Τα διπλά παράθυρα.....

Μου λείπουν τα παράθυρα της Πράγας.
Τα διπλά τζάμια με κενό που μεσολαβεί ανάμεσα στη ζέστη και στον πάγο.
Τα διπλά παράθυρα που κατασκευάστηκαν για όλους τους πρακτικούς λόγους.
Μα...όλα τους είναι συμβολικά.
Ένα πρωινό μου θύμισαν πως κάποτε...υπήρχες.
Η κατασκευή σου είναι απόλυτα συμπαγής και πρακτική.
Τίποτα συμβολικό δεν την ταράζει.
Ούτε καν ένα βλέφαρο που έφερε ο άνεμος και το ακούμπησε στο κενό ανάμεσα.
Το κρύο αρχίζει νωρίς και σε εσένα και στην Πράγα.
Οι βαθμοί πέφτουν θρασύτατα και χνωτίζουν τα καθρεφτάκια που φοράς.
Τα χρειάζεσαι ακέραια και αλώβητα για να μπορείς να παραμείνεις ...ελεγχόμενα συμπαγής.
Όσο τα καθρεφτάκια παραμένουν καθαρά...επιβραβεύεις τον εαυτό σου με μικρές ψευδαισθήσεις.
Μα όταν θαμπώνουν;;;
Αυτές τις ώρες παίρνεις χαρτί και μολύβι και γράφεις...
Πετάς πάνω σε χαρτί λέπια από έναν άλλο άνθρωπο.
Επικηρυγμένο.
Με αμοιβή...τα όνειρα.
Για τα παράθυρα της Πράγας δεν θα σου μιλήσει κανείς.
Είναι επικίνδυνα.
Είναι παγωμένα μα στο κενό που μεσολαβεί ανάμεσα τους κρύβουν έναν πυρήνα.
Σαν αυτόν που δολοφονείς στα χαρτιά σου.
Για να τον επικηρύξεις στο επόμενο δευτερόλεπτο.
Να τον συλλάβεις αμέσως μετά.
Και να τον καταδικάσεις μέσα σε πεντακάθαρα καφρεφτάκια.

Σε όλα όσα αγαπάμε και μας λείπουν.
Με παράθυρα διπλά για να διατηρούμε τη ζεστασιά και τη θέα.
Ανάμεσα σε αυτά και σε εμάς δεν θα βρεις ποτέ...δισταγμό.
Παρά μόνο  ένα καθημερινό παράθυρο στην Πράγα
Ανθεκτικό στο κρύο.
Λυτρωτικό στη θέα.

Να δις-στάζει μόνο νερό.
Το οριστικό της ζωής.

Υπαινίσσομαι μόνο εσένα!
Που πιθανόν...με διαβάζεις!

Μαρία Βούλγαρη,Για την αποκατάσταση του κρύου.

Φώτο : ΙΚΕΤΕΣ στην Mala Strana