Εκείνη μου έβαλε ένα βότσαλο στο χέρι μου,θα σ' αγαπώ αιώνια μου 'πε κι εγώ της έδωσα το σουγιαδάκι που είχα στην τσέπη μου, για να γλυτώσουμε λίγο τίμιο χρόνο.
Το κρατούσε με τόση χάρη,που εκείνη η μελλοντική πληγή άρχισε κιόλας να αιμορραγεί.
Οι φόβοι δεν γεννιούνται νύχτα,υπάρχουν εκεί από πάντα περιμένοντας κάποιος να σβήσει τα φώτα κι έπειτα από μια τέτοια συνειδητοποίηση,κάθε που νυχτώνει γίνεσαι άθελα σου ποιητής.
Σταύρος Σταύρου,Μεταμορφώσεις (απόσπασμα)
Μικρές ιστορίες που δεν θα μεγαλώσουν
Φώτο: Roberto Fernández Ibáñez
Το κρατούσε με τόση χάρη,που εκείνη η μελλοντική πληγή άρχισε κιόλας να αιμορραγεί.
Οι φόβοι δεν γεννιούνται νύχτα,υπάρχουν εκεί από πάντα περιμένοντας κάποιος να σβήσει τα φώτα κι έπειτα από μια τέτοια συνειδητοποίηση,κάθε που νυχτώνει γίνεσαι άθελα σου ποιητής.
Σταύρος Σταύρου,Μεταμορφώσεις (απόσπασμα)
Μικρές ιστορίες που δεν θα μεγαλώσουν
Φώτο: Roberto Fernández Ibáñez
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου