Να προσέρχεσαι ξυπόλητος.

Όταν προσέρχεσαι σε αυτό που αγαπάς...

Να προσέρχεσαι ξυπόλητος.

Να πατάς προσεκτικά και αθόρυβα.

Να νιώθεις τα πόδια σου...αγνά και καινούργια.

Να προσέρχεσαι χωρίς να νηστεύεις τις πράξεις σου.

Να τις αγκαλιάσεις όλες τρυφερά και να τις βάλεις σε τρένο.

Να ακούς το κέντρο του θώρακα.

Αυτές τις μικρές γιορτές που κάνουν σιωπή και γιορτή.

Να προσέρχεσαι σε αυτές με κεράσματα.

Να χορεύεις και να στέκεσαι!

Να προσέρχεσαι..σε αυτά που ξεχνάς ότι αγαπάς.

Ξυπόλητος και με μετάνοια.

Να ακουμπάς και να ισορροπείς τις μέρες σου...

Όταν προσέρχεσαι..κυρίως να προσεύχεσαι.

Ξυπόλητος,αθόρυβος...

Καινούργιος!

Μαρία Βούλγαρη,Ξυπόλητος

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ(2016)

Καμιά ιστορία δεν φοράει παπούτσια.

Κυκλοφορεί,τρέχει,τεντώνεται,ξαπλώνει..πάντα ξυπόλητη!

Πάντα..καινούργια!