Κρυώνω...

Θέλω να γράφουμε…

Μη με ρωτάτε «τι»..και κυρίως μη με ρωτήσετε ποτέ « γιατί».

Να γράφουμε όπως νοιώθουμε και με ό,τι μας απέμεινε.

Μη με ρωτάτε « πως» και κυρίως μη με ρωτήσετε «για ποιον».

Περπάτησα λέξεις πολλές.

Πίσω τους τραβούσαν αυτόν που τις έγραψε.. με λουρί.

Γάβγιζε και εκείνες τον παράτησαν..αδέσποτο.

Συνάντησα λέξεις που κάποιος τις έκλεψε από τα χέρια άλλου.

Και υπερασπίζονταν την κλοπή σαν..ζωή του.

Φρόντισα λέξεις κουρασμένες και άνεργες.

Με γκλίτερ και με ένα ποτό στο χέρι.

Μα και λέξεις περήφανες και τίμιες σαν λιακάδα.

Οι πιο πολλές λέξεις ήταν …άστεγες.

Σαν εμένα.

Γελάς;;;

Άστεγη είμαι!

Δεν έχω εποχή , δεν έχω γενιά,δεν έχω χαρτί.

Λίγοι που «κρυώνουμε»..κοιτάζουμε  να βρούμε καμιά σελίδα να ζεσταθούμε.

Να περάσει κι αυτός ο χιονιάς…

Να συνεχίσουμε την αναζήτηση στέγης και εποχής.

Άστεγη είμαι..να το θυμάσαι!

Δεν με νοιάζει για τα χέρια μου.

Τις λέξεις μου…που θα ζεστάνω;;;

Να γράφουμε …

Να με ρωτάς μόνο που θα ζεσταθούν απόψε οι λέξεις μας.

Και βλέπουμε…




Μαρία Βούλγαρη,Κρυώνω...
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ…ΤΡΥΠΙΑΣ ΤΣΕΠΗΣ.