Στην καλύτερη περίπτωση να έχουν ένα και μόνο...αρχικό.
Τα συνάντησα ξεθωριασμένα σε μικρούς βρώμικους τοίχους στην άκρη μιας πόλης.
Τα πιο ζωντανά ποιήματα τα διάβασα σε πεζοδρόμια και σε εισόδους πολυκατοικιών.
Κάποια άλλα σε σελίδες του διαδικτύου με "μικρή" αλλά ουσιαστική επισκεψιμότητα.
Στην καλύτερη περίπτωση να έχουν ένα και μόνο...αρχικό.
Για ποια πνευματικά δικαιώματα θυμώνουμε όταν το πνεύμα είναι έννοια άγνωστη;;;
Ποιος Θεός προστατεύει αυτές τις μαγικές αλήθειες;;
Αυτές τις λαμπερές λέξεις που βρέχονται και παρατηρούν όλη μέρα την περαστική μας..κίνηση;;;
Μήπως τελικά αυτά που φτηναίνουν τα ποιήματα είναι τα..ονόματα μας;;;;
Μάλλον....
Καλύτερα να λες..
Αγνώστου...μυαλού.
Αγνώστου...καιρού.
Αγνώστου...σαν του μόνου γνωστού!
Αγνώστου...μυαλού.
Αγνώστου...καιρού.
Αγνώστου...σαν του μόνου γνωστού!
Μαρία....
__________________________________________________________________________
Ανάρτηση για το ποίημα που διάβασα στο Blog "STAVENTO" και δυστυχώς δεν επιτρέπει ο δημιουργός την αναδημοσίευση.
Ίσως από τα πιο όμορφα ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ και παραμένουν γοητευτικά και σιωπηλά.
Απόλυτα σεβαστό!
Απόλυτα αληθινό!!!
Στον (V)
Τον άγνωστο...γνωστό!
Είναι λιγο παραξενο διαβαζεις κατι γραμμενο για σενα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να μην ξερεις τι να απαντησεις
Ισως ένα ευχαριστω θα ηταν το ελαχιστο που θα μπορουσα να πω
Μικρες ομορφιες υπαρχουν παντου
Αρκει να μπορουμε να τις διακρινουμε ακομη και στο ημιφως
Πριν καιρο περιδιαβαινοντας αφησα κι εγω ενα μικρο χαιρετισμο εδώ
Ηταν η δικη μου σιωπηρη ικανοποιησησ για ότι ομορφο διαβασα
ΥΓ.
και φυσικα η αναδημοσιευση επιτρεπεται
ιδιαιτερα σε οποιον αγαπα την ποιηση
Σε ευχαριστώ Velvet...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι χαρά μεγάλη και παρηγοριά να βρίσκεις όσα θα ήθελες να πεις στις σημειώσεις ενός ανθρώπου..άγνωστου γνωστού!!!