Βρέχει μετάνοιες...

Κάθε φορά που βρέχει...
Θα υποφέρουμε για τις ομπρέλες που ανοίξαμε.
Για τα ιερά που ατιμάσαμε.
Για το νερό που στεγνώσαμε.
Για τα πόδια μας που αρνήθηκαν βήματα.
Για τα χέρια μας που δεν ακούμπησαν.
Για τις αλήθειες που δεν υπερασπιστήκαμε.

Σήμερα βρέχει όλη μέρα μετάνοιες.
Κάποτε έβρεχε ευθύνες που αναλάβαμε.
Μα από τις μετάνοιες...
Κανείς και ποτέ δεν σώθηκε.

Κουράστηκα να με σκέφτεσαι.
(απόσπασμα)

Μαρία Βούλγαρη,Τιμή

ΜΙΚΡΕΣ ΑΚΑΜΠΤΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(υπό έκδοση)