Να εμπνέεσαι και να εμπνέεις...

Σε τούτο ξεχωρίζει η ζωή από την επιβίωση: Οτι αφήνει χώρο στο δέος και την έμπνευση. 

Το δέος πηγάζει από το θαύμα της ύπαρξης. 

Η έμπνευση από τη μαγεία της συνύπαρξης.

Η έμπνευση βρίσκεται παντού, αρκεί να έχεις μυαλό και καρδιά ορθάνοιχτα. 

Κατοικεί στη συμπόνοια, στην αλαζονεία, στον εγωισμό, στο φόβο, στην αγάπη. 

Κρύβεται στα σκοτάδια, στις γωνιές ενός χαμόγελου, στην οργή, στη χαρά, στην απόγνωση.

Θέλει κουράγιο και τόλμη να συνυπάρχεις με τους άλλους. 

Είναι όμως ο μόνος τρόπος να υπάρχεις. 

Να ανταλλάσσεις υγρά, μυρωδιές, βλέμματα, χαστούκια και φιλιά. 

Να αντέχεις τη διάψευση. Να θυμώνεις και να γελάς με τη μικρότητα και το μεγαλείο σου. 

Να αγαπάς και να ζηλεύεις ταυτόχρονα. 

Να είσαι φθαρτός και αιώνιος. 

Να εμπνέεσαι και να εμπνέεις...

Χρήστος Κιούσης