Ακατέργαστοι ακόμα..και αθώοι...

Αμφιλεγόμενες εποχές.
Βρέχει πάνω σε μέρες ζεστές.
Τρέχουν όλοι να μαζέψουν τα καλοκαίρια για να μη βραχούν οριστικά.

Σε ένα βιβλίο της Elizabeth Gilbert διάβασα για την διαδικασία μεταμόρφωσης.
Κύματα μεταμορφώσεων ακολουθούν όλα μας τα χρόνια σαν τη μόνη μας βεβαιότητα.
Η ερείπωση.
Και οι στάχτες που παίρνουν από την αρχή μια άλλη μας μορφή.

Αμφιλεγόμενες ψυχές.
Βάζουν τα λιθαράκια της ερείπωσης και τα θεμέλια της επόμενης μεταμόρφωσης μας.
Ανεπάρκειες , πληγές ,πόνος , κατάκριση.
Κουπιά σάπια πάνω σε βάρκες κατακαίνουργιες αρμενίζουν στις θάλασσες.

Η μεταμόρφωση προϋποθέτει την ερείπωση η  μήπως η πρόθεση μας να αλλάξουμε το δέρμα μας προκαλεί μικρές καθημερινές ερειπώσεις;;;;

Δεν είναι απορίες αυτές για τα καλοκαίρια...
η μήπως η εποχή τούτη γεννά την επόμενη αλλαγή μας;;;


Μαζεύω τις ζεστές μέρες και κρατώ σφιχτά το αλάτι.
Το συστατικό της θάλασσας.
Τα "κύματα μεταμορφώσεων"απειλούν τρυφερά τις παλιές μου συνήθειες.
Και τα ερείπια από ανθρώπους που τους είχαμε επινοήσει επιμελώς κάνουν θόρυβο και δολοφονούν τα τζιτζίκια.

Καλοδεχούμενα ,να λέμε τα συντρίμμια.
Κάπου μέσα σε αυτά υπάρχουμε μαζί με το αλάτι μας.
Ακατέργαστοι ακόμα..και αθώοι.

Μαρία Βούλγαρη,Κατεργασία (απόσπασμα)