Ανοιχτό παράθυρo

Πάνω στις στέγες ζει η ομορφιά.

Κόκκινες στέγες σκορπισμένες σαν ευχές για ομορφιά.

Κόκκινες στέγες με σοφίτες στη μοναξιά.

Παρατηρούν τη ροή του Μολδάβα, σιωπηλές και περίεργες.

Βλέπεις το ποτάμι, είναι η ζωή που κυλά.

Ποτέ δεν ξέρεις τι θα αφήσει στην όχθη και τι θα πάρει μαζί του από σένα.

Κόκκινες στέγες σε πόλη που αγάπησε το κόκκινο μετά μανίας.

Στέγες σαν βιβλία με ιστορίες για βαλίτσες που ανοιγοκλείνουν στις εποχές.

Κόκκινες στέγες σαν ευχές.



Κόκκινες στέγες σαν ευχές

σε πόλεις μεγάλες και πολιτείες μικρές.

Κόκκινες στέγες σαν ευχές

σε σοφίτες κλεισμένες

και σε βαλίτσες του χθες.

Κόκκινες στέγες με χλωμούς ποιητές

να διαβάζουν βιβλία και να γράφουν ζωές

Σαν ποτάμι κυλάνε

και μιλούν τώρα πια σιωπηλές…

Κόκκινες στέγες.

Παντού, σαν ευχές.

Αντέχουν στο γκρίζο και στις φτωχές μας στιγμές.

Μαρία Βούλγαρη,Ανοιχτό παράθυρο

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΤΣΕΠΗΣ 2015

Φώτο:ΙΚΕΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ στο κάστρο της πόλης (2013)