Μέρες....

Μέρες σαν σαράβαλα...
Αναρωτιέσαι αν έγινες υπέροχα καταθλιπτικός κι εσύ...
Θέλεις να πεις"Σε ζητώ" και αντί για αυτό λες"Έφαγα μακαρόνια με κιμά".
Θέλεις να πεις,"πονάω"και λες "ευτυχώς υπάρχουν και χειρότερα".
Θέλεις να πεις "μείνε κοντά μου"και τελικά πας εσύ μια βόλτα μέσα στο χάος σου.
Είμαστε όσα δεν λέμε...
Και ακριβώς επειδή δεν τα λέμε οι μέρες θα κυλούν σαν παιδικά τραύματα σε ενήλικη...φαντασία.

μ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΛΑΜΠΕΣ

Σας ευχαριστούμε που μας διαβάζετε.

Οι μέρες είναι θλιβερές.

Μα...το φως πάντα έχει τις δικές του ...μέρες.

Μαρία 

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ