Σύννεφα Πόλης για το Π.

Πρωί
********************
Γαμώτο...
Ξέχασα την φωνή του Θάνου να παίζει όλο το βράδυ και...βράχνιασε.
"Θα μ' αγαπάς μα δεν θα φτάνει"
Άργησα να ξυπνήσω σήμερα,βλέπεις,όπως άργησα να καταλάβω πως οι άνθρωποι πέφτουμε συνεχώς...έξω μας!
Γκρεμοτσακιζόμαστε  στο "μακάρι"μας.
Δεν ακούμε τίποτα πάρα μόνο την λάσπη μας.
Ακόμα και στα τηλέφωνα ..ακούς μια ελπίδα που σου ανακοινώνει πως ό,τι αγαπάς είναι στην εντατική.
Ο καφές κλωτσάει όλα τα τραγούδια και εσύ του προσθέτεις ακόμα ένα που θα το ξεχάσει μετά.
Τα λεωφορεία είναι στην ώρα τους!
Και εγώ δεν βρίσκω πτήση να πετάξω μέσα στις αρτηρίες σου.
Ας είναι...
Όπως έρθω!

Μεσημέρι
**************************************
Επιστρέφω σε όλα αυτά που δεν με περιμένουν.
Κατάκοπη συνειδητοποιημένη.
Απόλυτα σίγουρη και διαρκώς ξεχαρβαλωμένη.
Σε βλέπω σε όλους τους πιθανούς σου τόπους.
Λιγάκι σαστισμένο...
Ελαφρώς αδέξιο...
Κυριολεκτικά κλεισμένο..
Μια μέρα θα μου ξαναπείς πως :"Οι πλατείες είναι γι' αυτούς που τις έχουν ανάγκη"
Και ξέρω πως μιλάς μόνο για μένα και σένα.
Μέχρι τότε....
"Πελάτες της σιωπής".

Βράδυ
*************************************************
Αχ...αυτά τα πρόσωπα στο Μετρό..
Τόσα χρόνια η ίδια διαδρομή.
Οι ίδιες απορίες,,,

Να χαμογελάσω η να "στοχαστώ";;
Να αλλάξω μυαλά η βαγόνι;;

Να σε αγαπώ;;
       η
Να με αγαπάς;;

Δεν θα απαντήσω σε καμιά ιστορία.
Θα κοιτάξω μόνο ένα μικρό μήνυμα που απαντά σε όλα τα ερωτηματικά με την αιώνια κατάφαση του.

"Μη φοβάσαι"


Μαρία Βούλγαρη,Σύννεφα Πόλης για τον Π.

Πόνος
Πλαι
Πάντα
Πολύ
Εσύ...