Να είμαστε ...ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Θέλω να αγαπηθούμε σε ένα βράδυ, μέσα σε μια ασυναρτησία που μετά θα μετανιώνουμε γελώντας, σε μια αποτυχημένη επανάσταση που μαζί θα την κλάψουμε.
Σε μια στροφή ενός δρόμου παράταιρου και χωρίς καμιά ταμπέλα πορείας.
Να είμαστε αυτή η ρημαγμένη λέξη που  δεν τολμάμε να θυμηθούμε.
Να είμαστε η απόδειξη όλων όσων εξαιρέθηκαν από τη λίστα ζωντανών -νεκρών.
Να μας ενώσει η θλίψη του ρημαγμένου καιρού.
Και να μας καταπιεί η θέα που εγώ και εσύ βλέπουμε από την κούνια μας.
Το ψωμί,Το νερό,Η τιμιότητα,να είναι η μόνη μας ερωτική εξομολόγηση.
Να βλέπουμε....
Να βλέπουμε ανθρώπους να ξεσκονίζουν τη σκόνη του πολέμου και να κλείνουν την πόρτα στον πόνο.
Να βλέπουμε..
Να βλέπουμε την ίδια θέα ακόμα κι αν τα μπαλκόνια μας τα χωρίζουν αιώνες.
Να είμαστε αυτή η ρημαγμένη λέξη που  δεν τολμάμε να θυμηθούμε...
Να είμαστε....
Να είμαστε ...ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ.
Ντρέπομαι που δεν είμαι...αλλά στη γράφω σαν την μεγαλύτερη εξομολόγηση μου σε έναν θεό..παλιό.
Να είμαστε....
Αυτό που διάβασες με εμμονή σε κάποια σου..νεότητα.
Όλα όσα έπεσαν,να είμαστε.
Μα πιο πολύ να είμαστε αυτή η λέξη που στήθηκε σε έναν τοίχο.
Και ακόμα πέφτουν οι σφαίρες πάνω της.
Αυτή η λέξη που χυδαία αρνηθήκαμε.
Να είμαστε ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ.
Χωρίς αριθμό κοινωνικής αυτοκτονίας.
Θέλω να αγαπηθούμε σε μια μέρα...
Στη μέση μια ς πλατείας που δεν θα χρειάζεται ονόματα θανόντων γενναίων.
Να είμαστε....
Αυτό που ακόμα αντέχουμε να μην ...είμαστε.

Μαρία Βούλγαρη,ΝΤΡΟΠΗ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ..."ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ"