Η πρακτική στη γιόγκα, στο φτωχό μυαλό μου, συμβολίζει έναν κύκλο...ζωής.
Γέννηση,διαδρομή και θάνατος.
Η τελική θέση(asana) στο τέλος της κάθε πρακτικής ονομάζεται Savasana η αλλιώς η "θέση του πτώματος."
Ένα σώμα,όπως ακριβώς είναι που καταλήγει σε έναν "θάνατο"και σε έναν..επαναπροσδιορισμό.
Γράφω για την θέση τούτη διότι είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε,όλοι μας,τα οφέλη και τις δυσκολίες της.
Στις πρώτες μου πρακτικές με ανακούφιζε να ξαπλώνω ακίνητη και να σκέφτομαι ολόκληρη την μέρα που πέρασε ,χωρίς να αναπνέω.
Να συνομιλώ με τα τερατουργήματα του μυαλού και να τα παίρνω ακόμα μια φορά στην πλάτη μου.
Στις επόμενες πρακτικές,δεν έδινα σημασία καμία στις σκέψεις και τις άφηνα να στήνουν χορό τρικούβερτο μιας και με έβρισκαν σιωπηλή,ξαπλωμένη και ακίνητη,βρίσκοντας δικαιολογίες να κουνηθώ από το βάσανο τούτο.
Στους επόμενους μήνες που πλησίαζα πιο κοντά στη θέση αυτή μου ερχόνταν να φύγω και να ...σωθώ από όλα και κυρίως από μένα.
Η Savasana δεν είναι μια "εντυπωσιακή θέση"σαν τις στηρίξεις στα χέρια και στο κεφάλι.
Δεν είναι μια θέση "δυναμική"και απαιτητική.
Είναι όμως η πιο δύσκολη θέση στην πρακτική της γιόγκα.
Απαιτεί σωματική ακινησία καθώς αποσύρεις τα όργανα που προσλαμβάνουν τις αισθήσεις του εξωτερικού κόσμου.
Μάτια,χείλη και αυτιά αποτραβιούνται προκειμένου το σώμα να γίνει ένα με την γη.
Το σώμα μου,το σώμα σου απλώνεται στη γη.
Μαζί με τις σκέψεις του,τα όνειρα και τα κιλά του.
Η βαρύτητα αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο της χαλάρωσης αν και εφόσον της το επιτρέψουμε.
Η αναπνοή κυλά φυσικά χωρίς κανέναν έλεγχο και διεύρυνση.
Αναπνέω όσο πιο ήσυχα μπορώ.
Οι παλμοί της καρδιάς αρχίζουν να πέφτουν και να γίνονται λιγάκι πιο τακτικοί.
Το κεφάλι αρχίζει να απλώνει τα πρώτα εμπόδια και τόνοι σκέψεων πέφτουν πάνω στα βλέφαρα που προσπαθούμε να κλείσουμε απαλά λες και είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Το παιχνίδι του μυαλού δεν έχει τέλος.
Και στην Savasana βρίσκει έδαφος να παίξει και να ολοκληρώσει το έργο του.
Γράφω για την μαγική αυτή θέση σαν μια προσπάθεια να μοιραστώ μαζί σας τα εμπόδια που εμείς οι ίδιοι βάζουμε μπροστά μας.
Την ανησυχία μας για το αύριο,την θλίψη του παρελθόντος,ξεχνώντας πάντα πως :
Ένα σώμα,κάπου στο Σύμπαν....ξαπλώνει.
Μόνο αυτό!
Ξαπλώνει σε ένα αιώνιο Τώρα.
Αποφασισμένο να κλείσει έναν ακόμα κύκλο πρακτικής.
Να κλείσει την πόρτα σε ένα πρόσωπο,σε μια θλίψη,σε μια εποχή που τελειώνει.
Να ανοίξει έναν καινούργιο κύκλο.
Χωρίς Θεούς.
Χωρίς Θνητούς.
Χωρίς Σκουπίδια από Γιορτές.
Χωρίς Κρίση και χωρίς Κατάκριση.
Ακριβώς όπως είναι!
Ένα σώμα που αφήνει στη γη κάτι από το Μέλλον και το Παρελθόν του.
Σε μια θέση που προσποιούμαστε τον νεκρό μας ευατό.
Όσο μπορούμε για σήμερα.
Έτσι κι αλλιώς η αναπνοή και η βαρύτητα θα παραμένουν οι μεγάλοι μας βοηθοί.
Στην Savasana...
Κάπου και όπως.
Εύχομαι από καρδιάς....την ησυχία και την Ανάσταση της θέσης τούτης.
μ.β,Savasana
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ... ΣΤΡΩΜΑ
Γέννηση,διαδρομή και θάνατος.
Η τελική θέση(asana) στο τέλος της κάθε πρακτικής ονομάζεται Savasana η αλλιώς η "θέση του πτώματος."
Ένα σώμα,όπως ακριβώς είναι που καταλήγει σε έναν "θάνατο"και σε έναν..επαναπροσδιορισμό.
Γράφω για την θέση τούτη διότι είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε,όλοι μας,τα οφέλη και τις δυσκολίες της.
Στις πρώτες μου πρακτικές με ανακούφιζε να ξαπλώνω ακίνητη και να σκέφτομαι ολόκληρη την μέρα που πέρασε ,χωρίς να αναπνέω.
Να συνομιλώ με τα τερατουργήματα του μυαλού και να τα παίρνω ακόμα μια φορά στην πλάτη μου.
Στις επόμενες πρακτικές,δεν έδινα σημασία καμία στις σκέψεις και τις άφηνα να στήνουν χορό τρικούβερτο μιας και με έβρισκαν σιωπηλή,ξαπλωμένη και ακίνητη,βρίσκοντας δικαιολογίες να κουνηθώ από το βάσανο τούτο.
Στους επόμενους μήνες που πλησίαζα πιο κοντά στη θέση αυτή μου ερχόνταν να φύγω και να ...σωθώ από όλα και κυρίως από μένα.
Η Savasana δεν είναι μια "εντυπωσιακή θέση"σαν τις στηρίξεις στα χέρια και στο κεφάλι.
Δεν είναι μια θέση "δυναμική"και απαιτητική.
Είναι όμως η πιο δύσκολη θέση στην πρακτική της γιόγκα.
Απαιτεί σωματική ακινησία καθώς αποσύρεις τα όργανα που προσλαμβάνουν τις αισθήσεις του εξωτερικού κόσμου.
Μάτια,χείλη και αυτιά αποτραβιούνται προκειμένου το σώμα να γίνει ένα με την γη.
Το σώμα μου,το σώμα σου απλώνεται στη γη.
Μαζί με τις σκέψεις του,τα όνειρα και τα κιλά του.
Η βαρύτητα αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο της χαλάρωσης αν και εφόσον της το επιτρέψουμε.
Η αναπνοή κυλά φυσικά χωρίς κανέναν έλεγχο και διεύρυνση.
Αναπνέω όσο πιο ήσυχα μπορώ.
Οι παλμοί της καρδιάς αρχίζουν να πέφτουν και να γίνονται λιγάκι πιο τακτικοί.
Το κεφάλι αρχίζει να απλώνει τα πρώτα εμπόδια και τόνοι σκέψεων πέφτουν πάνω στα βλέφαρα που προσπαθούμε να κλείσουμε απαλά λες και είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Το παιχνίδι του μυαλού δεν έχει τέλος.
Και στην Savasana βρίσκει έδαφος να παίξει και να ολοκληρώσει το έργο του.
Γράφω για την μαγική αυτή θέση σαν μια προσπάθεια να μοιραστώ μαζί σας τα εμπόδια που εμείς οι ίδιοι βάζουμε μπροστά μας.
Την ανησυχία μας για το αύριο,την θλίψη του παρελθόντος,ξεχνώντας πάντα πως :
Ένα σώμα,κάπου στο Σύμπαν....ξαπλώνει.
Μόνο αυτό!
Ξαπλώνει σε ένα αιώνιο Τώρα.
Αποφασισμένο να κλείσει έναν ακόμα κύκλο πρακτικής.
Να κλείσει την πόρτα σε ένα πρόσωπο,σε μια θλίψη,σε μια εποχή που τελειώνει.
Να ανοίξει έναν καινούργιο κύκλο.
Χωρίς Θεούς.
Χωρίς Θνητούς.
Χωρίς Σκουπίδια από Γιορτές.
Χωρίς Κρίση και χωρίς Κατάκριση.
Ακριβώς όπως είναι!
Ένα σώμα που αφήνει στη γη κάτι από το Μέλλον και το Παρελθόν του.
Σε μια θέση που προσποιούμαστε τον νεκρό μας ευατό.
Όσο μπορούμε για σήμερα.
Έτσι κι αλλιώς η αναπνοή και η βαρύτητα θα παραμένουν οι μεγάλοι μας βοηθοί.
Στην Savasana...
Κάπου και όπως.
Εύχομαι από καρδιάς....την ησυχία και την Ανάσταση της θέσης τούτης.
μ.β,Savasana
ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ... ΣΤΡΩΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου