Σαν ένας καφές σε μια παράταιρη εποχή που μοσχοβόλαγε..αλήθεια

Πρόσφατα μου έλεγε μια φίλη πως πρέπει να φτιάχνουμε μελομακάρονα..όλο τον χρόνο
Είναι υγιεινά και υπέροχα.

Αρχικά,συμφώνησα..μα σήμερα το πρωί...άλλαξα γνώμη.

Όχι!

Τα μελομακάρονα είναι το γλυκό των Χριστουγέννων και των παιδικών μας χρόνων.
Τα γλυκά των πιο αθώων μας εποχών.
Με μέλι και πορτοκάλι.
Τα βασικά συστατικά του έρωτα.
Έχουν τον τόπο τους και την ώρα τους.
Όπως κάποιοι άνθρωποι που έχασες.
Είναι σαν αυτά τα πρόσωπα που τα γνωρίζεις προαιώνων και τα συναντάς μόνο και μόνο για να τα χάσεις .
Να επιβεβαιώσεις την απέραντη γνωριμία και την γλύκα.
Αργότερα... την οριστική κυριολεκτική απώλεια.
Ναι...
Κάποιοι άνθρωποι συναντιούνται μόνο και μόνο για να περάσουν στον όρο "νοσταλγία".
Όπως νοσταλγούμε τα Χριστούγεννα στις πρώτες ζέστες του Ιουλίου.
Και είναι τούτο που συνιστά μια μοναδική αιωνιότητα που πότε δεν παίρνουν είδηση.
Όλα τα μελομακάρονα του κόσμου σαλπίζουν τα Χριστούγεννα και τα πρόσωπα αυτά.
Κατοικούν παντού σου.
Σε φωτάκια,σε χαμόγελα,σε πράσινο μα και σε κόκκινο.
Τα θυμάσαι κάθε φορά που θα κλέψεις ένα μελομακάρονο από το πιάτο και αυτό θρυμματίζεται στα χέρια σου αφήνοντας...πραγματικότητα.
Τα γεύεσαι σε περίεργες γεωγραφίες.
Σε δωμάτια και σε χέρια.
.Όπως αυτές τις μικρές μπουκιές που κάποιος,κάποτε "έκλεψε" σε ένα καφέ δίπλα στη θάλασσα.

Λοιπόν...δεν θα φτιάξω μελομακάρονα καμιά άλλη εποχή.
Το αποφάσισα.
Μου το υπόσχομαι...
Θα τα αφήσω να σέρνονται πάνω στα ρούχα μου,κάποιες λίγες μέρες του χρόνου.
Σαν μια υπόσχεση που τηρήθηκε.
Σαν ένα ταξίδι που για λίγο...αναβλήθηκε.
Σαν ένας καφές σε μια παράταιρη εποχή που μοσχοβόλαγε..αλήθεια!

Έτσι κι αλλιώς...υπήρξα πάντα λιχούδα με αυτά που αγαπώ.
Αδίστακτη με όσα νοσταλγώ!
Αφοσιωμένη στα ψίχουλα που είναι το καλύτερο...γεύμα.

Φυσικά και γελάς...
Μιας και την κανέλα...την έχεις στο τσεπάκι σου!

Μαρία Βούλγαρη,Υπόσχεση