Να μας βρει ο χειμώνας...αθώους μπροστά στον έρωτα....

Στις μέρες μας αυτά που κρέμονται από πάνω μας είναι πολλά και δύσκολα.
Δεν μιλώ πια για..αντίδραση.
Ούτε για απαξίωση.
Ούτε καν για διεκδίκηση.
Αυτά που αιωρούνται πάνω από τα μαλλιά μας είναι αστέρια λάσπης και πόνου.
Δεν είναι θέμα οργής πια.
Ούτε ανοησίας.
Πάνε αυτά!
Πέρασαν σε μια ιστορία που η λήθη τεντώνεται επικίνδυνα.
Δεν είναι όλα αυτά που ξέρουμε και δεν λέμε κουβέντα.
Στο τέλος του δρόμου..το μόνο που ΕΙΝΑΙ..είναι η ΕΙΡΗΝΗ μέσα μας!
Η ανακωχή στον δικό μας πόλεμο με τη σύγχυση.
Οι πληγές που καθαρίσαμε και δεν ζήσαμε μαζί τους διακριτικά.
Μια τεράστια παύση και μια γενική καθαριότητα.
Να μας βρει ο χειμώνας...αθώους μπροστά στον έρωτα.
Γελάς με τη λέξη;;;
Ναι...
Σου μιλώ για τις μόνες πολιτικές κινήσεις που μας απέμειναν.

Στο τέλος τα μόνα που είναι...και μένουν..είναι η ΕΙΡΗΝΗ και ο ΕΡΩΤΑΣ.
Για εκείνους και για εμάς!
Για μένα και για όλους!

Επόμενη σημείωση από την Γέφυρα του Καρόλου.
Να είστε όλοι και όλες καλά!
Με Ειρήνη!
Και 'Ερωτα!

Μαρία σαν ΙΚΕΤΗΣ...