώρα.

Μέχρι τότε....
Καλό Μεγάλο Καλοκαίρι στους φίλους μας!!!!

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

Φώτο : ΙΚΕΤΕΣ

ΑΝΕΜΩΝΗ....

Μέρες στρωμένες με νεκρές πευκοβελόνες. 

Όμως εσύ ξεφύτρωσες ανεμώνη. 

Ψίθυρος από χρώμα κι ευωδιά. 

Μετουσίωση μιας σταγόνας αίμα.

Απόστολος Καλουδάς

Τον ευχαριστούμε θερμά.

Οι ΙΚΕΤΕΣ είναι κυρίως για τους φίλους που γράφουν.

Εντός μας ενδημεί μια στιγμή αιώνια την φορά...

Εμείς

εντός μας ενδημεί μια στιγμή αιώνια την φορά,θαμμένη
και μια άφθαρτη σιωπή στα λευκά ντυμένη με άχνη μέλι και κανέλα την ντύνει και την φοράει
να είναι μυρωδάτη όσο πικρή
να είναι γλυκιά όσο μικρή στο χρόνο η χαρά


σκύβει στις μικρές ουλές και κοιτάει με περιέργεια σαν από κλειδαρότρυπα τα τοπία που απλώνονται μπροστά,κορμοί δέντρων με φύλλα κίτρινα των αειθαλών χειμώνων και πράσινα των απρόσμενων καλοκαιριών

γαλήνη αρμόζει σε αυτό το καράβι
και λευκό μαντήλι στο λιμάνι
-καθαρή κι αγνή θυσία η λύτρωση
ανεμίζει χέρι
παρορμητικό από ένστικτο στη συγγένεια ψυχών

αν ακούσεις το όνομα σου γύρισε το πρόσωπο
υιοθέτησε το σαν κυνηγημένο ορφανό
αυτό είναι το αληθινό
μη φοβηθείς
μη προσπεράσεις,
μην αργείς
βυθίσου να ανταμώνουμε στον πνιγμό
να λέμε εμείς,εγώ
όχι αυτός κι όχι οι άλλοι

Αγαθοκλής Δημητριάδης

Τον ευχαριστούμε θερμά!

Έργο της Mirjam Appelhof