Στις λεωφόρους του ουρανού...

Στις λεωφόρους του ουρανού...

Εκεί θα ζούμε…ναι!

Σφιχταγκαλιασμένοι με  τα σύννεφα, που τα αγαπάμε..όποιο χρώμα κι αν έχουν.

Εκεί θα ζούμε…και κάποιες φορές θα γινόμαστε σταγόνες και θα πέφτουμε στα κεφάλια αυτών  που εκμεταλλεύτηκαν τα όνειρα.

θα πέφτουμε στα κεφάλια των ψευδοπροφητών,των ψευδοποιητών και των ψευδοανθρώπων.

Να θυμίζουμε στους νέους ποιητές πως η ποίηση δεν γράφετε επειδή είσαι « φρικιό»   και τρως ακόμα από  την κατσαρόλα της μάνας σου.

Να θυμίζουμε πως οι προφήτες ξέμειναν  σε άλλες εποχές…

Να θυμίζουμε πως οι αλήθειες  ζούνε αλλού… και πως όσο τις αντιγράφεις  τόσο αυτές φεύγουν από τα χαρτιά σου…

και από την ζωή σου.

Τρέχα!

Μαρία Βούλγαρη,Δρόμοι

Για τον άνεμο και τον χρόνο