Αμελητέες ποσότητες

Νομίζεις πως είσαι κάποιος  πολύ σημαντικός.
Η μέρα σου ξεκινά με όλα τα λιπαρά του εγωισμού σου.
Επειδή και σήμερα εργάζεσαι... είσαι ο άρχων της ζωής.
Επειδή έφτιαξες ένα σπίτι κάπου και κάποια οικογένεια...είσαι ο άρχων της ύπαρξης.
Τα Σάββατα τα περνάς στις τοπικές  ταβέρνες και χορεύεις ζεϊμπέκικο για να ξορκίσεις τις καψούρες του μυαλού σου...
Τα απογεύματα,φεύγεις σαν τον κλέφτη για να συναντήσεις έναν "παράνομο "έρωτα...αφού πρώτα έχεις δώσει χρήματα στο σπίτι και μπόλικα τάμπλετ στα παιδιά σου για να μη σε ψάξουν.
Πάλι νομίζεις πως είσαι ο άρχων.. της αγάπης.
Και οι μήνες σου περνούν..μυρίζουν ψητό στα κάρβουνα,σκυμμένο κεφάλι,αλκοόλ για να ξεχνάς τους πρόσφυγες που περιέθαλψες μόνο και μόνο για να σε παινέψουν στο "χωριό" σου,να σε πείσουν ακόμα μια φορά πως είσαι..ο άρχων.
Δεν βλέπεις ,έρημε,πόσο γελοίος είσαι;;;
Πόσο γελοίοι φαινόμαστε  στους λίγους που κάνουν ήσυχα τα κουμάντα.
Κοίτα...
Δεν είσαι τίποτα άλλο από μια,οποιαδήποτε ,αμελητέα ποσότητα,κάπου..όπου και όπως.
Ένα πρόσωπο που εξυπηρετεί τις δουλειές τους,τα αιώνια συμφέροντα,την ιστορία για να κάνει τον αναγκαίο κύκλο της,τον κόσμο που πρέπει να τελειώσει "με έναν λυγμό".
Αυτοί είμαστε...
Αμελητέες ποσότητες..
Για αμελητέα αντίδραση,αμελητέα καψούρα,αμελητέες επαναστάσεις.
Άρχοντες...μια αμελητέας ζωής.
Κρίμα...
Έρημε...άρχοντα μιας λαδόκολλας που σε τύλιξε με τις ευλογίες σου.

Μαρία Βούλγαρη,Αρχοντάδες
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ..ΤΗΝ "ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ"
(για τον χρόνο και τον άνεμο)