Τα κονσέρτα που γράφονται "κατά μίμηση"όλων όσων επιθυμούμε ...

Οι άνθρωποι έχουν και μουσική..
Κάποιοι "σοφοί" μας έμαθαν πως οι άνθρωποι έχουν χρώματα και μυρωδιές...
Μα,τις τελευταίες μέρες δεν βλέπω και δεν μυρίζω..
Τώρα πια ..ξυπνώ τα πρωινά και σε ακούω.
Χωρίς κανέναν θόρυβο.
Και κάθε πρωινό είσαι το The Warsaw Concerto.*
Αυτές οι νότες που θυμίζουν "Μεγάλα Έργα"για μικρούς ανθρώπους.
Που θυμίζουν αίγλη μιας εποχής τραγικών συμπτώσεων η δραματικών προθέσεων.
Ποιος ξέρει...
Αυτά τα κονσέρτα που γράφονται "κατά μίμηση"όλων όσων επιθυμούμε μα προορίζονται για ταινίες...που αργότερα θα είναι μουσεία.
Μικρής διάρκειας και περιεκτικής ονειροπόλησης.
Σκοτεινά ρομαντικά και θλιβερά σύντομα.
Σε ακούω..και μπροστά δεν υπάρχει κανένα μέλλον.
Κανένα Β'μέρος .
Έτσι...
Τα πρωινά διαρκείς μόνο  δέκα λεπτά.
Σαν βομβαρδισμός...που μια μέρα θα σωπάσει.
Σαν μια διαδρομή σε μια πόλη βασανισμένη από δεινά χωρίς την ελπίδα ειρήνης.
Σαν "Βαρσοβία"που της χρέωσαν ένα σύντομο κονσέρτο θλίψης να φορά προσπαθώντας  να πετάξει από πάνω της ακόμα έναν "πόλεμο"..

Μαρία Βούλγαρη,Ανακωχή


*The Warsaw Concerto (Βαρσοβία),Κονσέρτο για πιάνο του Richard Addinsell που γράφτηκε για την ταινία Dangerous Moonlight.
Το κονσέρτο της Βαρσοβίας, η ενορχήστρωση του οποίου έγινε από τον Roy Douglas, αποτέλεσε την αρχή των tabloid concertos, μικρών σε διάρκεια έργων που εμφανίστηκαν αργότερα σε ταινίες.