Να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που να είναι αληθινοί και να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς!

"ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ"

Αυτό το ξεδίπλωμα των σκέψεων σε μορφή γραπτού λόγου, δεν προκύπτει από καμία εξονυχιστική έρευνα, ούτε από τίποτε εξειδικευμένες σπουδές. Δεν αντιπροσωπεύει κανέναν και τίποτε άλλο, παρά μόνον τον εαυτό μου και τους δικούς μου συλλογισμούς, οι οποίοι έρχονται αβίαστα καθώς αισθάνομαι και είμαι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κοινωνίας, όπως όλοι μας ασφαλώς. Δεν διεκδικεί ούτε και μονοπωλεί καμία απολύτως αλήθεια, παρά μόνο την δική μου! Κι ετούτο το διευκρινίζω πάντοτε, αλλά και ό,ποτε αποφασίζω να εκθέσω και να μοιραστώ τους συλλογισμούς μου δημοσίως, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, αν και γνωρίζω καλά πως οι επικριτές βρίσκονται αείποτε και εν παντί καιρό παρόντες!


Αυτό το ξεδίπλωμα των σκέψεων λοιπόν, είναι το καταστάλαγμα εμπειριών μιας πραγματικότητας εικονικής ή μη, υπαρκτής ή πλασματικής, που την βιώνω καθημερινά, εκφράζοντάς την πάντοτε μέσα από την δική μου οπτική γωνία και με βάση την ατομική μου κοσμοθεωρία.

Τα φαινόμενα της εποχής μου πολλά! Τα περισσότερα απατούν! Κι είναι τόσα πολλά, αυτά που απατούν, που έχουν ως αποτέλεσμα την πόλωση των κοινωνιών σε όλο τον κόσμο. Οι πληροφορίες αμέτρητες, σαν καταιγίδες αλλεπάλληλες, έρχονται κάθε λεπτό που περνά, ακατάπαυστα! Και ο καθείς, αναλόγως, από κάποιες δέχεται το χτύπημα και από άλλες όχι. Κάποιες τις αφήνουμε να περνούν αδιάφορες κι άλλες τις μελετάμε και τις ψάχνουμε σε βάθος... Άλλες πάλι, δεν τις αντιλαμβανόμαστε καθόλου. Βρίσκω λοιπόν πολύ φυσιολογικό το να υπάρχει ένα τόσο μεγάλο κι αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ απόψεων συνανθρώπων μας ή και το αντίθετο. Όλοι άλλωστε στην πορεία του βίου μας συναντάμε ανθρώπους που ταυτίζονται οι απόψεις μας και άλλους που βρίσκονται εντελώς παράλληλα με τις δικές μας. Και κάπως έτσι προχωράμε...Κι άλλοι πάνε μπροστά κι άλλοι πάνε πίσω... Άλλοι πάλι, μένουν στάσιμοι...Γι' αυτό και δεν με αφορά πλέον καμία αντιπαράθεση με κανέναν, αλλά ούτε και επιθυμώ να πείσω κάποιον για ένα "δίκιο" που νομίζω πως έχω εγώ, ενώ αυτός θεωρεί πως το έχει κάποιος άλλος ή ο ίδιος. Επομένως, να ξεκαθαρίσω ότι με αφήνει παντελώς αδιάφορη πλέον αυτή η διαδικασία και μένω στην ουσία των συλλογισμών μου.

Ανέκαθεν τα φαινόμενα και οι καταστάσεις συγκρούονταν μεταξύ τους, καλά και κακά, κοινωνίες κι εξουσίες, ανεβοκατευάζοντας αυτοκρατορίες ολόκληρες, αλλά και ολάκερες κοινωνίες, μέσα από συστήματα και μηχανισμούς. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και σήμερα. Γι΄αυτό, προσωπικά -και πάντοτε κατά την ταπεινή μου άποψη- θεωρώ πως, ο ουσιαστικός ρόλος μας, δεν είναι το πώς να διαδίδουμε και να επαναλαμβάνουμε συνεχώς τις κακοδαιμονίες μας, κάνοντας παράπονα για την κακή διαχείριση της δικής μας μοίρας, στους κυρίαρχους ιθύνοντες/υπαίτιους των δεινών μας, παίρνοντας θέση δίκην ενοίκων πολυκατοικίας προς τον διαχειριστή. Θεωρώ ως μια σωστή στάση ζωής, το να έχουμε πρώτ΄ απ΄όλα αντιληφθεί το τι μας συμβαίνει, το τι φταίει γι΄αυτό που μας συμβαίνει και κατόπιν να αρχίσουμε να ψάχνουμε τις λύσεις του προβλήματος, οι οποίες ενδεχομένως και να είναι περισσότερες από μία. Νομίζω πως, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο τέλος μια εποχής που, προσομοιάζει σε μια πολύ δύσκολη γέννα! Κοιλοπονά μέσα σε ωδίνες παρατεταμένες, μέχρι να τερματίσει και να ολοκληρωθεί, για να γεννηθεί αυτό το κάτι "νέο". Εδώ ακριβώς όμως, σ΄αυτή τη ρωγμή του χρόνου, είναι που θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να προβούμε σε πράξεις και λύσεις. Να επιβιβαστούμε κι εμείς στο όχημα της νέας εποχής που σε λίγο ξεκινά και που κανείς δεν ξέρει που θα μας βγάλει και πόσο δύσβατο ή όχι θα είναι το ταξίδι, αλλά που όμως, θα μεταβούμε μέσω αυτού στο μέλλον όποιο και να΄ναι αυτό. Το σημαντικό είναι αυτό ακριβώς! Το να μεταβούμε στο μέλλον μαζί με τη νέα εποχή που έρχεται και όχι να μείνουμε πίσω, προσκολλημένοι σε ένα τέλμα γεμάτο φόβους, θεωρίες και πεπραγμένα μιας προηγούμενης εποχής, αναμασώντας τα ωσάν να ήμασταν μηρυκαστικά ζώα. Το επίσης πολύ σημαντικό είναι να καταλάβουν κάποιοι οι οποίοι έχουν ανεπτυγμένο το μικρόβιο της... "αρχηγίας" και του "φαίνεσθαι", πως πρέπει να αφήσουν τους εγωκεντρισμούς κατά μέρος γιατί το μόνο που σώζει την όλη δυσάρεστη αυτή κατάσταση και που θα μας επιτρέψει να κάνουμε την υπέρβαση ώστε να μπορέσουμε να πάμε πάρα κάτω, είναι η συλλογικότητα και η συνεργασία!

Ας υποθέσουμε τώρα πως συμφωνούμε και θέλουμε όλοι να συμβάλουμε θετικά με τις πράξεις μας και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον με τον τρόπο που μπορεί, στο να γίνει η υπέρβαση, η μετάβαση σε ένα καλύτερο μέλλον. Έκαστος εφ' ω ετάχθη, που λένε. Πώς νομίζεται εσείς πως θα μπορούσαμε να συμβάλουμε σε όλο αυτό ώστε να έχουμε ένα όσο γίνεται καλύτερο αποτέλεσμα με την προσφορά μας;... Ως φερέφωνα μιας καταστροφολογίας που τελειωμό δεν έχει, ή ως προπομποί πιθανών λύσεων στα ήδη υπαρκτά προβλήματα των κοινωνιών; Θα βοηθούσαμε άραγε ως συνομοσιολόγοι των σεναριογράφων συνομοσιολογίας κάνοντάς τους μάλιστα καθημερινή διαφήμιση/δυσφήμιση (το ίδιο αποτέλεσμα έχει άλλωστε), ή ως αναμεταδότες/πομποί ιδεών που θα αποτελέσουν και «την τέχνη του εφικτού» και που ενδεχομένως να παίξουν καταλυτικό ρόλο στα πράγματα; Τα λεγόμενα "brainwash"(οι πλύσεις εγκεφάλου), είτε έχουν... "καλό" είτε "κακό" σκοπό, είναι πάντοτε εξαναγκασμός με αρνητικά αποτελέσματα. Όσο περισσότερο αναπαραγάγει κάποιος κάτι, ασχέτως αληθινού ή μη, καλού ή κακού, υπό τη μορφή πίεσης και καθημερινής επανάληψης, αργά ή γρήγορα κουράζει και δυσανασχετεί τον αποδέκτη, (ακροατή ή αναγνώστη), με αποτέλεσμα την αποστροφή του.

Θέλω να πω, πως, η οργή, ο θυμός, η απελπισία, το μένος, η εξαλλότητα κι η επαναλαμβανόμενη αναμάσηση των ίδιων προσώπων, πληροφοριών και πραγμάτων, δεν είναι σωστοί σύμβουλοι για να πάρεις κανείς αποφάσεις και να τις υλοποιήσει, ούτε και αποτελούν μοχλούς κίνησης καμίας άμαξας, καμίας κοινωνίας. Στη νηνεμία, με αίσθημα δικαίου και με καθαρό μυαλό, παίρνονται οι πιο σοφές/σωστές αποφάσεις οι οποίες όταν περάσουν στην πράξη, τότε υπάρχουν οι μεγαλύτερες πιθανότητες των περιπτώσεων να βγει ένα σωστό αποτέλεσμα. Λέω πάντοτε και το πιστεύω, κι αυτό είναι αποδεδειγμένο κοιτάζοντας πίσω στην Ιστορία, ότι οι κοινωνίες γενικότερα, έχουν την δική τους σοφία! Αναπόφευκτα, μοιραία θα έλεγα, αντιδρούν κάποτε με τον ΣΩΣΤΟ τρόπο! Και μετά από αγανάκτηση και αίσθημα δικαίου, συλλογικά και με σύμφυτη σοφία! Έτσι απλά, κάποια στιγμή θα συμβεί ο σηκωμός! Κι αυτόν τον σηκωμό, δεν θα τον μεταδώσει κανένα ραδιόφωνο ή τηλεόραση. Δεν θα είναι..."επανάληψη". Επανάσταση, δεν είναι η επανάληψη οκτακοσίων φορών των ίδιων διαπιστώσεων από στόματα πολιτικών πτωμάτων και άλλων, από άρθρα χιλιογραμμένα, χιλιοδιαβασμένα και διασκευασμένα σε εκατοντάδες διαφορετικούς τρόπους, από τους ίδιους ανθρώπους, από προπαγανδίστικες εικόνες και μηνύματα περασμένα μέσα από οθόνες. Η επανάσταση θα είναι "ζωντανή"! Και θα την παρακολουθήσουμε όταν συμβεί όλοι μας για μία μοναδική φορά live! Θα την αφουγκραστεί ακόμη και η κυρία ή ο κύριος που κάθονται αναπαυτικά στον καναπέ τους. Η γιαγιά κι ο παππούς που δεν έχουν ιδέα τι θα πει διαδίκτυο! Ο βιοπαλαιστής και η μάνα/νοικοκυρά, που από το πολύ τρέξιμο δεν είχαν χρόνο ποτέ να κάνουν facebook ή να σερφάρουν στο internet!...

Γι΄αυτό, ας μη συνωστιζόμαστε στο γκισέ του "ποιος θα δώσει πρώτος την είδηση" για να μπορεί να το καφιέται εκ των υστέρων. Γιατί εν τέλει, δεν έχει νόημα. Οι χρήσιμες πληροφορίες και οι λύσεις όλων των προβλημάτων μας, αυτές που θα ωφελήσουν παρά θα βλάψουν την ανθρωπότητα, έρχονται αναπόφευκτα, μαζί με την σοφή/έμφυτη αντίδραση της κοινωνίας κι από ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν για το κοινό καλό. Αρκεί να πάρουμε σωστά την κατάσταση και τις ζωές μας στα δικά μας χέρια! Αναμφισβήτητα ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί η κρίση των αξιών και των εννοιών και βεβαίως η οικονομική κρίση. Ως εκ τούτου, αντιλαμβάνομαι και το ζω και η ίδια άλλωστε, ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και πρέπει να τα λάβουμε πολύ σοβαρά όλα υπ΄όψη μας. Οι κοινωνίες βάλλονται από χίλιες δύο μεριές. Όμως, παρ΄ όλ’αυτά, το παρήγορο είναι πως υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι με ήθος και γνώσεις, που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να βοηθήσουν την κοινωνία ανιδιοτελώς, όταν και εφόσον η κοινωνία το επιτρέψει και συνεργαστεί! Ποτέ δεν είναι αργά για κάτι τέτοιο! Το παρήγορο επίσης είναι ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί! Συνεπώς, είναι αναγκαίο να απαιτήσουμε να έχουμε λόγο στα πράγματα. Και υπάρχουν οι δυνατότητες στο να γίνει αυτό πραγματικότητα.

Τελικά όμως, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία από όλα, είναι να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που να είναι αληθινοί και να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς!

Με εκτίμηση, σε όλους τους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!...

Ελένη Ξένου.