Φώτο: Dmitry Provotorov
Έχω μια καλή φίλη που φιλοσοφεί τα πάντα, πότε μεταξύ σοβαρού και πότε μεταξύ αστείου... ενίοτε και μεταξύ των δυο ….μα κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή?
Σήμερα λοιπόν «περί σοκολάτας και άλλων δαιμονίων » το φλέγον … Αυτό το «αλλά», αυτός ο κατά τα άλλα μισητός αντιθετικός σύνδεσμος, πόσα αυτάκια τελικά τον ακούν ή τον υπακούν... πάει παρεούλα με το μόριο «θα» του μέλλοντος και της προσμονής εκεί που βρίσκουν θέση ματαιωμένα ραντεβού, αναμονές, χαμένες ελπίδες ...αλλά... Τους ανθρώπους που παίζουν μεταξύ του «αλλά» και του «θα»... αν δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτούς, να τους βλέπετε σαν την γλυκιά μεν, αλλά αμαρτωλά παχυντική σοκολάτα... αυτή που διεγείρει τις αισθήσεις και όταν τελειώσει μπορεί να σε γεμίζει ενοχές.... αλλά ξέρεις πως υπάρχει επόμενη φορά για να την ξαναγευτείς.... έτσι να τους βλέπετε αυτούς τους αναβλητικούς της ζωής.... σαν μια γλυκιά σοκολάτα και τίποτα παραπάνω.
© Αθανασία Γ.Μιχαηλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου