Frieden, τα σκοτεινά χρόνια δεν τελείωσαν για την Alexander Platz.
Τα ξανθά σου μαλλιά κάηκαν το δεκαεννιά.
Οι μέρες μοιάζουν καταπληκτικά με τη νύχτα.
Νεκρά μνημεία για νεκρούς που δεν τάφηκαν ποτέ.
Η μέρα ηττήθηκε από τη νύχτα Frieden ξανά το είκοσι τρία.
Το τριάντα τρία τα τάγματα εφόδου ορμάνε και κατασπαράζουν την ιστορία.
Οι μέρες πια και οι νύκτες γίνονται ένα.
Τρέχεις να κρυφτείς αλλά σε βρίσκουν.
Τα ξανθά σου μαλλιά κάηκαν ξανά μαζί με σένα στο προαύλιο των νεκρών...
Περίμενέ τους. Περίμενε τους νεκρούς που έρχονται. Κάπου κοντά σου κρύβονται.
Θα τους βρουν όπως και σένα για ακόμη μια φορά.
Ναι, είναι εκεί οι νέοι νεκροί, λουσμένοι από θάνατο και μοναξιά καθώς τα πολυβόλα κατά δεκάδες ορμάνε. Frieden, το Βερολίνο ζει μόνο μέσα στις μυρωδιές που εκπέμπουν τα δέντρα τουTiergarten. Είναι οι μυρωδιές των πτωμάτων που επιστρέφουν.
Ένα τείχος υψώθηκε το εξήντα ένα και το ογδόντα εννιά έπεσε με εκδηλώσεις και όνειρα.
Άφησαν λίγο για να θυμίζει…
Κάπου εκατόν πενήντα μέτρα με graffiti ντυμένο.
Το checkpoint Charlie, είναι μουσείο πια και η κάθοδος των τουριστών το τρομάζει.
Τι να σου κάνει όμως Frieden ένα τείχος που έπεσε όταν η ιστορία δεν έχει ποτέ αγάπη να σου δώσει; Frieden, τα κτίρια που βλέπεις δεν είναι τα ίδια με χθες.
Το έδαφος τα κατάπιε το σαράντα πέντε.
Ό,τι βλέπεις είναι φαντάσματα. Φαντάσματα και σκιές. Τίποτα δεν έμεινε απ’ το χθες.
Όλα είναι αναμνήσεις μόνο για να κλαις. Αναμνήσεις και σκόνη όση θες.
Δεν υπάρχει μέρα εδώ. Εδώ δεν υπάρχει μέρα. Η μέρα ηττήθηκε απ’ τη νύκτα.
Για δες τα σκιουράκια στα μεγάλα πάρκα. Μαζεύουν την τροφή τους πριν απ’ την μπόρα.
Μαζεύουν την τροφή τους και χάνονται. Χάνονται τρέχοντας μέσα στις πυκνές φυλλωσιές στα πόδια των δέντρων.
Τι να σου κάνει ένα τείχος που έπεσε; Frieden… δεν υπάρχει επιστροφή.
Όλα τελείωσαν.
Λίγοι βλέπουν αυτό που σου λέω. Λίγοι κρατάνε επαφή με την ιστορία. Λίγοι μας καταλαβαίνουν. Λίγοι, αυτοί που επαγρυπνούν.
Δε θα σου πω τίποτα άλλο. Τα βλέπεις και μόνη σου. Δεν υπάρχει Ευρώπη. Η Ευρώπη ήταν εδώ πάντως.
Άκου… ένα ψίθυρο που βγαίνει απ΄ τους δρόμους.
Μονολογούν όλο ενοχές: « Η Ευρώπη ήταν εδώ… αλλά χάθηκε…» Χάθηκε Frieden με βάδισμα της χήνας και λάβαρα θανάτου.
Πάμπος Φιλίππου
Από την ποιητική συλλογή "Κάνε ο,τι σου λέει η πόλη"
Τα ξανθά σου μαλλιά κάηκαν το δεκαεννιά.
Οι μέρες μοιάζουν καταπληκτικά με τη νύχτα.
Νεκρά μνημεία για νεκρούς που δεν τάφηκαν ποτέ.
Η μέρα ηττήθηκε από τη νύχτα Frieden ξανά το είκοσι τρία.
Το τριάντα τρία τα τάγματα εφόδου ορμάνε και κατασπαράζουν την ιστορία.
Οι μέρες πια και οι νύκτες γίνονται ένα.
Τρέχεις να κρυφτείς αλλά σε βρίσκουν.
Τα ξανθά σου μαλλιά κάηκαν ξανά μαζί με σένα στο προαύλιο των νεκρών...
Περίμενέ τους. Περίμενε τους νεκρούς που έρχονται. Κάπου κοντά σου κρύβονται.
Θα τους βρουν όπως και σένα για ακόμη μια φορά.
Ναι, είναι εκεί οι νέοι νεκροί, λουσμένοι από θάνατο και μοναξιά καθώς τα πολυβόλα κατά δεκάδες ορμάνε. Frieden, το Βερολίνο ζει μόνο μέσα στις μυρωδιές που εκπέμπουν τα δέντρα τουTiergarten. Είναι οι μυρωδιές των πτωμάτων που επιστρέφουν.
Ένα τείχος υψώθηκε το εξήντα ένα και το ογδόντα εννιά έπεσε με εκδηλώσεις και όνειρα.
Άφησαν λίγο για να θυμίζει…
Κάπου εκατόν πενήντα μέτρα με graffiti ντυμένο.
Το checkpoint Charlie, είναι μουσείο πια και η κάθοδος των τουριστών το τρομάζει.
Τι να σου κάνει όμως Frieden ένα τείχος που έπεσε όταν η ιστορία δεν έχει ποτέ αγάπη να σου δώσει; Frieden, τα κτίρια που βλέπεις δεν είναι τα ίδια με χθες.
Το έδαφος τα κατάπιε το σαράντα πέντε.
Ό,τι βλέπεις είναι φαντάσματα. Φαντάσματα και σκιές. Τίποτα δεν έμεινε απ’ το χθες.
Όλα είναι αναμνήσεις μόνο για να κλαις. Αναμνήσεις και σκόνη όση θες.
Δεν υπάρχει μέρα εδώ. Εδώ δεν υπάρχει μέρα. Η μέρα ηττήθηκε απ’ τη νύκτα.
Για δες τα σκιουράκια στα μεγάλα πάρκα. Μαζεύουν την τροφή τους πριν απ’ την μπόρα.
Μαζεύουν την τροφή τους και χάνονται. Χάνονται τρέχοντας μέσα στις πυκνές φυλλωσιές στα πόδια των δέντρων.
Τι να σου κάνει ένα τείχος που έπεσε; Frieden… δεν υπάρχει επιστροφή.
Όλα τελείωσαν.
Λίγοι βλέπουν αυτό που σου λέω. Λίγοι κρατάνε επαφή με την ιστορία. Λίγοι μας καταλαβαίνουν. Λίγοι, αυτοί που επαγρυπνούν.
Δε θα σου πω τίποτα άλλο. Τα βλέπεις και μόνη σου. Δεν υπάρχει Ευρώπη. Η Ευρώπη ήταν εδώ πάντως.
Άκου… ένα ψίθυρο που βγαίνει απ΄ τους δρόμους.
Μονολογούν όλο ενοχές: « Η Ευρώπη ήταν εδώ… αλλά χάθηκε…» Χάθηκε Frieden με βάδισμα της χήνας και λάβαρα θανάτου.
Πάμπος Φιλίππου
Από την ποιητική συλλογή "Κάνε ο,τι σου λέει η πόλη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου