Όλοι ξέρουν..τον δικό τους τρόπο Στην…κρεμάλα.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που περιμένουν να γυρίσεις.

Κρεμασμένα ομοιώματα μέσα σε ντουλάπες γυάλινες για να έχουν ορατότητα σου.

Συνεπείς στην κλοπή ρούχων και στίχων.

Με πλούσια γκαρνταρόμπα χαρακτήρων.

Πότε σύζυγοι..

Πότε γονείς…

Ολίγον αλληλέγγυοι …

Κάπως… «ανεξάρτητο»ι κάπως «μοναχικοί».

«Στοχαστές» της απούσας ζωής τους…

Πάντα… «ποτέ ποιητές»

Σταθερά αποκτήματα «αυλής»

Σε περιμένουν να γυρίσεις για να σε κρεμάσουν μαζί τους στην κρεμάστρα της ασυναρτησίας τους.

Τρέχουν όπου τρέχεις,σε ακολουθούν παντού ,δεν χάνουν γκριμάτσα σου.

Να σε κρεμάσουν θέλουν…όπως ξέρουν ..καλοσιδερωμένο.

Τον θλιβερό τους  λόγο δεν τον ξέρουν ούτε οι ίδιοι…

Φαντάσου..

Ξέρεις…δεν θα γυρίσω τελικά.

Όποιος θέλει ..ας κρεμαστεί μόνος του.

Όλοι ξέρουν..τον δικό τους τρόπο

Στην…κρεμάλα.



Μαρία Βούλγαρη,Κρεμάλα

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ…ΑΠΟ ΤΗΝ «ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ»