Αθλιότητα

Συνεχίζεις...
Επικαλείσαι την αγάπη..λες και έχεις δικαίωμα.
Επιμένεις...
Σε τρύπιες σακούλες μαζεύεις στίχους από νεκρούς,από ζωντανούς..
Νομίζεις..
Τρέχεις πίσω από τα θύματα σου και τα αφήνεις να σου φορούν το στέμμα του "επόμενου ποιητή"...
Μαγειρεύεις...
Σε σκουριασμένες κατσαρόλες μυαλού ανακατεύεις τα κλοπιμαία να φτιάξεις ακόμα..μια ληστεία.
Κρέμεσαι...
Σαν πάνινη κούκλα καταδικασμένη στον σκόρο..
Κοίτα...
Αυτός είσαι...
Γελάμε...
Κάποτε σε συμπονούσαμε...
Ω...
Εμείς...
ΑΧ...
Μόνο!


Μαρία Βούλγαρη,Αθλιότητα

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ...ΤΡΥΠΙΑΣ ΤΣΕΠΠΗΣ