Γιορτή...

Όταν τα δώρα τελειώνουν το μόνο που απομένει είναι να σου φυσήξω...ποιήματα.
Όταν το κρύο γελάει το μόνο που απομένει είναι ...οι λέξεις.
Δεν θα σου δώσω δικές μου.
Τις χρειάζομαι για να τις πετώ καθημερινά.
Για την γιορτή σου και για όλα όσα θα σε κάνουν να γελάσεις..το μόνο που απέμεινε είναι να σου φυσήξω στα χείλη...ποιήματα.
Φρόντισε μόνο να αφήσεις  ένα παράθυρο μισάνοιχτο.
Θα στα ακουμπήσω τρυφερά στην καρδιά να ξεκουραστούν και θα φύγω.
Θα μείνεις μαζί τους.
Θα τους πεις ένα ακόμα αστείο σου...θα τα κεράσεις μήλο..
Δεν θέλουν και πολλά...
Μόνο να τα..εκπληρώσεις.
Η έστω να τους δώσεις μια ευκαιρία...να ανάψουν όλα τους τα φώτα.
Ναι;;;

Μαρία Βούλγαρη,Γιορτή


[...]
τα μάτια μου σαν δυο σκισμένες τσέπες
όπου όλα χωράνε γιατί όλα πέφτουν,
τα μάτια μου τρέφονται απ' τα δικά σου,
τα μάτια μου σελίδες σαρκοβόρες,
ψεύτικοι φάροι που ζητούν απ΄το σώμα σου
πατρίδα για μια παύση,στέρεη φωτιά,
τα μάτια μου που σχεδιάζουν καταιγίδες,
τα μάτια μου που πια,τα μάτια μου ακόμη,
τα μάτια μου πού,τα μάτια μου ποτέ,
μάτια μεθυσμένα μ' ό,τι δεν βλέπουν,
μάτια επαίτες που ζητάνε από τον ουρανό
ελεημοσύνη φωτός,
ελεημοσύνη φωτός,
έλεος.
Juan Vicente Piqueras,ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΠΙΕΡΟΥ(απόσπασμα)