Λιγάκι πιο κοντά...σαν ευχή

Κανένας απολογισμός δεν χρειάζεται όταν μια χρονιά σε έχει φέρει πιο κοντά στον εαυτό σου και σε όσους αγαπάς και θα αγαπήσεις.

Το 2016 ήταν μια δύσκολη χρονιά κατά γενική ομολογία.
Έφερε μαζί της πολλούς θανάτους,μεγαλύτερη φτωχοποίηση στα μυαλά μας,και άλλα δεινά.
Σε μένα έφερε έναν παρολίγον θάνατο του αγαπημένου μου ΙΚΕΤΗ,την γιόγκα,την ευθυγράμμιση της Μιράντας και του Σωτήρη σε ένα καινούργιο φως, την ευγνωμοσύνη της Στέλλας και την λήθη τραγικά επιζήμιων ανθρώπων.
Θα μείνω στην ευγνωμοσύνη και στην αγάπη που έχω στη ζωή μου.
Στις μικρές καθημερινές στιγμές που μου αποκαλύπτουν πόσο τυχεροί είμαστε όταν ο θάνατος έρχεται,αλλάζει γνώμη και φεύγει.
Θα μείνω στην εμμονική αγάπη για τη ζωή που κόβει το κάπνισμα ,που περπατάει στο πάρκο ,που γράφει "λυχνίες"και φάρους.
Θα μείνω στην πρακτική της γιόγκα που συντονίζει τις καρδιές στις μεγάλες αξίες της ζωής που δεν καταστέλλονται με κανένα χημικό.
Στο τέντωμα του μυαλού και στην αλλαγή των κακών μας κιλών σε γραμμάρια φωτός.
Στην ευγνωμοσύνη που ποτέ δεν κατάλαβα και τα μάτια της Στέλλας μου την ξανακαταγράφουν από την αρχή και για πάντα.
Όσο για τους επιζήμιους που ξεφορτώθηκα..ε,δεν θυμάμαι πια ποιοι είναι και δεν έχω κάτι να σας γράψω.
Τους εύχομαι μια ζωή που τους αξίζει...μόνο!

Τα θαύματα από μόνα τους είναι ανήμπορα.
Γεννιούνται όταν αποφασίσουμε να τα δούμε.
Συντελούνται όταν εμείς..τα αποφασίσουμε!
Μένω στα θαύματα της μεγάλης "Αγίας Καθημερινότητας"
Υποκλίνομαι στον ΙΚΕΤΗ μας που αγαπάει τη ζωή!
Ευχαριστώ καθημερινά τους καινούργιους φίλους που μπήκαν απαλά στη ζωή μου και με στηρίζουν με την αναπνοή τους.

ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ !!!
Εύχομαι ..κάθε μέρα ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ!!!


Για τον Πάμπο,την Μιράντα ,την Στέλλα Π.,τον Σωτήρη μας,τους φίλους μου που αγωνίζονται με πινέλα και τέχνη...τους νέους φίλους μου, την οικογένεια μου που με στηρίζει κάθε λεπτό!
Για όλους !!!

Μαρία Βούλγαρη.
ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ
(ευτυχώς και οι δυό μας).