Η ποίηση από την μόνη της αρχή....

 Πέντε Ποιήματα του Γιώργου Οικονόμου

 

 Το γραφείο

 Έχω για άλλοθι ένα γραφείο.
 Εκεί περιχαρακώνομαι.
 Δύσκολα μπορεί
 να φανταστεί ο επισκέπτης
 πως ο μεσήλικας που αντικρίζει
 κρύβει στα συρτάρια του
 μια παιδική προσευχή.

 

___________________________________________________

 

 


Κάθε μεσημέρι


Κάθε μεσημέρι, στο ίδιο φανάρι, απλώνει το χέρι.
Στο ίδιο φανάρι, κάθε μεσημέρι, κλείνω τα μάτια.
Τον βλέπω στον τόπο του, μικρό παιδί, πρόσχαρα να απαντά
σε όσους τον ρωτούν τι θα γίνει όταν μεγαλώσει.
"Δικαστής!''.
Και τα κατάφερε!

Κάθε μεσημέρι, στο ίδιο φανάρι, δικάζει την τακτοποιημένη μου ζωή
Κι έχει στα μάτια τη συγχώρεση Θεέ μου..


 ________________________________________________

Έγειρε να τη φιλήσει
στη μέση του δρόμου
μα απ' την πολλή λαχτάρα τους
ένα φιλί εξέφυγε.
Το μάζεψα προσεκτικά
κι όταν έφτασα σπίτι
κάτω απ’ το μαξιλάρι μου το 'κρυψα
να ονειρεύομαι
την αγάπη του κόσμου.




________________________________________________



Αληθινός ποιητής.
Γράφει ψωμί
και χορταίνει




 ________________________________________




Τώρα κρατάς τα ποιήματά μου στα χέρια σου
Γυμνός στέκομαι μπροστά σου χωρίς ντροπή
όπως την ώρα του χειρουργείου
κλείνω τα μάτια κι ελπίζω στο δάκρυ σου

 

 

Ο Γιώργος Οικονόμου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1960, όπου ζει και εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος.

Πρωτοδημοσίευσε ποιήματα το 1984 με τον τίτλο "prova generale".

Τα τελευταία του ποιήματα έχουν τίτλο "ΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ", εκδόσεις Τύρφη 2017

_________________________________________________________________

 

Η ποίηση από την μόνη της αρχή....την καρδιά!

Τον μοναδικό "τόπο" που αναγνωρίζει και ζει!

 

 Θερμές ευχαριστίες στον ποιητή Γιώργο Οικονόμου για την παραχώρηση των ποιημάτων του στην σελίδα μας.

 

 

ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ