Ανόητη σαν Άνοιξη

Μια μέρα θα ξυπνήσεις...και όλη η "Άνοιξη"που περίμενες θα σου προκαλέσει..γέλια.

Θα παραμείνεις αιμοδυναμικά σταθερός,κυριολεκτικά κόκκινος και θα αλλάξεις πλευρό.

Θα την παρατήσεις.. ανόητη.

Για ποιο λόγο..

Μα γιατί υπάρχουν κι άλλες εποχές...

Οι μόνες εποχές...

Αυτές της..αγάπης!

Ξέρεις εσύ...

Αλλά ξέρω κι εγώ!

Θα επιστρέφουμε...και είναι το μόνο σίγουρο!

Το μόνο κόκκινο..

Το μόνο σταθερό..

Με όσα αστέρια χωράνε στα χέρια που μας απέμειναν..

Μαρία Βούλγαρη,Ανόητη "άνοιξη"

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ...ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Βροχή

Μόνο θα σε πω!
Δεν θα σε σημειώσω!
Είσαι η γκρίνια όλων και η έμπνευση!
Ένα βράδυ κάποιος μου είπε πως "ό,τι έρχεται μαζί σου είναι ιερό".
Και ήρθες!
Από τότε.. το βούλωσα!
Δεν ξαναμίλησα για σένα ποτέ!
Θα σε πω!
Καταδικασμένη στη κάθοδο!
Γενναία στις πτώσεις!
Καθαρίζεις  τα αθώα!
Θα σε πω!
Πέφτεις με ευγένεια!
Χτυπάς με τραγούδια!
Τραυματίζεις με νερό!
Εξαντλήθηκες σε σελίδες,παρτιτούρες,πίνακες,χρώματα,φωτογραφίες.
Σε φροντίζω...
Σε λέω!
Ο ίδιος που σε είπε "ιερό"...σε νοσταλγεί!
Και έτσι..εγώ θα σε λέω.
Μόνο θα σε λέω...
Με το όνομα σου...
Μπορώ!
Βροχή!
Ησυχία,τώρα.

Μαρία Βούλγαρη,Θα σε πω...βροχή
ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ ΣΕ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ

Ερασιτέχνης χειμώνας

Σε περιμέναμε όλοι..
Οι ιστορίες που τελείωναν,τα τραγούδια στις γκρι κασέτες,τα βιβλία που έχαναν επιμελώς το χρώμα τους,τα ψηφοδέλτια που έχασες,οι αγωνίες στους αγώνες,τα κορδόνια που δεν έδεσες,εγώ...
Σε περιμέναμε όλοι..
Οι συζητήσεις τα καλοκαίρια,οι αποφάσεις το φθινόπωρο,η οργή της κάθε μέρας,εγώ...
Σε περιμέναμε... να έρχεσαι.
Σου στέλναμε γράμματα,μηνύματα στο κινητό,e-mail αργότερα...
Ποτέ δεν απάντησες.. αν ερχόσουν.
Σε περιμέναμε όμως...
Τα τραγούδια έχαναν τυχαία τις πρώτες τους άσπρες τρίχες,οι ιστορίες κήρυξαν πτώχευση,τα βιβλία κουράστηκαν από την ορθοστασία...
Τα ψηφοδέλτια έγιναν πόρνες για να ζήσουν..τίμια!
Τα κορδόνια το έσκασαν μακρυά από τις τρύπες και κυκλοφορούν ελεύθερα να πνίξουν όποιον μπορούν..
Οι εποχές έγιναν μόνο..μια!
Ερασιτέχνης χειμώνας.
Εγώ ξέμεινα να σε περιμένω,ξέπεσα να σε περιμένω,θύμωσα να σε περιμένω μα ακόμα σε δικαιολογώ..
Όλα όσα σε περίμεναν ,γέλασαν πολύ μαζί μου,με έδειξαν με το δάκτυλο,κρατούν την κοιλιά τους και ξεκαρδίζονται.
Ακόμα σε δικαιολογώ...
Κάποιες μέρες έχεις ίωση,άλλες μέρες σε παίρνει ο ύπνος και κάποιες άλλες έχεις κολλήσει στην κίνηση..
Σε περιμέναμε όλοι...
Εγώ πιο πολύ...
Πάντα πιο πολύ..
Ακόμα...
Σήμερα θα πω πως αύριο..ίσως ξυπνήσεις και έρθεις στην ώρα σου!

Μαρία Βούλγαρη,Ερασιτέχνης χειμώνας

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ..."ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ"

Ακόμα Παρασκευή...ακόμα βράδυ..

Παρασκευή βράδυ..
Γύρω στις 23:00 ..
Η πόλη άδειασε...
Οι θόρυβοι τελείωσαν για απόψε..
Φύσηξε αέρας κίτρινος και ζεστός ξαφνικά..
Παρασκευή βράδυ μη πάρεις καμιά απόφαση.
Κυρίως για βόλτα.
Έξω από τις πόρτες βλέπεις μόνο τις γάτες..
Μόνο το βράδυ της Παρασκευής δεν είναι αδέσποτες και αυτό γιατί είναι όλοι οι άλλοι.
Πιάνουν θέση στις εισόδους των πολυκατοικιών και παρακολουθούν τα παπούτσια.
Αν τελικά πάρεις την απόφαση βόλτας δεν θα συναντήσεις ψυχή στους δρόμους.
Ελπίζεις πως θα ακούσεις ήχους από φιλιά,από ποτά,από καρδιά..μα ο μόνος ήχος που θα ακούς θα είναι το γέλιο μιας γάτας.
Που πήγαν ρε γαμώτο τα παπούτσια;;;
Οι δρόμοι κάποτε ήταν γεμάτοι αποφάσεις.Κυρίως βόλτας!
Τώρα σιωπή και  η γλώσσα της γάτας να καθαρίζει ότι ...μπορεί!
Περπατάς λίγο,στρίβεις στο επόμενο τετράγωνο...και μια από τα ίδια.
Άδειοι δρόμοι και γάτες στις εισόδους.
Άνετες,σίγουρες,ήσυχες για το βράδυ αυτό.
Σταματάς στο βρώμικο πάρκο που κάποτε το έλεγες δωμάτιο και αναρωτιέσαι:
Αξίζει αυτή η βόλτα έστω και ένα μου τσιγάρο;;;
Σε κλάσματα δευτερολέπτου το έχεις ανάψει και σκέφτεσαι την ερώτηση..άλλη μια φορά κατόπιν εορτής..
Εξακολουθεί να είναι βράδυ και ακόμα περισσότερο Παρασκευής.
Επιμένεις να είσαι έξω,επιμένεις να περιμένεις,να μιλάς,να πιστεύεις,να μην αλλάζεις το φυσικό σου,να ψάχνεις για παπούτσια που θα σου κάνουν παρέα...
Το τσιγάρο έσβησε..εδώ και ώρα...
Επιστρέφεις τελικά...
Ακόμα Παρασκευή...ακόμα βράδυ..
Η γάτα ακόμα στην είσοδο.
Τα παράθυρα της πολυκατοικίας σου όλα ανοιχτά...
Φώτα,άνθρωποι,άνθρωποι,άνθρωποι,άνθρωποι,άνθρωποι...και ο "γλυκός" επίμονος ήχος του Skype να φέρνει μια ανατολή Σαββάτου.
Στις οθόνες που τις βάπτισαν...βόλτα!
Στα δωμάτια που τα βάπτισαν...καρδιές!
Στις πόλεις με τις γάτες!
Μόνο!

Μαρία Βούλγαρη,Το "κακό" φυσικό μου

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ..ΤΗΝ "ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ"
(για τον χρόνο και τον άνεμο)

Εφεύρεση πόλεων

Οι μέρες,σε όλους τους χώρους του Μετρό...ζητούν!
Κάποτε σκέπαζες τα αυτιά σου..και δεν τις άκουγες.
Τώρα βάζεις κορδέλες ,καπέλα,σκουφιά και αυτές...μόνο..ζητούν!
Οι μέρες σε όλους τους χώρους του Μετρό..σε κοιτούν!
Κάποιες παλιές μέρες...δεν τους έριχνες ούτε ένα βλέμμα σου.
Οι μέρες σε κάποιους χώρους του  Μετρό..δεν ενημερώνουν συχνά.Κουράστηκαν!
Περπατούν,σε ζητούν,στέκονται,σε ζητούν,μικραίνουν,σε ζητούν,κάνουν πως μεγαλώνουν ,σε ζητούν...
Σε κάποιους άλλους χώρους..εφευρίσκουν πόλεις για να πας.
Οι μέρες...σε όλους τους χώρους του Μετρό...απλά.. σε αγαπούν!
Και δεν σε ενημερώνουν..
Να φανταστείς ..πως ούτε καν σε σημειώνουν!
Δες με!
Βλέπεις;;;

Μαρία Βούλγαρη , Εφεύρεση πόλεων /Αναγγελία όγδοη
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ...ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Δελτία μυαλού

Κάποτε κάποιος διέκοψε ένα ταξίδι ...
Ένα ταξίδι που ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο.
Ένα ταξίδι από αυτά που κάποιοι ,όχι ταξιδιώτες,αποκαλούν "ταξίδια ζωής".
Έκπληκτοι οι φίλοι του τον ρωτούν:"Μα..γιατί;"
Εκείνος φόρεσε το τελευταίο άσπρο πουκάμισο,χαμογέλασε,και επέστρεψε.
Κάποτε κάποιος ονειρεύτηκε ένα ταξίδι.
Δεν σχεδίασε τίποτα...
Φόρεσε το μοναδικό του άσπρο πουκάμισο,μπήκε σε ένα αεροπλάνο και ακόμα ταξιδεύει...
Έκπληκτοι οι φίλοι του τον ρωτούν:"Μα...πως;;"
Εκείνος...με απόλυτα καθαρό πουκάμισο χαμογέλασε.
Οι δύο αυτοί άνθρωποι συναντήθηκαν σε μια αίθουσα αναμονής...
Ο ένας επέστρεφε..σε κάποιον.Ο άλλος...τον είχε παρέα!
Και οι δύο..για έναν άνθρωπο!
Οι φίλοι έκπληκτοι ρωτούν "Μα αξίζει τον κόπο..τη διαδρομή...τα ρίσκα...τους χάρτες..τα οριζόμενα από το μυαλό...τις συνθήκες..τον καιρό..;;;"
Δεν υπάρχει απάντηση...
Ο άνθρωπος αντέχει μόνο σε απαγορευτικά δελτία καιρού...
Τσακίζεται μόνο σε απαγορευτικά δελτία μυαλού..
Μη με ρωτάτε...
Έτσι κι αλλιώς εμένα τα πουκάμισα μου ήταν πάντα..λευκά και πάντα..ελάχιστα!
Ωστόσο..αν τους προλάβετε στις αίθουσες αναμονής ,μπορεί και να μη σας απαντήσουν..
Μόνο να σας χαμογελάσουν..

Μαρία Βούλγαρη,Δελτία μυαλού
ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ ΣΕ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ

Συνωστισμός

Συνωστισμός παρατηρείται εδώ και χρόνια..
"Ποιητές" γράφουν,κλαίνε,γελούν,αγαπούν..καταριούνται.
Συνωστισμός παρατηρείται εδώ και χρόνια..
Τι γράφουν πια;;;;πες μου...
Εξαντλήθηκαν  τα αστέρια,η θάλασσα,η βροχή,τα ρόδα,τα δάκρυα,η υπαρξιακή σύγχυση,η ερωμένη που δεν σε αγάπησε,ο εραστής που σε άφησε...
Οι μηνύσεις πέφτουν βροχή στα κεφάλια τους.
Τι γράφουν;;;
Το μεγαλύτερο στριμωξίδι βρίσκεται στο κεφάλαιο "Ερωτική ποίηση".Ναι!
Χαλασμός..
Γράφουν, σβήνουν,βρίζουν...αλλά δεν συγχωρούν.
Δεν ερωτεύονται...
Απατεώνες, σου λέω!
Ολκής!
Γράφουν ,σβήνουν,αναλύουν...μα δεν συναντιούνται!
Γράφουν με προσήλωση στην εκδίκηση!
Με θρησκευτική ευλάβεια στις τελετές...θανάτου.
Τι γράφουν;;;;
Αν το καλοσκεφτείς..τόσα χρόνια διαβάζουμε μόνο τις βιογραφίες τους.
Γι αυτό σου λέω...τρέξε να γλυτώσουμε!
Σπρώχνουν όλοι!
Στην περίπτωση που θέλεις να διαβάσεις"ερωτική ποίηση"θα την βρεις μόνο σε δυό σειρές..
μόνο στα ταξίδια που ματαιώθηκαν...προκειμένου να είναι!
σε αυτά που άρχισαν..χωρίς κανένα στριμωξίδι..
Τι γράφουν;;;;
Ας ακούσουν...έστω και μια φορά!
Τελικά;;;
Έρχεσαι;;;

Μαρία Βούλγαρη,Σιωπή τώρα
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ...ΤΡΥΠΙΑΣ ΤΣΕΠΗΣ

Ευθυγραμμισμένα πινέλα

Σε κυριολεκτικές συνθήκες απόλυτης ακινησίας και γενικής ,κυρίως, κοινωνικής κατάθλιψης..

Τι συμβαίνει όταν μια τεμπέλα,χωρίς πειθαρχία,λιχούδα γυναίκα αποφασίζει να κάνει ..γιόγκα;;;

Κάτι η δουλειά,κάτι το πλέξιμο κάτι η τεμπελολιχουδιά είχαν φέρει το σώμα μου σε μια κατάσταση ακαμψίας...

Το μυαλό έτρεχε αλλά το σώμα είχε εγκαταλείψει  δημιουργώντας τεράστιες συγκεντρώσεις ακινησίας στον αυχένα.

Οι συγκεντρώσεις είχαν μαζική συμμετοχή και έτσι άρχισαν οι ζαλάδες,η πλάτη κλαψούριζε καθημερινά και τα πόδια ήταν αδύναμα..

Σε όλα αυτά προστέθηκε και μια έκδοση βιβλίου..και το οικοδόμημα άρχισε να πέφτει...

Με τη γιόγκα η μόνη σχέση που είχα ήταν το ανοιχτό μου στόμα κάθε φορά που έβλεπα τις "ακροβατικές"της στάσεις και η άρνηση μου να γίνω "λάστιχο"τώρα στα γεράματα...

Κάποιες φορές έλεγα πως ήταν μια άσκηση που ταιριάζει στην αντιαθλητική μου ιδιοσυγκρασία ,μιας και είχα ακούσει μόνο για το τελευταίο στάδιο της πρακτικής της..την χαλάρωση!

Έμπαινα και έβγαινα από τον πειρασμό της δοκιμής κάποια αρκετά χρόνια..

Πριν δυό μήνες,στα καλά καθούμενα,ένα μεσημέρι,βρίσκομαι στη γειτονιά μου να κάνω...γιόγκα!

Μη με ρωτήσετε πως...και κυρίως μη με ρωτήσετε γιατί!

Οι αποφάσεις μου πάντα ήταν...μεσημεριανές και χωρίς προειδοποίηση.

Επίσης μη με ρωτήσετε πως ήταν η πρώτη μου φορά..με το στρώμα!

Από εκείνο το μεσημέρι έχουν περάσει περίπου δύο γεμάτοι μήνες!

Και επειδή είμαι άνθρωπος που βαριέμαι στο πρώτο δεκαήμερο..θεωρώ ότι διανύω μια καινούργια ερωτική σχέση..κάτι που δεν με κάνει να λέω "ουφ πάλι".

Γελάτε μάλλον..αλλά αυτή είναι η αλήθεια μου...

Στο πρώτο δεκαήμερο συνήθως βαριέμαι..έτσι απλά!

Ανθρώπους,μουσικές,φαγητά,τόπους....

Έχουν περάσει δύο ολόκληροι μήνες και ανυπομονώ να βρεθώ..στο στρώμα!

Φαντάσου...

Το σώμα έχει αρχίσει να διαλύει τις συγκεντρώσεις...ειρηνικά και χαρούμενα.

Αργά...ανοίγουν κάποιες ρωγμές...και σαν κάτι να γίνεται...

Δεν είναι εύκολη η πρακτική της γιόγκα...

Δεν γνωρίζουμε την αναπνοή μας βλέπεις...δεν γνωρίζουμε το σώμα μας...δεν γνωρίζουμε στην ουσία..τίποτα!

Αυτό είναι η ζωή όμως...

Στα αυτιά μου ακούω την φωνή του αγαπημένου μου φίλου να λέει "Πινέλο μου...δεν έχεις πειθαρχία"..

Τώρα τι λες;;;

Δεν είμαι σε θέση να σας περιγράψω περισσότερα..αλλά αυτό που θα σας πω με βεβαιότητα είναι πως ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!

Στην "μεταφυσική"δεν πήρα ποτέ καλούς βαθμούς..

Αγαπούσα πάντα το στέρεο "δια ταύτα"..

Στην πειθαρχία..απέτυχα παταγωδώς..

Μετά από δυο μήνες..νοιώθω σαν ένα πινέλο που ευθυγραμμίζεται στο..φως!

Στο όποιο φως...μη το ψάξετε παραπάνω!

Ακολουθώ μια φωτεινή εκδοχή της...πειθαρχίας!

Είμαι αφοσιωμένη..στο στρωματάκι που υποφέρει μαζί μου!

Δοκιμάστε μιάμιση ωρίτσα σε ένα λαχανί στρωματάκι..σε ένα μωβ στρωματάκι..σε ένα χρώμα σας!

Το μόνο σίγουρο είναι πως "θα ψηλώσετε"το βλέμμα σας...

Θα φύγουν από πάνω σας...ενοχλητικές διαδηλώσεις άκαμπτων εαυτών!

Αυτά για την ώρα...

Έτσι κι αλλιώς..όλα είναι μόνο μια βόλτα..

ακόμα και σε στρωματάκια!

Για την Μιράντα που χαμογελά με τους ήχους της ακινησίας και την άκαμπτη...πλάτη μου!

Την ευχαριστώ!

Aναβράζοντα δισκία

Τον καιρό που δεν συμπίπτουν οι καφέδες μας...και τα πρωινά μας τσιγάρα

υποδυόμαστε μια γωνιά σε κάποια φωτογραφία..

στα συρτάρια συγκεντρώνεις όλες μου τις πιθανές επιθυμίες

και στα ημερολόγια μου όλες σου τις πιθανές ημερομηνίες.

Τον καιρό που δεν συμπίπτουν τα πρωινά φτερνίσματα και ο βήχας μου..

υποδυόμαστε καινούργια συμπτώματα..χωρίς ήχο

στα ποτήρια μου βάζεις αναβράζοντα δισκία καινούργιας γεωγραφικής ύλης

και στα μπαούλα διπλώνω όλα τα μπαλωμένα σου σχέδια..

Αυτοί είμαστε...

ακόμα να το καταλάβεις;

ερασιτέχνες συλλέκτες μικρών χρόνων

σε μεγάλες φωτογραφίες που αφηγούνται μόνο

τον δικό μας...λεπτοδείκτη!

Θα επιστρέφουμε!

Μαρία Βούλγαρη,Λεπτοδείκτες

Ικέτες των Δρόμων (ταξιδιωτικός οδηγός σε δύο πρόσωπα)