Ευτυχώς ο Γενάρης αρχίζει να περπατά στις πολιτείες...
Τις προηγούμενες μέρες πλήθη ανθρώπων έγραφαν και έσβηναν τους απολογισμούς της χρονιάς που έφυγε.
Πλήθη ανθρώπων έβαζαν σημαδάκια σε νέους στόχους και λαμπρά μελλούμενα.
Έχουμε τη τάση και την έπαρση να θέλουμε να είμαστε..Πνευματικοί άνθρωποι.
Έχουμε την έσω παρόρμηση της ανωτερότητας και αρχίζουμε τους αφορισμούς σε όλα όσα πια χαρακτηρίζονται...τοξικά και βλαβερά ως προς την πνευματική και ψυχική μας υγεία.
Ανατρέχουμε στους αρχαίους φιλοσόφους,στους νεότερους φιλοσόφους,στους πνευματικούς,στους ιερείς,στους αρμόδιους για τα θέματα της "Καλής μας ζωής".
Γελώ,κάποιες φορές,μιας και υπάρχω μέσα στο πλήθος τούτο.
Υπάρχω ως άνθρωπος που έχει ζιζάνια και φύση...φαντασιακή.
Αναζητώ την ησυχία σε τόπους μακρινούς μου,σε τραγούδια και σε βιβλία.
Σε συζητήσεις με φίλους...με γνωστούς.
Σε περιοχές αφιλόξενες...
Οι άνθρωποι γυρεύουμε τους εαυτούς μας μέσα από τους άλλους.
Και διψάμε για σύνδεση με το πνεύμα...
Μη με ρωτήσετε ποιο....ακόμα το ψάχνω.
Χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα για να ικανοποίησουμε την τάση μας αυτή.
Ο όρος "Πνευματικός"έχει να κάνει με τις αγαθές και τίμιες ποιότητες μας.
Και όσοι επιστρέφουν στην γεωγραφία της καρδιάς τους θα τις βρουν.
Τα πράγματα είναι απλά.
Δεν χρειάζονται στα τοπία αυτά η φιλοσοφία,οι γνώσεις αρχαίων Ελληνικών,οι ορολογίες,η κουλτούρα,η έπαρση και κυρίως..ο ξερολισμός.
Χρειάζονται σιωπή και χέρια ορθάνοιχτα.
Αναμασάμε την πνευματικότητα και την συμπόνια λες και είναι οι καραμέλες του μέλλοντος.
Λείπουμε στις αγκαλιές που μας έχουν ανάγκη.
Απουσιάζουμε στον πανικό του αγαπημένου μας.
Φλερτάρουμε με την άρνηση της αγάπης.
Κυλά ο Γενάρης φορτωμένος διαπιστώσεις...
Που υπάρχουμε;;;;
*************************************************************
Ο Διογένης Λαέρτιος στο βιβλίο του «Βίοι Φιλοσόφων», στο ειδικό κεφάλαιο που έχει αφιερώσει στον Πυθαγόρα μας αποκαλύπτει μία σειρά από παραγγέλματα, τα οποία ήταν υποχρεωμένοι να υιοθετήσουν και να εφαρμόζουν οι μαθητές.
πῆ παρέβην;
Πότε, πώς και για ποιο λόγο, έκανα κάποια σημαντική παράβαση;
τί δ' ἔρεξα;
Τι έκανα για να την διορθώσω;
τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;
Υπάρχει και κάτι επιπλέον που δεν το έχω κάνει ακόμα;
ὡς ἐν κόσμῳ μὲν ἀνατολὴν δύσεως,
Επειδή στον κόσμο υπάρχει η ανατολή και η δύση,
ἐν βίῳ δ' ἀρχὴν τελευτῆς,
στο βίο του ανθρώπου υπάρχει η γέννηση και ο θάνατος,
ἐν ζωῇ δὲ γένεσιν φθορᾶς.
και σε κάθε άλλη μορφή ζωής υπάρχει η γένεση και η φθορά.
Τις προηγούμενες μέρες πλήθη ανθρώπων έγραφαν και έσβηναν τους απολογισμούς της χρονιάς που έφυγε.
Πλήθη ανθρώπων έβαζαν σημαδάκια σε νέους στόχους και λαμπρά μελλούμενα.
Έχουμε τη τάση και την έπαρση να θέλουμε να είμαστε..Πνευματικοί άνθρωποι.
Έχουμε την έσω παρόρμηση της ανωτερότητας και αρχίζουμε τους αφορισμούς σε όλα όσα πια χαρακτηρίζονται...τοξικά και βλαβερά ως προς την πνευματική και ψυχική μας υγεία.
Ανατρέχουμε στους αρχαίους φιλοσόφους,στους νεότερους φιλοσόφους,στους πνευματικούς,στους ιερείς,στους αρμόδιους για τα θέματα της "Καλής μας ζωής".
Γελώ,κάποιες φορές,μιας και υπάρχω μέσα στο πλήθος τούτο.
Υπάρχω ως άνθρωπος που έχει ζιζάνια και φύση...φαντασιακή.
Αναζητώ την ησυχία σε τόπους μακρινούς μου,σε τραγούδια και σε βιβλία.
Σε συζητήσεις με φίλους...με γνωστούς.
Σε περιοχές αφιλόξενες...
Οι άνθρωποι γυρεύουμε τους εαυτούς μας μέσα από τους άλλους.
Και διψάμε για σύνδεση με το πνεύμα...
Μη με ρωτήσετε ποιο....ακόμα το ψάχνω.
Χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα για να ικανοποίησουμε την τάση μας αυτή.
Ο όρος "Πνευματικός"έχει να κάνει με τις αγαθές και τίμιες ποιότητες μας.
Και όσοι επιστρέφουν στην γεωγραφία της καρδιάς τους θα τις βρουν.
Τα πράγματα είναι απλά.
Δεν χρειάζονται στα τοπία αυτά η φιλοσοφία,οι γνώσεις αρχαίων Ελληνικών,οι ορολογίες,η κουλτούρα,η έπαρση και κυρίως..ο ξερολισμός.
Χρειάζονται σιωπή και χέρια ορθάνοιχτα.
Αναμασάμε την πνευματικότητα και την συμπόνια λες και είναι οι καραμέλες του μέλλοντος.
Λείπουμε στις αγκαλιές που μας έχουν ανάγκη.
Απουσιάζουμε στον πανικό του αγαπημένου μας.
Φλερτάρουμε με την άρνηση της αγάπης.
Κυλά ο Γενάρης φορτωμένος διαπιστώσεις...
Που υπάρχουμε;;;;
*************************************************************
Ο Διογένης Λαέρτιος στο βιβλίο του «Βίοι Φιλοσόφων», στο ειδικό κεφάλαιο που έχει αφιερώσει στον Πυθαγόρα μας αποκαλύπτει μία σειρά από παραγγέλματα, τα οποία ήταν υποχρεωμένοι να υιοθετήσουν και να εφαρμόζουν οι μαθητές.
πῆ παρέβην;
Πότε, πώς και για ποιο λόγο, έκανα κάποια σημαντική παράβαση;
τί δ' ἔρεξα;
Τι έκανα για να την διορθώσω;
τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;
Υπάρχει και κάτι επιπλέον που δεν το έχω κάνει ακόμα;
[...]
Επειδή στον κόσμο υπάρχει η ανατολή και η δύση,
ἐν βίῳ δ' ἀρχὴν τελευτῆς,
στο βίο του ανθρώπου υπάρχει η γέννηση και ο θάνατος,
ἐν ζωῇ δὲ γένεσιν φθορᾶς.
και σε κάθε άλλη μορφή ζωής υπάρχει η γένεση και η φθορά.
Με την ευχή τούτη...
Άνθρωποι με τα όλα μας!
Φώτο :ΙΚΕΤΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου