Τα πρωινά γεννιούνται στις λάμπες του δρόμου

Τα πρωινά γεννιούνται στις λάμπες του δρόμου όταν σβήνουν.
Ο πρώτος τους ήχος είναι η υγρασία και η αναχώρηση.
Σε αυτά τα πρωινά περπατώ.
Κάποτε είχα τσέπες ..
Τώρα δεν έχω ούτε μπουφάν..
Τα πρωινά μεγαλώνουν κοντά στις λάμπες του δρόμου.
Βρίσκουν στέγη και τροφή σε ο,τι άφησε η νύχτα.
Σε αυτά τα πρωινά κρατώ συντροφιά.
Κάποτε ήθελα να τα προσπεράσω.
Τώρα πίνω καφέ μαζί τους.
Τα πρωινά γερνούν στις λάμπες του δρόμου.
Γερνούν ήσυχα χωρίς προβλήματα υγείας.
Κάποτε ήθελα να τα ξεχάσω.
Τώρα τα συνοδεύω και τους διαβάζω ιστορίες.
Τα πρωινά θα ανασταίνονται..πάντα στις λάμπες του δρόμου.
Είναι η υπενθύμιση μιας μέρας που ξεκινά.
Η υπόσχεση ότι ακόμα ένα βράδυ..θα τελειώσει.
Η σιγουριά ότι θα τα περπατήσεις με τα χέρια σου ...ελεύθερα!

Μαρία Βούλγαρη,Στις λάμπες του δρόμου

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΛΑΜΠΕΣ