Sthira Sukham Asanam....

Σε λίγες μέρες ξεκινά η πρακτική μας.
Στους φίλους που σκέφτονται να ξεκινήσουν γιόγκα,στέλνουμε το παρακάτω κείμενο της αγαπημένης μας Αγγελικής Αντωνοπούλου.

Την αγάπη μας πάντα,ναι;;;
Ευχές η πρακτική σας να είναι :

«Sthira Sukham Asanam»

Σταθερότητα και ησυχία....


1. Ξεκινάμε το μάθημα με μικρές ενεργητικές κινήσεις (προθέρμανση):

Μέσα από την ενεργητική κίνηση, όταν αυτή εκτελείται αργά (τουλάχιστον στην αρχή), ο ασκούμενος έχει την δυνατότητα να αναπτύξει την δύναμή του σταδιακά χωρίς να προκαλέσει υπερβολική ένταση στον οργανισμό, να βελτιώσει την ευλυγισία του χωρίς να κάνει υπερβολικές και επικίνδυνες διατάσεις, να τονώσει την κυκλοφορία του αίματος χωρίς αυξήσει τους παλμούς της καρδιάς, και να παραμείνει χαλαρός και χωρίς ένταση ενώ παράλληλα είναι δραστήριος και ενεργητικός.

2. Μαθαίνουμε να αναπνέουμε με την φυσική κοιλιακή αναπνοή πριν μάθουμε οποιαδήποτε περίπλοκη τεχνική αναπνοής:

Η φυσική κοιλιακή αναπνοή κινητοποιεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα (καταστολή), το οποίο είναι υπεύθυνο για την αυτόνομη ρύθμιση των οργάνων και των αδένων του πεπτικού, του ανοσοποιητικού και αναπαραγωγικού συστήματος. Αντίθετα η ψηλή/ θωρακική αναπνοή κινητοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα (διέγερση εγρήγορση, stress) και όταν αυτή (η θωρακική αναπνοή) χρησιμοποιείται σε μεγάλη συχνότητα τότε αυξάνονται τα επίπεδα άγχους ενώ παράλληλα μειώνεται η άμυνα, η πέψη και η λειτουργική δραστηριότητα του αναπαραγωγικού συστήματος του οργανισμού.

3. Εστιάζουμε στις κινήσεις της σπονδυλικής στήλης:

Ο σύγχρονος καθιστικός τρόπος ζωής έχει ως αποτέλεσμα η σπονδυλική στήλη στον σημερινό άνθρωπο να είναι αρκετά δύσκαμπτη. Η σπονδυλική στήλη αποτελεί το κεντρικό κανάλι ενέργειας στο ανθρώπινο σώμα. Όταν οι δυνατότητες της σπονδυλικής στήλης για κίνηση είναι περιορισμένες τότε δυσκολεύεται η κυκλοφορία της ενέργειας που ρέει σε ολόκληρο το σώμα. Γι αυτό τον λόγο είναι απαραίτητο να κινούμε την σπονδυλική στήλη σε όλα τα επίπεδα κίνησής της (κάμψη & έκταση, πλάγια κάμψη δεξιά & αριστερά, στροφή δεξιά & αριστερά) και να την διατηρούμε ευκίνητη και ευλύγιστη με όσο το δυνατόν πιο τακτική άσκηση.

4. Βελτιώνουμε και χρησιμοποιούμε σταδιακά τις τεχνικές αναπνοής (pranayama):

Κατά την πρώτη προσέγγιση μιας άσκησης, συνίσταται η εφαρμογή της φυσικής κοιλιακής αναπνοής. Στη συνέχεια, όταν η δεξιότητά στην συγκεκριμένη άσκηση έχει βελτιωθεί (πάντα με άνεση και χωρίς ένταση) τότε μπορεί να γίνει το προοδευτικό πέρασμα σε πιο έντεχνους τρόπους αναπνοής κατά την άσκηση. Στο σώμα του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου η ενέργεια είναι μπλοκαρισμένη και συνήθως υπάρχει υπερβολικά συσσωρευμένη ένταση. Είναι λοιπόν πολύ σημαντική η επαφή με την φυσική κοιλιακή αναπνοή, και εξίσου σημαντική είναι η εφαρμογή της κατά τις πρώτες απόπειρες εξάσκησης σε καινούριες τεχνικές. Η φυσική κοιλιακή αναπνοή οφείλει να προηγείται οποιασδήποτε άλλης αναπνευστικής τεχνικής. 

Η φυσική κοιλιακή αναπνοή περιλαμβάνει την ενεργητική σύσπαση του αναπνευστικού διαφράγματος. Το διάφραγμα συσπάται και κατεβαίνει χαμηλότερα εντός της περιοχής της κοιλιάς κατά την εισπνοή, ενώ κατά την εκπνοή χαλαρώνει και η επαναφορά συμβαίνει φυσικά. Σε αυτή την ήρεμη κατάσταση που καλλιεργείται, αποστέλλεται ένα μήνυμα ασφάλειας και προστασίας σε όλα τα εσωτερικά όργανα, καταπραΰνοντας το νευρικό σύστημα και ηρεμώντας τον νου. Με την σταδιακή βελτίωση της αναπνοής τα εσωτερικά όργανα δέχονται μια ήπια αναζωογονητική μάλλαξη. Επίσης, μέσω της μικρό-κίνησης που συμβαίνει λόγω της αναπνοής, καλλιεργείται η ευλυγισία και η ευκινησία στην σπονδυλική στήλη συνολικά αλλά και πιο εντοπισμένα, δηλ. στην σχέση του κάθε σπονδύλου με τις παρακείμενές του ανατομικές δομές (π.χ. με τους πιο κάτω ή πιο πάνω σπονδύλους, με τις πλευρές κτλ). Τέλος τονώνεται η κυκλοφορία, χαλαρώνει η μυϊκή ένταση (ιδιαιτέρως στον κορμό) και ενισχύεται η άμυνα του οργανισμού.

5. Εκτέλούμε τις asana (=ασκήσεις γιόγκα) προοδευτικά και εξελικτικά.

Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα επιλογών όταν εκτελούμε τις asana - είτε στατικά είτε σε ροή (vinyasa) – από τις απλές και εύκολες παραλλαγές τους μέχρι τις πιο σύνθετες και δύσκολες. Συνεπώς, το κάθε άτομο ενθαρρύνεται να βρει το επίπεδο δυσκολίας που ταιριάζει στο δικό του/ της σώμα.

Όταν θέλουμε να ασκηθούμε στις πιο εύκολες παραλλαγές μιας asana, όποια και αν είναι αυτή, εφαρμόζουμε τους εξής γενικούς κανόνες: «λιγότερη διάταση», «λιγότερη ένταση/ σύσπαση», «ανεμπόδιστη αναπνοή», «ήρεμος νους» και «αργή κίνηση με επίγνωση».


Τα 5 σημεία που αναφέρονται πιο πάνω αποτελούν μερικές από τις θεμελιώδεις αρχές στο σχεδιασμό των μαθημάτων στην Sthira Sukha Yoga Shala και είναι εφικτό να εφαρμοσθούν από όλους.

 Οι εν λόγω αρχές έχουν την δυνατότητα να εφαρμοσθούν σε οποιαδήποτε στυλ γιόγκα αλλά και σε οποιαδήποτε σωματική άσκηση. Έτσι έχουμε την δυνατότητα να εξερευνήσουμε δημιουργικά και αρμονικά την εξάσκησή μας με τα εργαλεία sthira & sukha. 

Μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε το σώμα μας και να ανακαλύπτουμε την ενέργεια που το κινεί, ενώ ταυτόχρονα νιώθουμε άνετα μέσα σε αυτό.
Σταδιακά, και μετά από διαρκή εξάσκηση, απαιτείται όλο και λιγότερη προσπάθεια για την ανάπτυξη σταθερότητας και άνεσης.


*Ένας καλός δάσκαλος πάντα ενθαρρύνει αλλά ποτέ δεν επιβάλλει, λαμβάνει πάντα υπ’ όψιν του τον στίχο από το αρχαίο εγχειρίδιό του Yoga Sutra που αποδίδεται στον Ινδό δάσκαλο Patanjali: «Sthira Sukham Asanam».


**Να είστε προσεκτικοί, μην ωθείτε τον εαυτό σας σε οτιδήποτε σας κάνει να νιώθετε δυσφορία/ δυσκολία. Μην κάνετε οτιδήποτε δεν επιθυμείτε πραγματικά.

Αγγελική Αντωνοπούλου

 Sthira Sukha Yoga Shala,Γαλάτσι

Οι ευλογίες που προσπερνάμε....

Για τους αγαπημένους φίλους που σκέφτονται μες στο φθινόπωρο να αρχίσουν γιόγκα...δυό κουβέντες από καρδιάς και από διαδρομής προσωπικής.

Δεν χρειάζεται να έχεις δύναμη ,ευλυγισία, να είσαι νέος  και με γυμνασμένο σώμα.

Στην γιόγκα προσέρχεσαι ακριβώς όπως είσαι και νιώθεις.
Κυρίως προσέρχεσαι...ξυπόλητος.

Δεν χρειάζεται να είσαι αισιόδοξος,απαισιόδοξος,ακτιβιστής,χορτοφάγος,παμφάγος κλπ .

Η γιόγκα σε χρειάζεται με όλα σου τα ελαττώματα και με όλες σου τις αρετές.
Μαζί!!!
Αν μη τι άλλο μια μέρα όλα σου θα ενωθούν..η τουλάχιστον θα προσπαθήσουν!

Δεν χρειάζεται να πιστεύεις η να μην πιστεύεις σε κάποιο ανώτερο ον.

Η γιόγκα πάντα θα είναι ένα ταξίδι από σένα προς εσένα και κυρίως για εσένα.

Μην ψάξεις τον τέλειο δάσκαλο.
Άνθρωποι είναι και αυτοί....

Ο δάσκαλος ήταν ,είναι και θα είναι πάντα εσύ!
Το κριτήριο σας ας είναι η συμπόνια του και όχι οι "περγαμηνές" του.

Με λίγα λόγια..
Απλά προσπάθησε να αναπνεύσεις.

Η γιόγκα απευθύνεται σε όλους όσους έχουν την ικανότητα της αναπνοής.
Σε όλους μας!
Είναι αυτή η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο "Είμαι"και στο "Νιώθω".
Το κενό μεταξύ του "Αναπνέω"και "Διακόπτω".

Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι...
Θα ήταν αφόρητα βαρετό...
Υπάρχουν όμως ευλογίες που τις προσπερνάμε...τέλεια!!!

Μετά από κάποια χρόνια αποτυχημένων "Κάτω Σκύλων",δυσκαμψίας,φόβων,εκπλήξεων και αμέτρητων,συνειδητών πια,αναπνοών.....θα πω πως η γιόγκα ήταν η μεγαλύτερη ευλογία που ευτυχώς.. δεν προσπέρασα.

Απλά κάντε γιόγκα...
Τα υπόλοιπα αφήστε τα σε εκείνη!

Namaste!!!!
Μαρία

Καλό μας Καλοκαίρι

ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ.

ΥΓ:μη δοκιμάσετε στήριξη στο κεφάλι και άλλες δύσκολες θέσεις χωρίς τον δασκαλό σας,ναι;;;

 

Σχήματα....

Κάποτε σε μια πρακτική της γιόγκα,ο αγαπημένος μου δάσκαλος,είπε:

"Παρατηρείστε το καινούργιο σχήμα που παίρνει  το σώμα σας στην άνετη θέση,ακριβώς αυτή την στιγμή."

Μήνες μετά, οι λέξεις του στριφογύριζαν στο μυαλό μου... σε κάθε πρακτική.

Το σώμα στην γιόγκα αλλάζει σχήματα και γίνεται αυτό που εμείς επιτρέπουμε να γίνει.
Τον πρώτο καιρό έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρατηρείς πόσο μακραίνουν τα χέρια σου με κάθε εισπνοή.
Πόσο πονάνε τα πόδια σου όταν τα "καρφώνεις"στο στρώμα.
Τι κάνω ακριβώς όταν βρίσκομαι με το κεφάλι στο πάτωμα και τα πόδια στον τοίχο...
Η σπονδυλική στήλη αρχίζει να ζεσταίνεται και να συνομιλεί με τα υγρά που την συντροφεύουν.
Όλα κυλούν σαν ένα νερό που πέφτει από τα πέλματα προς το κεφάλι και αντίστροφα.
Πως νιώθω ...και ποιος είμαι τούτη τη στιγμή...

Όταν το σώμα αλλάζει σχήμα ..πονάει.
Και αγανακτεί γιατί του χαλάς την ησυχία της μακάριας και βολικής ακαμψίας του.

Τι γίνεται όμως όταν αρχίζει και το μυαλό να αλλάζει τα δικά του σχήματα;;;;
Πόσες φορές γινόμαστε κουβάρια και τετράγωνα αιχμηρά σε μια..επικοινωνία μας;;;;
Πόσες φορές αλλάζουμε μορφές και σχήματα προκειμένου να αποφύγουμε τον πόνο μιας σχέσης,μιας συνομιλίας,μιας διαπίστωσης;;;

Όταν το μυαλό αλλάζει σχήματα...δεν νιώθει τίποτα.
Η δουλειά του είναι και αυτή.
Μεταμορφώνεται σε τέρας,σε νεράιδα,σε αθώα,σε φρικτά....

Μια ατελείωτη διαδρομή αλλαγής ,πόνου,ευχαρίστησης,ανακάλυψης...
Το σώμα και το μη..σώμα.
Αυτό που ακουμπώ και αυτό που δεν βλέπω.
Η αλήθεια και η περίπου αλήθεια.

Για να φτάσεις στους τόπους του μεταξιού θα περάσεις μέσα από σχήματα και υλικά σκληρά.
Μέσα από πόνο και διαστρέβλωση.
Θα αλλάξεις.
Θα παρατηρήσεις.
Θα κλάψεις και θα πιστέψεις.

Τα σχήματα είναι μια αδιαμφισβήτητη διαδικασία εξημέρωσης.
Μια καθημερινή βεβαιότητα εξέλιξης.
Μια διαδικασία προ αιώνων ...δική σου.
Δική μου.


Μαρία
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ

Φώτο :Ulrike Reinhold
 

Αποσύρομαι θα πει...επιστρέφω.

Δεν ξέρω ποιο δαιμόνιο μυαλό σκέφτηκε πως το γράψιμο είναι θεραπευτικό.
Ποιος μπορεί όσα αναμασά στους εσωτερικούς του διαλόγους να τα κάνει λέξεις....
Και ποιον θεραπεύεις όταν σκορπάς κακογραμμένα σκιάχτρα συναισθημάτων και σκέψεων...
Το γράψιμο δεν είναι λύτρωση.
Δεν είναι θεραπεία...

Είναι η μανία μας για αναζήτηση μιας αδερφής ψυχής με παρόμοιους διαλόγους-εφιάλτες.
Με περίπου ίδιο μυαλό...
Είναι η επιβεβαίωση του ναρκισσισμού και της επιβράβευσης μια οχλαγωγίας χωρίς οίκτο.

Ποιος θεραπεύει και ποιος θεραπεύεται από τις λέξεις που επινοήσαμε για να συνεννοηθούμε;;
Και ποιος επικοινωνεί όταν οι ίδιες λέξεις είναι αλλιώτικες στα συγχυσμένα μας μυαλά.

Όσα μας θεραπεύουν δεν έχουν λέξεις και φωνή.
Δεν έχουν σχήμα και χρώμα.
Δεν κατοικούν στον νου μας και δεν λατρεύουν την επιβεβαίωση ενός άλλου προσώπου που μας εννοεί.

Κάθε μέρα αναζητούμε μια θεραπεία για ο,τι μπορείτε να φανταστείτε.
Ευφάνταστες ανακαλύψεις μένουν μετέωρες να μας περιμένουν όσο εμείς ψάχνουμε πάντα σε λάθος διαδρομή.
Σε λάθος ανθρώπους.
Σε τόνους αγένειας και λάσπης που ρίχνει πάνω μας η ανθρώπινη επικοινωνία .

Αποσύρομαι θα πει...επιστρέφω.
Και σιωπώ θα πει...θεραπεύομαι.

Μια μέρα όλοι θα συναντηθούμε εκεί!
Στους μεγάλους τόπους!!

Για σήμερα ένα δυνατό:

Om Namah Shivaaya*
Shivaaya namaha om
Shivaaya namah om
Shivaaya namaha om, namaha Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Arunaachala Shiva namah Shivaaya
Om namah shivaya

Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Bolo Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara namah Shivaaya
Shambho Shankara namah Shivaaya
Girijaa Shankara

 

Ραντεβού εκεί!

 

*Ένα από τα πιο αρχαία μάντρας που χρησιμοποιούνται στην πρακτική του διαλογισμού

προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε τον εσωτερικό μας Εαυτό.

Εμπεριέχει τις ιδιότητες της προσευχής, της θείας αγάπης, της χάρης, της αλήθειας και της ευδαιμονίας.

 

Μαρία

ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ..ΣΤΡΩΜΑ

 

 

 

Τραύμα....

Το τραύμα είναι μια τραγική πραγματικότητα, χωρίς τίποτα λαμπερό, ρομαντικό ή εποικοδομητικό. Πονάει, καταστρέφει, σκοτώνει, μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο αδύναμο, πικρό, ανάπηρο, βασανισμένο για το υπόλοιπο της ζωής του.
Και όμως, όταν συμβαίνει  το τραύμα, μπορεί να φέρει μαζί του και την ευκαιρία της ανάπτυξης.
Γιατί το τραύμα φέρνει μαζί του ένα είδος αποκάλυψης, σαν μια στιγμή  όρασης μέσα από ακτίνες Χ της επιφάνειας των πραγμάτων.
Αλλά αυτή την αποκάλυψη δεν είναι εύκολο να την λάβεις ούτε συμβαίνει αυτόματα.
Όταν αντιμετωπίζουμε το τραύμα και την αποκάλυψη που έρχεται μαζί με αυτό, είμαστε αυθόρμητα σε πειρασμό να το αγνοήσουμε, ακόμα και να το καταπνίξουμε ή να πετάξουμε μακριά από αυτό.
Αλλά όταν ανοίγομαστε σε αυτό, όταν το αγκαλιάζουμε, αυτή η αποκάλυψη μπορεί να ξεδιπλωθεί και να μας φέρει διαύγεια και μαθήματα για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Τι είναι αυτή η αποκάλυψη;

Πρώτα είναι μια αποκάλυψη του νου.
Κάνοντας μας να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα της αδυναμίας και της θνησιμότητάς μας, το τραύμα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πώς το μυαλό μας έχει οικοδομήσει μια σύνθετη ύφανση ψευδαισθήσεων, από σκέψεις για την ασφάλειά μας, τον έλεγχό μας πάνω στη ζωή μας, τη σταθερότητα του περιβάλλοντός μας, και τον χαρακτήρα μας. Το τραύμα μας αποκαλύπτει ότι τα περισσότερα από αυτά που πιστεύαμε ότι είναι σταθερά και μόνιμα δεν είναι, ακόμα και ότι δεν  είμαστε εκείνοι που πιστεύαμε ότι ήμασταν. Το μεγαλύτερο μέρος της εσωτερικής ειρήνης και της αίσθησης του εαυτού μας και της ασφάλειας οικοδομήθηκε από αυταπάτες που παράγονται από το μυαλό μας για να μας βοηθήσουν να ζήσουμε όσο πιο ήσυχα γίνεται.
Αυτή η αποκάλυψη είναι δύσκολη, δεν είναι περίεργο που μπαίνουμε στον πειρασμό να την κλείσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Υπάρχει όμως κάτι αναπόφευκτο για το τραύμα, που τουλάχιστον μας υποχρεώνει να την αντιμετωπίσουμε σε μια σύντομη στιγμή διαυγειας.

Μετά έρχεται μια αποκάλυψη που χτυπά το μυαλό.
Το τραύμα μας εισάγει σε ένα παράξενο χώρο όπου ανακαλύπτουμε πως η  πραγματικότητα είναι μεγαλύτερη από εμάς, περίεργη, αναπόφευκτη. Δεν είμαστε το κέντρο στο οτιδήποτε.
Αντίθετα, δεν είμαστε τίποτα, μόνο άτομα σε μια άπειρη δίνη, ένα χάος αλλαγών, χωρίς να λαμβάνουμε  υπόψη τις ανάγκες ή τις επιθυμίες μας.
Λόγω του τραύματος αντιμετωπίζουμε τη δική μας θνησιμότητα και ασημαντότητα, καθώς και τη θεμελιώδη παροδικότητα όλων. Υπάρχει ένας τρόμος σε αυτή την αποκάλυψη, μια αίσθηση πτώσης σε μια άβυσσο χωρίς πυθμένα.
Το μυαλό μας εκτοξεύεται και οι προσπάθειές του να βάλει κάποια τάξη στο χάος αυτό φαίνονται αξιολύπητες.
Μπορούμε να προσπαθήσουμε να καταργήσουμε αυτή τη συνειδητοποίηση και να προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε κάποια αίσθηση ασφάλειας στην οικοδόμηση και πάλι κάποιου συστήματος σκέψεων. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι το μυαλό μας έχει εκτεθεί ως ανίκανο να μας δώσει οποιαδήποτε αληθινή διαρκή διαβεβαίωση.
Μπορεί να το αντιμετωπίσουμε ή να προσπαθήσουμε να το αγνοήσουμε, αλλά το έχουμε δει για μια σύντομη στιγμή.
 Ήταν η δεύτερη αποκάλυψη που έρχεται με τραύμα.

Τρίτον, είναι η αποκάλυψη που ξεπερνά το μυαλό.
Για κάποιους από εμάς είναι περισσότερο για να ανακαλύψεις, περισσότερο για να ξεδιπλωθείς, πιο εύκολο να το χάσεις, αλλά όμως είναι ισχυρό και έρχεται σε στενή σχέση με τις δύο πρώτες.
Λέω για κάποιους από εμάς, επειδή υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων που έχουν υποστεί σοβαρό τραυματισμό και έχοντας βιώσει μια αυθόρμητη εκδήλωση αυτής της τρίτης όψης της αποκάλυψης που έρχεται με το  τραύμα.
Έχω ακούσει ιστορίες βετεράνων πολέμου, ανθρώπων που έχουν περάσει από βασανιστήρια, έχοντας αντιμετωπίσει απειλή βίαιου θανάτου ή τρομερής ασθένειας. Πολλοί λένε με κάποιο τρόπο πώς ήρθε σε αυτούς, σαν ένα είδος μυστικιστικής εμπειρίας η αποκάλυψη της τελειότητας της παρούσας στιγμής,η αίσθηση ότι είναι εντελώς μέρος του σύμπαντος, αγαπημένοι και ασφαλείς, την έγχυση μιας ειρήνης που πηγαίνει και δεν έχει καμία σχέση με τις δραματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν.
Αυτό μοιάζει με αυτό που έζησα πριν από τον ακρωτηριασμό μου, όταν ένιωσα ότι η ειρήνη με παρηγορούσε, αναπνέοντας συνειδητά και επαναλαμβάνοντας το όνομα του Ιησού σαν το μάντρα μου. Κάποιοι δεν το βιώνουν με τόσο έντονο ή προφανή τρόπο, αλλά ακόμα μπορεί να ανακαλυφθεί και να αποκαλυφθεί η "αποκάλυψη του τρίτου είδους", όταν κάποιος ξέρει να το ψάξει.

Αυτή η «αποκάλυψη του τρίτου είδους» είναι η ανακάλυψη του τι βρίσκεται πέρα ​​από εμάς και στον πυρήνα αυτού που έχει εμφανιστεί αρχικά ως χάος, ζωντάνια, τρομακτική άβυσσο, αυτή η νέα γεύση της πραγματικότητας.
Στον πυρήνα της πραγματικότητας είναι η σιωπή και η ευρυχωρία. Κάποιοι το αποκαλούν κενό ή κενότητα. Και αυτή η σιωπή, αυτή η ευρυχωρία, αυτό το κενό μπορεί να βιωθεί. Και όταν το βιώσει κάποιος, ανακαλύπτει ότι είναι ένας τόπος αγάπης και ειρήνης, γεμάτος δυναμικότητα και φως, από όπου προέρχονται τα πάντα.
 Ένα μέρος που βρίσκεται στον πυρήνα της πραγματικότητας, καθώς και στον πυρήνα κάθε ανθρώπινου όντος.
 Αυτός ο τόπος είναι η αληθινή ουσία του ανθρώπου, η πιο αυθεντική έκφραση του όντος.
Ορισμένες παραδόσεις τον ονομάζουν Αληθινό Εαυτό και το εντοπίζουν στο κέντρο της καρδιάς. Άλλοι το αποκαλούν Βασιλεία του Θεού ή  Μεγάλο Μυστήριο.
Βρίσκεται κάτω από όλες τις εικόνες, τις αντιλήψεις και τις αυταπάτες που έχουν σαρωθεί για μια στιγμή από την εμπειρία του τραύματος και της αποκάλυψης που έρχεται μαζί του.
 Όταν κάποιος διαλογίζεται, είναι για να συνδεθεί με αυτό το μέρος.
Ρίχνοντας μια ματιά, ακόμα και αν αυτή η ματιά έχει έρθει με τραύμα, είναι ένα πολύτιμο δώρο, μια πύλη που ανοίγει σε ένα άπειρο πεδίο εξερεύνησης, χαράς και μετασχηματισμού.

Έχοντας βιώσει το τραύμα και επιβιώσει, θέλω να το καταστήσω σαν ευκαιρία να μεγαλώσω και να ωριμάσω.
Θέλω να αγαπήσω αυτή την αποκάλυψη με την τριπλή πτυχή της και θέλω να την εξερευνήσω και να ανακαλύψω σε μεγαλύτερο βάθος, την ομορφιά και τη μετασχηματιστική της δύναμη.

Αισθάνομαι έντονη χαρά και περιέργεια από αυτήν την οπτική γωνία.

Marc-Henri Sandoz

***********************************************************
Θερμές ευχαριστίες στον Marc-Henri  για το βίωμα και την ομορφιά που μοιράστηκε μαζί μας!
Το φως μέσα μας υποκλίνεται στο δικό σου!
NAMASTE


ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ
Περισσότερα για τον Marc-Henri εδώ: https://www.marchenrisandoz.com/blog/trauma-as-revelation-reconceiving-trauma-part-7

 

Darshan

Στην πρακτική της γιόγκα και του διαλογισμού συνήθως η "ματιά"στρέφεται σε ένα εσωτερικό σημείο.
Η εξωτερική όραση αποχωρεί σταδιακά και καλείσαι να κάνεις αυτό που οι ποιητάδες ονομάζουν
"βουτιά" στα εσώψυχα.
Μια ελεύθερη πτώση στο εσωτερικό ενός κόσμου.
Τα χρώματα,οι μυρωδιές,τα αντικείμενα ,τα πρόσωπα,η ομορφιά ....εξαφανίζονται .
Μια πτώση χωρίς έλεος μέσα στα ασπρόμαυρα κύτταρα μέχρι να προσγειωθείς σε έναν τόπο από αγνωστο σου βαμβάκι.
Μια διαδρομή από την απελπισία στην ελπίδα.
Σε κρυστάλλινα υπόλοιπα υγείας.
Σε αθώα τοπία..
Σε τόπους που όλα είναι ρευστά και χωρίς σημασία.

Το σημείο εστίασης ονομάζεται Darsana

Η πολύτιμη εσωτερική σου ορατότητα.

Δύσκολα τα ταξίδια σε αυτούς τους τόπους
Οι επιβάτες τους σκληροί και άκαμπτοι...
Και οι εαυτοί ανυπόμονοι για τον τερματικό σταθμό.

Το εισητήριο είναι δωρεάν..
Ποιος θα επιβιβαστεί και ποιος θα επιστρέψει αλώβητος;;;;


Η σανσκριτική λέξη Darshan προέρχεται από την λέξη Darsana.  
Οι ρίζες της βρίσκονται στην Ελληνική λέξη "Δέρκομαι" που σημαίνει βλέπω καθαρά κοιτάζω, παρατηρώ, βλέπω το φώς, ζω, αντιλαμβάνομαι και διακρίνω.
 Σημαίνει «θέαμα», «όραμα» ή «εμφάνιση».
Στην ινδουιστική παράδοση, ο Darshan αναφέρεται στη θεώρηση ενός ιερού προσώπου, ενός ιερού αντικειμένου, ενός φυσικού φαινομένου ή θεότητας σε μια απεικονισμένη μορφή.
Ο Darshan υπονοεί μια αμοιβαία αλληλεπίδραση μεταξύ του θεατή και του αντιλαμβανόμενου αντικειμένου ή όντος.

Μαρία
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ... ΣΤΡΩΜΑ

Φώτο : Μαρία Υφαντίδου,Details of "Namaste"

Η τέχνη του να ασκούμαι σε έναν "μικρό θάνατο"....

Η πρακτική στη γιόγκα, στο φτωχό μυαλό μου, συμβολίζει έναν κύκλο...ζωής.
Γέννηση,διαδρομή και θάνατος.

Η τελική θέση(asana) στο τέλος της κάθε πρακτικής ονομάζεται Savasana η αλλιώς η "θέση του πτώματος."
Ένα σώμα,όπως ακριβώς είναι που καταλήγει σε έναν "θάνατο"και σε έναν..επαναπροσδιορισμό.

Γράφω για την θέση τούτη διότι είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε,όλοι μας,τα οφέλη και τις δυσκολίες της.

Στις πρώτες μου πρακτικές με ανακούφιζε να ξαπλώνω ακίνητη και να σκέφτομαι ολόκληρη την μέρα που πέρασε ,χωρίς να αναπνέω.
Να συνομιλώ με τα τερατουργήματα του μυαλού και να τα παίρνω ακόμα μια φορά στην πλάτη μου.
Στις επόμενες πρακτικές,δεν έδινα σημασία καμία στις σκέψεις και τις άφηνα να στήνουν χορό τρικούβερτο μιας και με έβρισκαν σιωπηλή,ξαπλωμένη και ακίνητη,βρίσκοντας δικαιολογίες να κουνηθώ από το βάσανο τούτο.
Στους επόμενους μήνες που πλησίαζα πιο κοντά στη θέση αυτή μου ερχόνταν να φύγω και να ...σωθώ από όλα και κυρίως από μένα.

Η Savasana δεν είναι μια "εντυπωσιακή θέση"σαν τις στηρίξεις στα χέρια και στο κεφάλι.
Δεν είναι μια θέση "δυναμική"και απαιτητική.
Είναι όμως η πιο δύσκολη θέση στην πρακτική της γιόγκα.
Απαιτεί σωματική ακινησία καθώς αποσύρεις τα όργανα που προσλαμβάνουν τις αισθήσεις του εξωτερικού κόσμου.
Μάτια,χείλη και  αυτιά αποτραβιούνται προκειμένου το σώμα να γίνει ένα με την γη.

Το σώμα μου,το σώμα σου απλώνεται στη γη.
Μαζί με τις σκέψεις του,τα όνειρα και τα κιλά του.
Η βαρύτητα αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο της χαλάρωσης αν και εφόσον της το επιτρέψουμε.
Η αναπνοή κυλά φυσικά χωρίς κανέναν έλεγχο και διεύρυνση.
Αναπνέω όσο πιο ήσυχα μπορώ.
Οι παλμοί της καρδιάς αρχίζουν να πέφτουν και να γίνονται λιγάκι πιο τακτικοί.
Το κεφάλι αρχίζει να απλώνει τα πρώτα εμπόδια και τόνοι σκέψεων πέφτουν πάνω στα βλέφαρα που προσπαθούμε να κλείσουμε απαλά λες και είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Το παιχνίδι του μυαλού δεν έχει τέλος.
Και στην Savasana βρίσκει έδαφος να παίξει και να ολοκληρώσει το έργο του.

Γράφω για την μαγική αυτή θέση σαν μια προσπάθεια να μοιραστώ μαζί σας τα εμπόδια που εμείς οι ίδιοι βάζουμε μπροστά μας.
Την ανησυχία μας για το αύριο,την θλίψη του παρελθόντος,ξεχνώντας πάντα πως :

Ένα σώμα,κάπου στο Σύμπαν....ξαπλώνει.
Μόνο αυτό!
Ξαπλώνει σε ένα αιώνιο Τώρα.
Αποφασισμένο να κλείσει έναν ακόμα κύκλο πρακτικής.
Να κλείσει την πόρτα σε ένα πρόσωπο,σε μια θλίψη,σε μια εποχή που τελειώνει.
Να ανοίξει έναν καινούργιο κύκλο.
Χωρίς Θεούς.
Χωρίς Θνητούς.
Χωρίς Σκουπίδια από Γιορτές.
Χωρίς Κρίση και χωρίς Κατάκριση.
Ακριβώς όπως είναι!

Ένα σώμα που αφήνει στη γη κάτι από το Μέλλον και το Παρελθόν του.
Σε μια θέση που προσποιούμαστε τον νεκρό μας ευατό.
Όσο μπορούμε για σήμερα.

Έτσι κι αλλιώς η αναπνοή και η βαρύτητα θα παραμένουν οι μεγάλοι μας βοηθοί.
Στην Savasana...
Κάπου και όπως.

Εύχομαι από καρδιάς....την ησυχία και την Ανάσταση της θέσης τούτης.

μ.β,Savasana

ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ... ΣΤΡΩΜΑ

Είμαστε η προσφορά των σπινθήρων...

"Όπου κι αν βρίσκεστε, υπάρχουν σπίθες που θα εξορύσσονται.
Οι σπινθήρες της ζωής που απελευθερώνονται σε οποιοδήποτε μέρος βρίσκεσαι, σπινθήρες για να βιώνεις, να δουλεύεις, να δημιουργείς μεταμορφωτικές στιγμές ...
 Όποιος κι αν είναι ο ψυχικός σου χώρος - η απελπισία, η ηλικία, η αγάπη, το μίσος, η θλίψη, ο φόβος, , σε περιμένει ένας σπινθήρας μόνο για σένα, γιατί μόνο εσύ μπορείς να έρθεις σε επαφή, να αποστάξεις, να απελευθερώσεις, να εξερευνήσεις και να γίνεις όχημα για το δικό σου μοναδικό σύνολο σπινθήρων ...

Είμαστε η προσφορά των σπινθήρων.
 Όχι μόνο η προσφορά του κήπου, αλλά η προσφορά των σπινθήρων στον κήπο μας.
 Οι σπινθήρες αναπτύσσονται στον κήπο μας και οι κήποι μεγαλώνουν στις σπίθες μας. "

Michael Eigen,Kabbalah and Psychoanalysis (2012)

 

Κάθε μήνα ψάχνω να βρω ένα σύνθημα να ακολουθήσει το φως....

Κάθε μήνα ψάχνω να βρω ένα σύνθημα να ακολουθήσει το φως.
Αυτό που σβήνει και αυτό που έρχεται.
Σήμερα το σύνθημα μου το έδωσε η φίλη μου η Αλεξάνδρα:

"Κάτι αλλάζει..."

Το φως παίζει μαζί μας μαγικά παιχνίδια.

Κάθε μας πρωινό είναι εκεί...
Στα σεντόνια και στα μαλλιά μας.
Στα βλέφαρα που ακόμα είναι διστακτικά.
Στην πρώτη αναπνοή της καινούργιας αυγής.
Στα όμορφα και στα δύσκολα.

Κρύβεται και βρέχει...
Εξαφανίζεται και μαυρίζει...
Καίγεται και ξαναγεννιέται.

Αυτό όμως που σας γράφω με σιγουριά είναι πως μας δίνει...σινιάλα.
Και μαζί με αυτά..αλλάζει.
Μας αλλάζει ..

Μαρία Βούλγαρη,Αφή
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ



Ο Αύγουστος φέρνει και παίρνει μαζί του το φως του καλοκαιριού.
Καλύτερο μήνα να ευχηθούμε ακόμα κι όταν όλα δείχνουν...βροχερά.

Κάτι αλλάζει,Αλεξάνδρα μου.
Μαζί με το φως του!
Σε ευχαριστώ!
Namaste!!

 

Συστατικά...

Πρόσφατα ανακάλυψα την ευεργετική δράση του χρόνου στο σώμα μου.
Το μυαλό αντιστέκεται και στήνει διαμαρτυρίες γεμάτες συνθήματα όπως αυτό :
Ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα.
Το σώμα μας.
Το μυαλό μας.
Τις σχέσεις μας.
Το περβάλλον....και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.

Ναι...
Κάποιες εποχές ο πέλεκυς του χρόνου έπεφτε βαρύς πάνω μου και ίσως ξαναπέσει...μα..κάποιες λίγες στιγμές τον αγαπώ παράφορα.

Ο χρόνος.
Η έννοια αυτή που σχετίστηκε με τα περισσότερα δεινά μας και έβαλε σε υπαρξιακές αναζητήσεις μεγάλους ανθρώπους μα και "μικρούς".


Ένας δάσκαλος γιόγκα είπε πως ο χρόνος είναι το "μαγικό συστατικό"σε μια πρακτική.
Και πραγματικά τον ευγνωμωνώ που με απλότητα μας όρισε αυτό το "τέρας"που όλοι τρέμουμε.

Αν αφήσεις τον χρόνο να δουλέψει πάνω στο σώμα σου...και έχεις υπομονή και γλυκύτητα για την ακαμψία σου..θα δεις θαύματα.
Θα δεις πως μέσα σε λίγα λεπτά τα καταρακωμένα σου μέλη θα ταξιδέψουν προς άγνωστη σου κατεύθυνση.
Το σώμα σου ολόκληρο θα ακολουθήσει αυτή την διαδρομή.
Ο χρόνος θα κάνει την "βρώμικη δουλειά"της απελευθέρωσης.
Μετά το σώμα θα ακολουθήσει η αναπνοή.
Ίσως και το μυαλό...

Και η ιστορία έχει ως εξής:
Δώσε σημασία στον χρόνο και μη τον μάχεσαι.
Μαλακώνει πολύ αργά τα χρόνια σου.
Τα αφήνει να αφήσουν ό,τι δεν χρειάζονται.

Χρόνο στον χρόνο με... υπομονή!

Μαρία Βούλγαρη,Συστατικά

ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ ΣΤΡΩΜΑ

Μέρες που θες να ανέβεις μέχρι το ταβάνι αλλά κάτι σου τραβάει το πόδι....

Κάποιες φορές όταν βρισκόμαστε πάνω στο στρωματάκι μας νιώθουμε πως υπάρχει ένα εμπόδιο γνώριμο αλλά...ενοχλητικό.
Είναι μέρες που κάτι μας κρατά κάτω κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μέρες που θες να ανέβεις μέχρι το ταβάνι αλλά κάτι σου τραβάει το πόδι.

Με τους μήνες άρχισα να παρατηρώ στις θέσεις τι είναι αυτό που μπορεί να μας καρφώνει στη γη.

Η απάντηση μου δόθηκε αυτή την Δευτέρα στο μάθημα Κουνταλίνι γιόγκα με τον Μηνά μας.

Αυτό που με τραβάει κάτω είναι η ντροπή για το σώμα μου και κυρίως για την κίνηση μου.

Κληθήκαμε να αρχίσουμε περιστροφές με μουσική και εγώ σκεφτόμουν πως είναι αδύνατον να αφήσω τον άνεμο της κίνησης να με πάει βόλτα.
Οι αγκώνες ήταν στη θέση που πρέπει;;
Τα χέρια κρατούν το κεφάλι καλά;;;;
Αν αφεθώ μήπως φανώ στην ομάδα γελοία;;;;
Αν αρχίσω να στρίβω μήπως τραυματίσω την Στέλλα μας;;;
Το πρώτο λεπτό η κρίγια ήταν κουραστική και ανυπόφορη.
Στο επόμενο λεπτό ήξερα πως κανείς δεν κοιτά κανέναν και πως η μουσική,η αναπνοή και η κίνηση είναι αμείλικτες αν.. το αποφασίσεις.
Οι περιστροφές άρχισαν να γίνονται δροσερές και άνετες.
Τα χέρια,ο αυχένας,τα ρουθούνια ,το βλέμμα,έγιναν όλα μια μάζα που κινούνταν κάπου στον κόσμο,από κάποιον στον κόσμο...

Adi Shakti*

Η ντροπή είναι μεγάλος τοίχος.

Αν έχω σώμα "συμβατό" με την γιόγκα;;
Ειλικρινά την γιόγκα την αφήνει παγερά αδιάφορη.
Αν κινούμαι με χάρη;;;;
Μικρή σημασία έχει μιας και το αποτύπωμα μου είναι μοναδικό.

Κανείς δεν κοιτά κανέναν.
Κανείς δεν αναπνέει για κανέναν.
Όλα όσα συντελούνται είναι μοναδικά και κάποιες φορές κοινά.

Το σώμα είναι το πρώτο μεγάλο μας εμπόδιο.
Υποφέρει,στραβώνει,διαμαρτύρεται,προειδοποιεί,διεκδικεί και ντρέπεται..
Ντρέπεται και κολλάει...
Παρασύρει τα λόγια...
Αφήνει τραύματα και ενοχές...
Δολοφονεί τον άνεμο.

Λευτεριά σε ό,τι ακριβώς είμαστε!

Μαρία Βούλγαρη,Adi Shakti..

*Adi Shakti η πρώτη μας ενέργεια.
Shakti είναι η θηλυκή μας ενέργεια.
Η ενέργεια της δημιουργίας,της ομορφιάς,η αληθινή μορφή του σώματος.

Την αγάπη μου στους φίλους και στον δάσκαλό μας Μηνά Ραφαηλίδη για την "αποκάλυψη"της Δευτέρας.

 

Να κάνεις το γέλιο όσων αγαπάς...mantra....

Χρόνια τώρα νομίζεις πως η ποίηση ζει σε μοναξιές,σε βροχές ,σε ηλιοβασιλέματα ,σε θάλασσες και άνθη.
Σε έρωτες και σε "απέρωτες",κατά τον Cortazar.

Γράφεις,σβήνεις και χαλάς φαιά ουσία και μελάνι .
Κάποιοι ελάχιστοι χύνουν και αίμα ....

Ποίηση...

Λες και όταν κάποιος γράφει συντελούνται οι κατάλληλες καιρικές συνθήκες και οι κατάλληλες απώλειες..

Δύσκολα γράφει κανείς για την ζώσα στιγμή.
Για την χαρά που διαρκεί όσο ένα άνοιγμα και κλείσιμο των ματιών.
Ίσως γιατί δεν προλαβαίνει.
ίσως γιατί την χαίρεται.

Η ποίηση ταυτίστηκε με τα δύσκολα....
Με τα ανεκπλήρωτα....
Τα φαντασιακά...

Οι λόγοι ύπαρξης της είναι απλοί.
Γράφουμε γιατί...δεν ζούμε.

Ποιος θα καταδεχτεί να γράψει για αυτούς που σε νοιάζονται στην κάθε σου μέρα;;;
Για αυτά τα μικρά  πραγματάκια που σε κάνουν παιδί από την αρχή;;;
Για όσα είσαι και δεν τα βλέπεις...
Για τα δημητριακά που στροβιλίζονται στην "καλημέρα"του αγαπημένου σου;;

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η ποίηση ξεκινά και καταλήγει σε μια υποκειμενική φαντασία.
Σε έναν αγώνα δρόμου μεταξύ του "εγώ"και του "εσύ".

Η ποίηση δεν εμπεριέχει συμπόνια.

Και εκεί βρίσκεται όλη η ποίηση του κόσμου.

Συμπόνια στις μέρες μας.

Η ποίηση είναι αυτό!
Να κάνεις το γέλιο όσων αγαπάς...mantra.*

Στον Χ.
για την ποίηση των πρωινών.

Μαρία Βούλγαρη,Συμπόνια στην Ποίηση

*Η λέξη ”mantra” προέρχεται από το σανσκριτικό man (νους) και tra (απελευθερώνω). Επομένως αφορά μία φωνητική τεχνική που σκοπό έχει να απελευθερώσει τον νου. Κατ’ ουσία τα mantras αποτελούν συγκεκριμένες λέξεις, ολόκληρες φράσεις ή ακόμα και ακαθόριστες συλλαβές που επαναλαμβάνονται. 

 

Σπουδή ....

Πολύ συχνά με ρωτούν φίλοι τι στο καλό κάνουμε στη γιόγκα....
Δεν μπορείς να απαντήσεις χωρίς να χαμογελάσεις για λίγο...

Τι κάνουμε,ε;;;;

Σίγουρα δεν στεκόμαστε πάνω σε καρφιά ,ούτε αιωρούμαστε στον αέρα.
Δεν είμαστε καλύτεροι άνθρωποι..ίσα-ίσα.
Δεν προσπαθούμε να αγιάσουμε ούτε να κολαστούμε.
Δεν έχουμε να δώσουμε καμιά θεωρία.
Ούτε να πάρουμε.
Δεν είμαστε αδύνατοι και ασκητικοί.
Ούτε θρησκευόμενοι...
Ούτε ευλύγιστοι....
Ούτε φιλόσοφοι..


Δεν είμαστε κάτι ...μα θέλουμε να είμαστε κάπου που νιώθουμε ολόκληρα μοναδικοί.

Τι κάνουμε στη γιόγκα;;;;

Τόσος ιδρώτας,τόση αναπνοή,τόσος διαλογισμός και δεν κάνουμε τίποτα...δύσκολο.
Μόνο κάτι που ακούγεται απλό μα είναι ακατόρθωτο.

Μόνο..σπουδάζουμε.
Και όταν δεν ξεχνάμε...αναπνέουμε!
Αρχίζοντας πάντα από το πιο σκληρό και δύσκολο κομμάτι μας...
Το σώμα...


Αυτό που κάνουμε στη γιόγκα είναι μια ατελείωτη σπουδή...
Στην πιο περίπλοκη και αδικημένη επιστήμη.
Στην επιστήμη του ΄"Προσκάλεσε τον εαυτό σου στο εδώ και στο τώρα".

Αυτό είναι η γιόγκα.

Σπουδή στο ...τώρα.
Απαλλαγμένο και φωτεινό!

Μαρία Βούλγαρη,Σπουδή

 

Ποίηση...

Τα τελευταία νέα είναι πως βαρέθηκα τις λέξεις.
Νισάφι πια το χάος τους.
Χρώματα δεν έχουν.
Ξέβαψαν γιατί τις πλένουμε με φτηνά απορρυπαντικά.

Λέω να ασχοληθώ με μια άλλη ποίηση.
Αυτή των ταλαίπωρων σωμάτων μας.

Βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον στο να τεντώνω τους αγκώνες μου προς τον άνεμο.
Και να ανοίγω τα δάχτυλα των ποδιών στη γη.
Ο αυχένας μου δημιουργεί πτυχές κάθε φορά που σκέφτομαι αδιέξοδα.
Και τα χέρια μου τρέμουν...
Αυτά τα χέρια μου....με ταλαιπωρούν ήσυχα και μεθοδικά.
Τα πόδια δυνάμωσαν μα ζητούν ακόμα πολλά νερά για να προχωρήσουν
Η σπονδυλική στήλη κάνει θόρυβο και αφήνει ήχους πάνω στα στρώματα.
Άλλοτε δυνατά και άλλοτε τρυφερά.

Τα τελευταία νέα είναι πως αφουγκράζομαι καλύτερα τα μυστικά μου.
Και όσες σκέψεις με επισκέπτονται τις κερνώ.
Συνήθως περνούν και φεύγουν τρέχοντας.
Στις άσχημες μέρες αφήνουν λάσπη μα στις καλές αφήνουν κενό να περάσει ο ήλιος.

Τα σώματα έχουν δικό τους λεξιλόγιο.
Δική τους διάλεκτο.
Αν τα αφήσεις χωρίς αναπνοή τεμπελιάζουν και σε εγκαταλείπουν χωρίς ειδοποίηση.

Τα τελευταία νέα είναι πως αγάπησα ένα άλλο είδος ποίησης.
Αυτό στο οποίο έχουμε όλοι... χάρισμα.


Μαρία Βούλγαρη,Ποίηση
Μικρές Ακαμπτες Σημειώσεις

 

Δεν υπάρχει "εγώ" άξιο λόγου....

Η δημιουργικότητα και ο εγωκεντρισμός δεν συμβαδίζουν.
Αν απελευθερωθείς από τις συγκρίσεις και το ζηλόφθονο πνεύμα η δημιουργικότητα σου διευρύνεται στο άπειρο.
Όπως το νερό ξεπηδά από το συντριβάνι,η δημιουργικότητα ξεπηδά κάθε στιγμή.
Δεν πρέπει να εμποδίζεις τον εαυτό σου.
Δεν πρέπει να σε ορίζει το περιβάλλον σου.
Εσύ πρέπει να ορίζεις το περιβάλλον ,τον αντιληπτό κόσμο γύρω σου.
Πρέπει να μπορείς να μπαινοβγαίνεις ελεύθερα μέσα στο μυαλό σου.
Αυτό θα πει ελευθερία.
Ο καθένας μπορεί να διευρύνει τη δημιουργικότητα του.
Δεν υπάρχει "εγώ" άξιο λόγου.

Jeong Kwan


Η  Jeong Kwan είναι  Zen Βουδίστρια μοναχή και εξαιρετική μαγείρισσα.

 

Όταν ασκούμαι στη γιόγκα...

Όταν ασκούμαι στη γιόγκα...
Δεν είμαι ευτυχισμένη.
Δεν υπάρχω  δυστυχισμένη.
Δεν είμαι απολύτως τίποτα.
Είμαι μόνο δυό πόδια,δυο χέρια,ένας αυχένας τραυματισμένος και μια αναπνοή με χίλια εμπόδια.

Όταν ασκούμαι στη γιόγκα δεν έχω πρόσωπο.
Δεν βλέπω τίποτα.
Δεν νιώθω βροχές,ήλιους,φεγγάρια.
Δεν βλέπω πλανήτες,χρωματιστές σπείρες,αγρούς,θάλασσες.

Δεν αγαπώ κανέναν.
Δεν συγχωρώ κανέναν.
Δεν λυπάμαι για μένα.

Όταν μαθητεύεις στις θέσεις μιας ροής...σε μια πρακτική...πάνω σε μια γη..
δεν ενώνεσαι με κανένα σύμπαν και δεν ίπτασαι  σε ουρανούς χρωματιστούς.
Απλά....εισπνέεις και εκπνέεις.

Όταν ασκούμαι στη γιόγκα....δεν γνωρίζω απολύτως τίποτα για την επόμενη μιάμιση ώρα.
Ούτε η ώρα γνωρίζει κάτι για μένα.
Ούτε ο δάσκαλος...
Ούτε το σύμπαν.

Τα όσα συντελούνται πάνω σε ένα στρωματάκι...είναι απόλυτα μοναχικά,κυρίως προσωπικά και ταυτόχρονα οικουμενικά και κοινά.


Δεν είναι η γιόγκα ξόρκι και πανάκεια.
Δεν είναι η λύση στα υπαρξιακά μας και στα χάη του μυαλού.
Δεν είναι θεραπεία και συνταγή καλύτερων εαυτών.

Η γιόγκα είναι μια πορεία
δύο ποδιών-μπορεί και κανενός-δύο χεριών-μπορεί και κανενός,μιας καρδιάς...ενός μυαλού,ενός εγωισμού...
αγκαλιασμένα σε μια αναπνοή.

Την δική σου,την δική μου,της Μαργαρίτας,της Βάνας...της πόλης,των εποχών,του παρελθόντος,του μέλλοντος και του αιώνιου παρόντος.

Τίποτα εξωπραγματικό δεν συμβαίνει σε μια πρακτική....
παρά μόνο εμείς που αλλάζουμε και αναπνέουμε.
Από την μόνη μας αρχή...

Έτσι κι αλλιώς όλα μα όλα είναι...εισπνοή και εκπνοή και μια ολόκληρη ζωή στο διάστημα τους.. που μεσολαβεί.

Μαρία Βούλγαρη,Λοιπόν,τι λες;;;

Φροντίδα...

Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αποφασίσει να μην είναι ευαίσθητοι.
Έχουν αναπτύξει χοντρό δέρμα για να αποφύγουν να πληγωθούν από κάποιον.
Αλλά πληρώνουν ένα βαρύ τίμημα.
Κανείς δεν μπορεί να τους πληγώσει αλλά ούτε και να τους κάνει ευτυχισμένους.

OSHO

Παρασκευή,φίλοι μου.

Τα φαντάσματα έφυγαν για την χώρα που δεν χωρά τις καρδιές.
Ο ήλιος τεντώνεται και μας "απειλεί"με αχτίδες.
Τα νέα παραμένουν αρχαία.
Φροντίστε το δέρμα σας και την πρόθεση σας.
Όλα μυρίζουν Σαββατοκύριακο χωρίς όρια.


Μετρηθήκαμε και είμαστε ακόμα ολόκληροι και λίγοι.
Ευτυχώς που σε αγαπώ και με αγαπάς!

Φιλώ σας!

Μαρία
ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

Φώτο : Andrea Gjestvang
 

Χαιρετισμοί στον Ήλιο....

Η αγαπημένη μου στιγμή μέσα στις πρακτικές της γιόγκα είναι αυτή που το σώμα μου αρχίζει να ζεσταίνεται για να χαιρετήσει....
Στις αρχές, μου φαίνονταν κωμικό βραδιάτικα να χαιρετώ τον ήλιο μα στις επόμενες χρονιές κατάλαβα πως ο ήλιος βρίσκεται παντού και πάντα παρών.
Χωρίς να σκάει αν έχει νυχτώσει η αν είναι ένα απόγευμα σε εξέλιξη.
Σε κάποιες πρωινές πρακτικές συντονιζόμουν καλύτερα με αυτό που όλοι λένε "Χαιρετισμοί στον Ήλιο"...
των πόλεων..
.των δρόμων..
των ματιών..
στον όποιο ήλιο φέρουμε ως πλάσματα μέσα μας.

Surya Namaskar ...

Οι μαγικές αυτές θέσεις του σώματος που έχει μπουκώσει από την μαυρίλα και μετά βιας λυγίζει.
Οι εισπνοές και οι εκπνοές των θέσεων αγκαλιά με αυτά τα μικρά σωτήρια κενά που μεσολαβούν ανάμεσα τους.
Και στα κενά αυτά απλώνεται ο ήλιος.
Στα κενά μεταξύ του κόσμου που μας περιτριγυρίζει και του κόσμου που κυοφορούμε στην ψυχή.
Ο ήλιος ως χαρά μα και ως "ελάττωμα" όταν συναντιόμαστε με όλα μας τα άσχημα και τα φωτίζει ξεκάθαρα.

Χαιρετισμοί στον Ήλιο,λοιπόν,σήμερα στους ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ... ΣΤΡΩΜΑ.


Οι πασίγνωστες θέσεις στις πρακτικές της γιόγκα και η επιθυμία μας κυριολεκτικά να τον συναντήσουμε.

Στην προσπάθεια,είμαστε....να ξέρετε!
Και κάποιες ,ελάχιστες φορές που μας χαιρέτησε εκείνος....ήταν τα μικρά θαύματα που συντελούνται  πάνω στο στρώμα μας.

Παρακάτω τα mantras που συνοδεύουν τους χαιρετισμούς μας με την ευχή να συναντηθούμε όλοι στην αγακαλιά του!

OM MITRAYA NAMAHA :ΧΑΙΡΕΤΩ τον φίλο όλων των όντων
OM RAVAYE NAMAHA: ΧΑΙΡΕΤΩ αυτόν που λάμπει
OM SURYAYA NAMAHA: ΧΑΙΡΕΤΩ αυτόν που είναι υπεύθυνος για την ενέργεια μας
ΟΜ BHANAVE NAMAHA :ΧΑΙΡΕΤΩ αυτόν που μας φωτίζει
OM KHAGAYA NAMAHA :ΧΑΙΡΕΤΩ αυτόν που κινείται γρήγορα στον ουρανό
OM PUSHNE NAMAHA : ΧΑΙΡΕΤΩ αυτόν που μας δίνει δύναμη
OM HIRANYA GARBHAYA NAMAHA : ΧΑΙΡΕΤΩ τον χρυσό κοσμικό εαυτό
OM MARICHAYE NAMAHA : ΧΑΙΡΕΤΩ τον κύριο της αυγής
OM ADITYAYA NAMAHA : ΧΑΙΡΕΤΩ τον γιο της Aditi ,της κοσμικής μητέρας
OM SAVITRE NAMAHA : ΧΑΙΡΕΤΩ τον κύριο της δημιουργίας
OM ARKAYA NAMAHA : ΧΑΙΡΕΤΩ αυτόν που του πρέπουν όλοι οι έπαινοι

OM   BHASKARAYA NAMAHA : ΧΑΙΡΕΤΩ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΣΗ

 

Ερημοι....

Μαζεύομαι,απλώνομαι,ο τυφλός νους μου,ξέρει τον δρόμο,η φωτεινή καρδιά μου χαμογελάει,ο ιδρώτας μου κλαίει,τα λόγια σου ξεφλουδίζουν από το δέρμα μου...
Άλλη μια φορά η αναπνοή θα με σώσει.
Στο μυαλό μου κυκλοφορούν σχεδιαγράμματα από τα μαθηματά σου και τα πόδια μου αυτόνομα σχηματίζουν τη ροή σου στο πάτωμα.
Γράφω για σένα τα ίδια και τα ίδια νιώθοντας σαν το χέρι ενός τρομπετίστα που κόλλησε στο έμβολο σφυρίζοντας αιώνια την ίδια νότα.
Είμαι ακόμα γεμάτος λόγια και κινήσεις σου να ταξιδεύουν μέσα μου.

Έρημοι σε έναν άσκοπο διαγωνισμό ορφάνιας.

Μηνάς Ραφαηλίδης.



Ο Μηνάς Ραφαηλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στο Τμήμα Στατιστικής και Πληροφορικής της ΑΣΟΕΕ. Εχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα εκπαίδευσης δασκάλων Hatha Yoga 200 ωρών στο Athens Yoga, βασισμένο στις αρχές ευθυγράμμισης της Anusara Yoga, και το πρόγραμμα εκπαίδευσης δασκάλων Kundalini Yoga 200 ωρών της Karam Kriya. Εχει παρακολουθήσει σεμινάρια kids yoga με τη Cheryl Crawford (Grounded Kids) και με τη Siri Arti (Starchild), βασισμένα και τα δύο στην Kundalini yoga. Επίσης έχει παρακολουθήσει workshops με τον Martin Kirk, τον Carlos Pomeda, τον Todd Tessen και τον Alessandro Ortona. Επίσης παρακολούθησε την εκπαίδευση Aerial Yoga Teacher Training με τον Γιώργο Ανδριανόπουλο και το Aerial Kids Yoga Teacher Training με τη Χριστίνα Μάτση και τον Γιώργο Ανδριανόπουλο. Η πρώτη του επαφή με τη yoga ήταν πριν από 15 χρόνια και ως σήμερα ασκείται συστηματικά σε διάφορα είδη (hatha/anusara, kundalini, vinyasa, ashtanga).

 

Ο Μ

ΟΜ

Η αιώνια Λέξη είναι όλα.
Ό,τι ήταν,ό,τι είναι κι ό,τι θα είναι και ό,τι είναι πέρα στην αιωνιότητα.
Όλα είναι ΟΜ.

ΟΥΠΑΝΙΣΑΔΕΣ