Να κάνεις το γέλιο όσων αγαπάς...mantra....

Χρόνια τώρα νομίζεις πως η ποίηση ζει σε μοναξιές,σε βροχές ,σε ηλιοβασιλέματα ,σε θάλασσες και άνθη.
Σε έρωτες και σε "απέρωτες",κατά τον Cortazar.

Γράφεις,σβήνεις και χαλάς φαιά ουσία και μελάνι .
Κάποιοι ελάχιστοι χύνουν και αίμα ....

Ποίηση...

Λες και όταν κάποιος γράφει συντελούνται οι κατάλληλες καιρικές συνθήκες και οι κατάλληλες απώλειες..

Δύσκολα γράφει κανείς για την ζώσα στιγμή.
Για την χαρά που διαρκεί όσο ένα άνοιγμα και κλείσιμο των ματιών.
Ίσως γιατί δεν προλαβαίνει.
ίσως γιατί την χαίρεται.

Η ποίηση ταυτίστηκε με τα δύσκολα....
Με τα ανεκπλήρωτα....
Τα φαντασιακά...

Οι λόγοι ύπαρξης της είναι απλοί.
Γράφουμε γιατί...δεν ζούμε.

Ποιος θα καταδεχτεί να γράψει για αυτούς που σε νοιάζονται στην κάθε σου μέρα;;;
Για αυτά τα μικρά  πραγματάκια που σε κάνουν παιδί από την αρχή;;;
Για όσα είσαι και δεν τα βλέπεις...
Για τα δημητριακά που στροβιλίζονται στην "καλημέρα"του αγαπημένου σου;;

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η ποίηση ξεκινά και καταλήγει σε μια υποκειμενική φαντασία.
Σε έναν αγώνα δρόμου μεταξύ του "εγώ"και του "εσύ".

Η ποίηση δεν εμπεριέχει συμπόνια.

Και εκεί βρίσκεται όλη η ποίηση του κόσμου.

Συμπόνια στις μέρες μας.

Η ποίηση είναι αυτό!
Να κάνεις το γέλιο όσων αγαπάς...mantra.*

Στον Χ.
για την ποίηση των πρωινών.

Μαρία Βούλγαρη,Συμπόνια στην Ποίηση

*Η λέξη ”mantra” προέρχεται από το σανσκριτικό man (νους) και tra (απελευθερώνω). Επομένως αφορά μία φωνητική τεχνική που σκοπό έχει να απελευθερώσει τον νου. Κατ’ ουσία τα mantras αποτελούν συγκεκριμένες λέξεις, ολόκληρες φράσεις ή ακόμα και ακαθόριστες συλλαβές που επαναλαμβάνονται.