Μια μέρα άφησα την σκιά μου στον Ατλαντικό…
Από τότε έχω μια σκιά λιγότερη…για να την θυμάμαι εκεί.
Ποτέ δεν γυρνάμε να πάρουμε πίσω ό,τι αφήσαμε.
Αυτό είναι το υλικό των αναμνήσεων.
Αλλάζει κι αυτό με το φως…μεγαλώνει,απλώνει,μικραίνει,μας ξεβράζει .
Ποτέ δεν γυρνάμε να μαζέψουμε την σκιά.
Πάντα παίζουμε με το φως.
Μαρία Βούλγαρη,Ατλαντικός σαν πέρασμα
Ικέτες των δρόμων(ταξιδιωτικός οδηγός σε δύο πρόσωπα)
Υπό έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου