Οι τίμιες λέξεις...

Κάποτε ένας αγαπημένος συγγραφέας και φίλος μου αφηγήθηκε πώς έγραφε.
Έμπαινε μέσα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και άκουγε,χωρίς να κρυφακούει, λέξεις και ιστορίες.
Στα επόμενα χρόνια του... συνέχιζε να σημειώνει την καθημερινότητα των λέξεων.
Και των προσώπων.
Οι τίμιες λέξεις,δεν κατοικούν στα λεξικά.
Αποφεύγουν την σύνταξη και την ορθογραφία.
Δεν έχουν ανάγκη τα σημεία στίξης μας.
Προέρχονται από την μοναδική τους κατοικία.
Τα σωθικά των ανθρώπων.
Όσο περνούν οι εποχές,διαπιστώνω πως ο φίλος μου,είχε απόλυτο δίκιο.
Οι τίμιες λέξεις μοχθούν.
Κουράζονται και διαμαρτύρονται στους τόπους μαρτυρίου μας.
Δεν συντονίζονται με τα λήμματα και τα εντυπωσιακά ρήματα.
Δεν έχουν δύσκολες έννοιες ούτε διφορούμενη σημασία.
Δεν εκφράζονται με υποκρισία και δεν κρατούν μυστικά.
Οι τίμιες λέξεις,δεν κρίνουν κανέναν.
Δεν υπαινίσσονται στιγμές μας.
Δεν συνωστίζονται με τα διπλά σύμφωνα.
Παραμένουν ονειροπόλες και αθώες.
Ξεγλιστρούν από τα χείλη και γελούν με τα διπλά μας φωνήεντα.
Φαντάζονται έναν άλλο κόσμο που δεν θα φοράει γραβάτες λεξικών και όρους δοκιμίων.
Χωρίς γερασμένους αναγνώστες και κυρίως χωρίς παραιτημένους αποδέκτες...
Στα βιαστικά σημειώματα των ψυγείων,στις σελίδες ενός βιβλίου,στα σκονισμένα παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου,στα μυαλά των ανθρώπων που ντρέπονται για τις ελάχιστες γνώσεις τους....
Οι τίμιες λέξεις...

Δεν ντρέπονται.
Δεν αντιγράφουν...
Δεν αναρωτιούνται.
Δεν περιμένουν....
Δεν σε περιμένουν...

Παρά μόνο...σε σημειώνουν χωρίς να σε "διορθώνουν".

Στον Λευτέρη Λαζαρίδη.
Για όλη μας την αγάπη!

Μαρία Βούλγαρη,Ορθογραφία

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ.."ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ"