Η μόνη μου απάντηση στην πιο τρομαγμένη ερώτηση....

Πως αφήνουμε πίσω όσους κάποτε σκεφτόμασταν τόσο απαλά;;;
Ποιός άνεμος παίρνει πίσω όσα δώσαμε;;;

Δίνω στιγμές η παίρνω ακόμα ένα βότσαλο να βαραίνει το μέσα μου;;;

Αγαπώ η παριστάνω ένα συναίσθημα χαμένο από χρόνια;;;;

Ερωτήσεις που πετούν σαν τα πρώτα έντομα της άνοιξης.
Απαντήσεις που γνωρίζουμε πριν καν διατυπώσουμε την ερώτηση.

Είναι μάταιο να σέρνεις το παρελθόν με λουρί.
Άδικο να σε σέρνει και εκείνο μέσα σε απαντήσεις.

Έτσι...αφήνω τα λουριά και το παρελθόν να τρέχει μέσα σε αγρούς,σε θάλασσες και βουνά.
Να περιορίζει τη θέα του.

Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις και έτσι δεν συντάσσω ερωτήσεις.

Με αυτό τον τρόπο σε σώζω από τον κίνδυνο..
Να είσαι η μόνη μου απάντηση στην πιο τρομαγμένη ερώτηση.

Με περιμένει η Ρώμη και άργησες...

Μαρία Βούλγαρη
Μικρές παρλάτες για στιγμές κατά φαντασίαν (2018)

Φώτο :ΙΚΕΤΕΣ