Λένε πως το μπετόν είναι...

[..]

Τι να λέω ένας ζαλισμένος και ανέραστος δούλος
Χωρίς καν μια μήτρα να μ' απαιτεί πίσω;
Εγώ ιδρώνω μονάχα
Ταπεινός , χωρίς να ζητάω
Κι οι τρελοί χοροί πίσω στο κρανίο μου
Φωνάζουν : "Γίναν αυτά!
Σε νύχτες χωρίς πυρ,μ' ερωτιδείς ανθρώπους συντροφιά"
Πριν να συναντήσω τα καναρίνια που σε ζαλίζουν
Αχ αυτή,η σαν ήλιος,κιτρινίλα τους...
"Χους ει και εις χουν απελεύσει"
Μπα,ποιος ξέρει το πριν...
Από παραμυθίες μόνον
Η και σκληρές ψευδαισθήσεις.
Το χώμα και τα άρβυλα και τα μάτια σου.
Πιθανότατα κάποιες ταινίες στο σινεμά
Όλα αυτά με παρηγορούν.
Τα θυμάμαι και δεν χάνω τη σειρά
Πάντα χρειάζεται μια σειρά
Σαν ένας καφές πριν σηκωθείς
Αυταπάτες βοήθειας.

Λένε πως το μπετόν είναι
Φρικτός μορφασμός.

Νίκος Κυριακίδης

Από την ποιητική συλλογή,ΧΡΟΝΟΣ
εκδ. ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ

Έργο της Olena Maksymova