Μάνος σαν..Δυτική όχθη

Αποφεύγω να σε δω, να σου μιλήσω
όπως οι γάτες αποφεύγουν το νερό
Στις ερωτήσεις σου δε θέλω ν’ απαντήσω
έχει στραβώσει το τιμόνι που κρατώ

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
τι άλλο ήθελες να πω αναρωτιέμαι
Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
και με ανήλικες ελπίδες θα ξεχνιέμαι

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
τι άλλο ήθελες να πω αναρωτιέμαι
Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
και με ανήλικες ελπίδες θα ξεχνιέμαι

Αποφεύγω να σε δω γιατί θυμάμαι
τη νύχτα εκείνη που μας πήρε ο καπνός
Στα πεζοδρόμια της καρδιάς μου ξενυχτάμε
με μια σιωπή που είναι φτιαγμένη από χρυσό

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
τι άλλο ήθελες να πω αναρωτιέμαι
Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
και με ανήλικες ελπίδες θα ξεχνιέμαι

Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
τι άλλο ήθελες να πω αναρωτιέμαι
Τα ξαναλέμε, τα ξαναλέμε
και με ανήλικες ελπίδες θα ξεχνιέμαι




«Τα παραμύθια είναι μια πραγματικότητα, την οποία όσο και να θέλουμε να την αποφύγουμε έρχεται μπροστά μας. Κάθε Χριστούγεννα βλέπω μπροστά μου τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, ένα παραμύθι του Τσαρλς Ντίκενς, που σου λέει κοίταξε να δεις, εγώ σου λέω ψέματα, αλλά είναι ψέμα αυτό που σου λέω ή είναι η αλήθεια; Για σκεφθείτε το λίγο, όλοι δεν θα πεθάνουμε: Όλοι θα πεθάνουμε, δεν είναι καλύτερα να ζούμε την κάθε μέρα, λες και είναι η τελευταία μας πάνω στη γη, παρά να πέφτουμε στο λούκι της απληστίας; Καταστρέφοντας τον ψυχικό μας κόσμο και μετά τον δικό μας, να καταστρέφουμε και του διπλανού μας. Ένα παραμύθι δεν σου κάνει ποτέ κακό, καμιά φορά είναι και χρήσιμο να ταξιδεύουμε μέσα από τα παραμύθια. Διαβάζοντας ένα παραμύθι, σταματάει ο χρόνος, προς στιγμή αυτό είναι το αληθινό και άφωνοι απλά συλλογιζόμαστε. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον του, ακόμη και εάν από την αρχή, γνωρίζουμε το τέλος του. Όσο για τα όνειρα, ναι, σκουριάζουν με μια διαφορά, αυτή η σκουριά είναι επιφανειακή, εάν βρεθεί κάποιος που θα νοιαστεί και την σκουπίσει, έτσι μαγικά θα φύγει.»


Μάνος Ξυδούς
Απόσπασμα από συνέντευξη στο περιοδικό ''Ως3''

********************************************************
Οκτώ χρόνια χωρίς τον δικό μας... πρίγκηπα της Δυτικής όχθης.
Μεγαλώσαμε μαζί του..και αυτός μας κέρναγε "παραμύθια"να αντέχουμε.
Βράδιασε,Μάνο μα...τα ξαναλέμε όσοι σε αγαπάμε!!!