Το τραύμα είναι μια τραγική πραγματικότητα, χωρίς τίποτα λαμπερό, ρομαντικό ή εποικοδομητικό. Πονάει, καταστρέφει, σκοτώνει, μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο αδύναμο, πικρό, ανάπηρο, βασανισμένο για το υπόλοιπο της ζωής του.
Και όμως, όταν συμβαίνει το τραύμα, μπορεί να φέρει μαζί του και την ευκαιρία της ανάπτυξης.
Γιατί το τραύμα φέρνει μαζί του ένα είδος αποκάλυψης, σαν μια στιγμή όρασης μέσα από ακτίνες Χ της επιφάνειας των πραγμάτων.
Αλλά αυτή την αποκάλυψη δεν είναι εύκολο να την λάβεις ούτε συμβαίνει αυτόματα.
Όταν αντιμετωπίζουμε το τραύμα και την αποκάλυψη που έρχεται μαζί με αυτό, είμαστε αυθόρμητα σε πειρασμό να το αγνοήσουμε, ακόμα και να το καταπνίξουμε ή να πετάξουμε μακριά από αυτό.
Αλλά όταν ανοίγομαστε σε αυτό, όταν το αγκαλιάζουμε, αυτή η αποκάλυψη μπορεί να ξεδιπλωθεί και να μας φέρει διαύγεια και μαθήματα για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Τι είναι αυτή η αποκάλυψη;
Πρώτα είναι μια αποκάλυψη του νου.
Κάνοντας μας να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα της αδυναμίας και της θνησιμότητάς μας, το τραύμα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πώς το μυαλό μας έχει οικοδομήσει μια σύνθετη ύφανση ψευδαισθήσεων, από σκέψεις για την ασφάλειά μας, τον έλεγχό μας πάνω στη ζωή μας, τη σταθερότητα του περιβάλλοντός μας, και τον χαρακτήρα μας. Το τραύμα μας αποκαλύπτει ότι τα περισσότερα από αυτά που πιστεύαμε ότι είναι σταθερά και μόνιμα δεν είναι, ακόμα και ότι δεν είμαστε εκείνοι που πιστεύαμε ότι ήμασταν. Το μεγαλύτερο μέρος της εσωτερικής ειρήνης και της αίσθησης του εαυτού μας και της ασφάλειας οικοδομήθηκε από αυταπάτες που παράγονται από το μυαλό μας για να μας βοηθήσουν να ζήσουμε όσο πιο ήσυχα γίνεται.
Αυτή η αποκάλυψη είναι δύσκολη, δεν είναι περίεργο που μπαίνουμε στον πειρασμό να την κλείσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Υπάρχει όμως κάτι αναπόφευκτο για το τραύμα, που τουλάχιστον μας υποχρεώνει να την αντιμετωπίσουμε σε μια σύντομη στιγμή διαυγειας.
Μετά έρχεται μια αποκάλυψη που χτυπά το μυαλό.
Το τραύμα μας εισάγει σε ένα παράξενο χώρο όπου ανακαλύπτουμε πως η πραγματικότητα είναι μεγαλύτερη από εμάς, περίεργη, αναπόφευκτη. Δεν είμαστε το κέντρο στο οτιδήποτε.
Αντίθετα, δεν είμαστε τίποτα, μόνο άτομα σε μια άπειρη δίνη, ένα χάος αλλαγών, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις ανάγκες ή τις επιθυμίες μας.
Λόγω του τραύματος αντιμετωπίζουμε τη δική μας θνησιμότητα και ασημαντότητα, καθώς και τη θεμελιώδη παροδικότητα όλων. Υπάρχει ένας τρόμος σε αυτή την αποκάλυψη, μια αίσθηση πτώσης σε μια άβυσσο χωρίς πυθμένα.
Το μυαλό μας εκτοξεύεται και οι προσπάθειές του να βάλει κάποια τάξη στο χάος αυτό φαίνονται αξιολύπητες.
Μπορούμε να προσπαθήσουμε να καταργήσουμε αυτή τη συνειδητοποίηση και να προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε κάποια αίσθηση ασφάλειας στην οικοδόμηση και πάλι κάποιου συστήματος σκέψεων. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι το μυαλό μας έχει εκτεθεί ως ανίκανο να μας δώσει οποιαδήποτε αληθινή διαρκή διαβεβαίωση.
Μπορεί να το αντιμετωπίσουμε ή να προσπαθήσουμε να το αγνοήσουμε, αλλά το έχουμε δει για μια σύντομη στιγμή.
Ήταν η δεύτερη αποκάλυψη που έρχεται με τραύμα.
Τρίτον, είναι η αποκάλυψη που ξεπερνά το μυαλό.
Για κάποιους από εμάς είναι περισσότερο για να ανακαλύψεις, περισσότερο για να ξεδιπλωθείς, πιο εύκολο να το χάσεις, αλλά όμως είναι ισχυρό και έρχεται σε στενή σχέση με τις δύο πρώτες.
Λέω για κάποιους από εμάς, επειδή υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων που έχουν υποστεί σοβαρό τραυματισμό και έχοντας βιώσει μια αυθόρμητη εκδήλωση αυτής της τρίτης όψης της αποκάλυψης που έρχεται με το τραύμα.
Έχω ακούσει ιστορίες βετεράνων πολέμου, ανθρώπων που έχουν περάσει από βασανιστήρια, έχοντας αντιμετωπίσει απειλή βίαιου θανάτου ή τρομερής ασθένειας. Πολλοί λένε με κάποιο τρόπο πώς ήρθε σε αυτούς, σαν ένα είδος μυστικιστικής εμπειρίας η αποκάλυψη της τελειότητας της παρούσας στιγμής,η αίσθηση ότι είναι εντελώς μέρος του σύμπαντος, αγαπημένοι και ασφαλείς, την έγχυση μιας ειρήνης που πηγαίνει και δεν έχει καμία σχέση με τις δραματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν.
Αυτό μοιάζει με αυτό που έζησα πριν από τον ακρωτηριασμό μου, όταν ένιωσα ότι η ειρήνη με παρηγορούσε, αναπνέοντας συνειδητά και επαναλαμβάνοντας το όνομα του Ιησού σαν το μάντρα μου. Κάποιοι δεν το βιώνουν με τόσο έντονο ή προφανή τρόπο, αλλά ακόμα μπορεί να ανακαλυφθεί και να αποκαλυφθεί η "αποκάλυψη του τρίτου είδους", όταν κάποιος ξέρει να το ψάξει.
Αυτή η «αποκάλυψη του τρίτου είδους» είναι η ανακάλυψη του τι βρίσκεται πέρα από εμάς και στον πυρήνα αυτού που έχει εμφανιστεί αρχικά ως χάος, ζωντάνια, τρομακτική άβυσσο, αυτή η νέα γεύση της πραγματικότητας.
Στον πυρήνα της πραγματικότητας είναι η σιωπή και η ευρυχωρία. Κάποιοι το αποκαλούν κενό ή κενότητα. Και αυτή η σιωπή, αυτή η ευρυχωρία, αυτό το κενό μπορεί να βιωθεί. Και όταν το βιώσει κάποιος, ανακαλύπτει ότι είναι ένας τόπος αγάπης και ειρήνης, γεμάτος δυναμικότητα και φως, από όπου προέρχονται τα πάντα.
Ένα μέρος που βρίσκεται στον πυρήνα της πραγματικότητας, καθώς και στον πυρήνα κάθε ανθρώπινου όντος.
Αυτός ο τόπος είναι η αληθινή ουσία του ανθρώπου, η πιο αυθεντική έκφραση του όντος.
Ορισμένες παραδόσεις τον ονομάζουν Αληθινό Εαυτό και το εντοπίζουν στο κέντρο της καρδιάς. Άλλοι το αποκαλούν Βασιλεία του Θεού ή Μεγάλο Μυστήριο.
Βρίσκεται κάτω από όλες τις εικόνες, τις αντιλήψεις και τις αυταπάτες που έχουν σαρωθεί για μια στιγμή από την εμπειρία του τραύματος και της αποκάλυψης που έρχεται μαζί του.
Όταν κάποιος διαλογίζεται, είναι για να συνδεθεί με αυτό το μέρος.
Ρίχνοντας μια ματιά, ακόμα και αν αυτή η ματιά έχει έρθει με τραύμα, είναι ένα πολύτιμο δώρο, μια πύλη που ανοίγει σε ένα άπειρο πεδίο εξερεύνησης, χαράς και μετασχηματισμού.
Έχοντας βιώσει το τραύμα και επιβιώσει, θέλω να το καταστήσω σαν ευκαιρία να μεγαλώσω και να ωριμάσω.
Θέλω να αγαπήσω αυτή την αποκάλυψη με την τριπλή πτυχή της και θέλω να την εξερευνήσω και να ανακαλύψω σε μεγαλύτερο βάθος, την ομορφιά και τη μετασχηματιστική της δύναμη.
Αισθάνομαι έντονη χαρά και περιέργεια από αυτήν την οπτική γωνία.
Marc-Henri Sandoz
***********************************************************
Θερμές ευχαριστίες στον Marc-Henri για το βίωμα και την ομορφιά που μοιράστηκε μαζί μας!
Το φως μέσα μας υποκλίνεται στο δικό σου!
NAMASTE
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ
Περισσότερα για τον Marc-Henri εδώ:
https://www.marchenrisandoz.com/blog/trauma-as-revelation-reconceiving-trauma-part-7
