Μαζεύω γράμματα...

Μαζεύω γράμματα .
Μαζεύω και φωτογραφίες .
Από αγνώστους .

Άχρηστα , βρώμικα ,πεταμένα κομμάτια ενός τεράστιου παζλ μιας κάποιας ζωής που περνάει .

Υπάρχουμε δίχως τις μνήμες μας ;

Χαρτιά ταλαιπωρημένα , ταξιδεμένα . Αλλάξανε χέρια , λιμάνια , αεροδρόμια ,ταχυδρόμους , φακέλους , τραπέζια , τσέπες , συρτάρια ,μυρωδιές ,μουσικές και φθάσαν σε μένα .

Έχω ένα κουτί , το στόλισα λουλούδια ,το έντυσα πράσινο χαρτί βελουτέ , για να ακουμπώ τις μνήμες στα μαλακά όταν τις αναπαύω κάθε σούρουπο .
Το πρωί καθώς το ανοίγω οι μυρωδιές και το μελάνι έχουν νοτίσει το χαρτί θαρρείς κι αναπνέουν.
Μπερδεύονται με τον καφέ μου , μπλέκονται στα μαλλιά μου , παίζουν με τις πυτζάμες μου , φοράνε τις παντόφλες μου και καμιά φορά με ακουμπούν στην πλάτη καθώς ανοίγω το παράθυρο .

Η άνοιξη περνά απέξω σαν επιτάφιος .
Τα γιασεμιά επιμένουν .
Οι μπουκαμβίλιες πετάνε ματάκια .
Οι γάτες γεννούν .
Η νερατζιά μοσχοβολάει.
Το ζευγάρι της απέναντι αυλής μόνιασε .

Οι τυπωμένες μνήμες σε πρόσωπα και γραφικούς χαρακτήρες αναπνέουν στωικά ..ησύχασε τώρα …ησύχασε...ησύχασε…είναι η ζωή .. αλλάζει χέρια …πονά…πεινά…περνά…

Κατερίνα Αρβανίτη

**************************************

Κείμενα σαν και αυτό της Κατερίνας με κάνουν ακόμα  να ελπίζω σε όσους... Γράφουν.

Με αίμα ζεστό!

Τιμή!

Από καρδιάς!

Φώτο :Κατερίνα Αρβανίτη