Από την Πρέβεζα ως την Πάρο μια ληξιαρχική πράξη δρόμος...

Εν αρχήν ην το γενετικό υλικό.
Κάπου στη μέση χάνεται και αυτό....ανακαλύπτεις καινούργιο.
Προς το τέλος... μένει πάντα η αγάπη και τα πρόσωπα.

Οι  οικογένειες κάποιες ,πολλές φορές, δεν σχετίζονται με το γενετικό υλικό.
Παρά μόνο με τα πρόσωπα.
Κάπως έτσι ανακαλύπτεις πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως όλα αλλάζουν.

Κάπου στη μέση μιας ζωής ανακαλύπτεις πως η μητέρα σου ήταν μια άλλη γυναίκα,η γιαγιά σου ήταν θετή,περιστοιχίζεσαι με νέα πρόσωπα,θείους ,ξαδέρφια,από έναν κόσμο που ζούσε παράλληλα με τον δικό σου.

Πρόσωπα,εποχές,λόγια,χάδια αναπροσαρμόζονται,λιποτακτούν,στοιχίζονται,αλλάζουν..γίνονται χαρτιά ληξιαρχείου με ημερομηνίες,και διπλά ονόματα.
Ακουμπάς τα χέρια σου και κοιτάς πόσα κύτταρα ακόμα σου είναι γνώριμα.
Ποια είσαι μέσα από το ποια είναι...ποια.

Οι οικογένειες σαν φάροι σταθεροί η σαν καταγραφή νέων συντεταγμένων;
Η μαμά μου...η μαμά της..και η μαμά της.
Ο πατέρας...άγνωστος ως προς τα στοιχεία του.
Ο παππούς και η γιαγιά...χαρτογραφούνται ως "θετοί"μα πάντα παρόντες....

Μην ακούτε τίποτα.
Όλα είναι παραμύθια που θα τα αφηγούμαστε σε οικογενειακά Χριστουγεννιάτικα τραπέζια.

Οι οικογένειες αλλάζουν μορφές,χρώμα,υφή,καλοκαίρια....

Από την Πρέβεζα ως την Πάρο μια ληξιαρχική πράξη δρόμος.
Από την Τερψιχόρη στην Φρόσω ένα παιδί ταξίδι.

Η μητέρα μου σταθερά δική μου!
Και οι μητέρες της χαμένες στην δική τους αλήθεια.
Στις επιταγές μιας εποχής με μπόλικο Εμφύλιο στις καρδιές.

Οι οικογένειες....
Αλλάζουν...
Τα πρόσωπα.....ποτέ!
Ακόμα και αν αποδειχτούν θετά και αγνώστου υλικού.

Μαρία Βούλγαρη
Γενεαλογικό δέντρο(απόσπασμα)
Στην γιαγιά μου Τερψιχόρη Μπουραζάνη.

Tenderness by Jose Higuera