Κάθε φορά που γυρεύεις μια λέξη...πάρε μια ανάσα.

Μέρες βιαστικές και ηττημένες.

Τα νήματα κινούνται νωχελικά γνωρίζοντας πως όταν σπάσουν ο θόρυβος θα τρυπήσει την καρδιά.
Κάθε μέρα ένας νέος,σάπιος κόσμος κάθεται κοντά σου.
Ο διπλανός εξακολουθεί να είναι ένα πείραμα και μια θλιβερή διαπίστωση....

Μέρες ανέστιες και στα εντός σου τοπία...

Οι  διαπιστώσεις τούτες, κάποτε ,έφτιαξαν μια σημείωση σε ένα μπλοκ.

Τα μπλοκάκια έγιναν μια μεγάλη παύση.
Η μεγάλη παύση γεμίζει με άρρητα.
Γεμίζει με σιωπή.

Κάθε φορά που γυρεύεις μια λέξη...πάρε μια ανάσα.
Κάθε φορά που  δακρύζεις...πάρε χρόνο.
Κάθε φορά που σαστίζεις..πάρε φως.

Όλα όσα σε τρόμαξαν ήταν επιννοήσεις.
Μα και όλα όσα σε έκαναν να περιμένεις....

Στις διαπιστώσεις σου δώσε αναπνοή και εποχή.
Στο τέλος θα αντικρύσεις μια θάλασσα ανθρώπων.

Όλα μα όλα..περνούν!

μ.β,Ανέστιος(απόσπασμα)

Φώτο : Μαρία Υφαντίδου,Inner Spring