Η θέα του άλλου ουρανού...

Για το τέλος όφειλαν ένα αξιοπρεπές "αντίο".
Κάτι δεν πήγε καλά στις ρυθμίσεις εγωισμού και το απέφυγαν με την δικαιολογία της υπέρμετρης ευαισθησίας.
Σε κανέναν δεν αρέσει ο πόνος,ψέλλισαν.

Δεν υπάρχει καμιά αξιοπρέπεια και κανένα "αντίο"όταν κάτι τελειώνει.

Υπάρχει το τέλος καθαρό και περιποιημένο, σαν να πηγαίνει στην Κυριακάτικη Λειτουργία.
Με χωρίστρα λουσμένη και καθαρά αυτιά.
Καμιά λέξη δεν σηματοδοτεί το τέλος.
Μόνο οι κόρες των ματιών αλλάζουν κατεύθυνση.
Χωρίς καμιά συστολή.
Ξεκινούν από τα μάτια του άλλου,προχωρούν στα παπούτσια του και από εκεί σε έναν άλλο ουρανό που δεν συμμορφώνεται στα "κοινά".

Το τέλος είναι η θέα του άλλου ουρανού.
Καθαρό και απαλλαγμένο.

Μαρία Βούλγαρη,Ακίνητη
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ..ΛΑΜΠΑ