Στις ερωτήσεις που δεν απαντάς να δίνεις εποχές...

Για την βασανισμένη μας φαντασία...μη πεις λέξη.
Φέρουμε μέσα μας τα υλικά ονείρων μιας οικογένειας και μιας κοινωνίας.
Ζούμε μια ζωή που ακροβατεί ανάμεσα στα υλικά αυτά και σε όσα βαθύτερα είμαστε.

Πονάμε,χαιρόμαστε και ψάχνουμε τις αιτίες.
Ρωτάμε ανθρώπους ,καθρέφτες,μάγους,δασκάλους.
Τρέχουμε σε βιβλία αυτοβοήθειας,γράφουμε ημερολόγια,προσπαθούμε να τραυλίσουμε μάντρας και ρητά.

Βουίζει ο ουρανός ασυναρτησίες μέσα στο μυαλό μας.
Είμαστε για εδώ η ανήκουμε κάπου αλλού μας;;;


Στις ερωτήσεις που δεν απαντάς να δίνεις εποχές.
Χώρο για να τις ξεχνάς.
Ποτέ δεν θα μάθεις ποιος η ποια είσαι.
Γιατί στο διάστημα που μεσολαβεί από την αγωνία σου στην ερώτηση....απλά ..ΕΙΣΑΙ.
Και για κάποιους που σε αγαπούν...ΦΑΙΝΕΣΑΙ.

Καμιά κρυψώνα δεν θα σε γλυτώσει από την αναπνοή και την κάθε σου μέρα.

Μαρία Βούλγαρη,Ποιός....

ΙΚΕΤΕΣ ΣΤΟ...ΣΤΡΩΜΑ

Καλό και όμορφο Μάη